17 Νοε 2008

Evapore Nation


Εχει περάσει ένας μήνας από τότε που μάθαμε ότι οι αγορές του Δυτικού κόσμου είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν, αν δεν γίνει τίποτε και μέχρι στιγμής έχουμε δείξει, όλοι οι εμπλεκόμενοι, εξαιρετική διαγωγή. Ούτε πόλεμοι έχουν ξεσπάσει, ούτε εκρήξεις ηφαιστείων – κάτι εκκεντρικές χώρες κήρυξαν πτώχευση μόνο και κάτι πολυεθνικές ετοιμάζουν απολύσεις. Συνηθισμένα πράγματα.

Κυρίως, έχουμε δείξει ψυχραιμία ως καταναλωτές. Βοήθησε ασφαλώς και το ότι είχαμε προετοιμαστεί. Μας έκαναν εντατικά φροντιστήρια οι οικονομολόγοι της πρωινής ζώνης της τηλεόρασης, με τις δραματικές εκκλήσεις τους να αποταμιεύουμε τις οικονομίες μας με τον παλιό, καλό τρόπο: κάτω από το στρώμα, σε κανένα κουτί παπουτσιών, στο στρίφωμα της κουρτίνας. Οι πιο κοσμογυρισμένοι από εμάς σκέφτηκαν μια άλλη λύση: τις θυρίδες των τραπεζών. Οι πληροφορίες μου λένε ότι δεν έχει μείνει τραπεζική θυρίδα ελεύθεροι, καθώς οι καταθέτες έχουν φροντίσει να τις γεμίσουν με χρήματα, τιμαλφή, τίτλους ιδιοκτησίας, χρυσόβουλα – ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Το καλύτερο μου το περιέγραψε, απελπισμένη, υπάλληλος μεγάλης τράπεζας, που βρέθηκε να δίνει κλειδί θυρίδας σε κυρία, η οποία ήθελε να αποθηκεύσει για τις δύσκολες ώρες ένα κιβώτιο γάλα εβαπορέ.

Το σκέφτομαι από τη στιγμή που το έμαθα και, όσο το σκέφτομαι, τόσο καταλήγω ότι αυτή η συμβολική κίνηση είναι το μέτρο της κρισιμότητας της κατάστασής μας. Πρέπει δηλαδή να καθιερωθεί ένας «δείκτης εβαπορέ» βάσει του οποίου θα μετριέται ο κοινωνικός πανικός του Ελληνα. Μπορεί πλέον η διατροφή των παιδιών να γίνεται κατά κύριο λόγο με υπερτιμολογημένο φρέσκο γάλα από μεταλλαγμένες αγελάδες – ή με το ακόμη ακριβότερο «βιολογικό» αντίθετό του – αλλά το εβαπορέ παραμένει δομικό στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού. Βασικό συστατικό του εθνικού μας «φραπόγαλου» είναι το τρόφιμο στο οποίο καταφεύγει ο Ελληνας κάθε φορά που η καταστροφή του χτυπά την πόρτα, είτε ως απειλή σύρραξης με την Τουρκία, είτε όταν το πυρηνικό σύννεφο απλώνεται πάνω από την Ευρώπη, είτε τώρα, που οι πιστωτικές κάρτες του πλανήτη χτύπησαν κόκκινο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι σημάδι αισιοδοξίας – το να πιστεύεις δηλαδή ότι, τη στιγμή που θα επέλθει ο οικονομικός Αρμαγεδδών, θα βρεθεί υπάλληλος της τράπεζας να σου ανοίξει τη θυρίδα να πάρεις το γαλατάκι σου. .
(Δημοσιεύτηκε την Κυριακή 16/11 στο περιοδικό Big Fish, στη στήλη "Irony Man")

1 σχόλιο:

Ντροπαλός είπε...

Πόσα εβαπορέ είναι εγγυημένα σε περίπτωση κατάρρευσης;