8,5 ουγκιές χρυσάφι: Το κύριο υλικό κατασκευής ενός βραβείου Όσκαρ.
10.000 ευρώ: Το κόστος κατασκευής του κάθε αγαλματιδίου. Άμεσα, συνδεδεμένη με την τιμή του χρυσού που έχει εκτοξευθεί την τελευταία διετία, ανεβαίνει εξίσου εντυπωσιακά κάθε χρόνο.
1 δολάριο: Η τιμή εξαγοράς ενός βραβείου Όσκαρ (γιατί η Ακαδημία, από το 1950 και μετά, έβαλε όρο στους νικητές ότι δεν δικαιούνται να το πωλήσουν αλλού, αν πρώτα δεν το προσφέρουν πίσω σ' εκείνη για ένα δολάριο!)
1.500.000 δολάρια: Η μεγαλύτερη τιμή εξαγοράς ενός Όσκαρ. Τα έδωσε ο Μάικλ Τζάκσον σε μια δημοπρασία για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας του «Όσα παίρνει ο Άνεμος».
150: Τόσα αγαλματίδια έχουν πωληθεί από τους νικητές (προφανώς από ταινίες που κέρδισαν πριν το 1950).
2.809 αγαλματίδια: Τόσα έχουν μοιρασθεί από το 1929 που έλαβε χώρα η πρώτη τελετή.
34,3 εκατοστά: Το ύψος του κάθε αγαλματιδίου.
22 νίκες: Για τον Ουόλτ Ντίσνεϊ, που είναι με διαφορά ο πολυνίκης των Όσκαρ.
59 υποψηφιότητες: Επίσης για τον Ουόλτ Ντίσνεϊ...
5 δολάρια: Η τιμή του εισιτηρίου για την πρώτη τελετή, του 1929.
200 δολάρια: Το μεροκάματο ενός "seat filler", του κομπάρσου που παίρνει σήμερα τη θέση του προσκεκλημένου, όταν ο τελευταίος φεύγει από την αίθουσα για να πάει στο μπαρ, ώστε να μην μοιάζουν άδεια τα καθίσματα στην τηλεόραση!
3.401 θέσεις: Για τους προσκεκλημένους στην αίθουσα του Kodak Theatre.
45 δευτερόλεπτα: Τόσο έχει ορισθεί από το 2010 ότι επιτρέπεται να διαρκεί το πολύ η κάθε ομιλία νικητή.
152 x 10 μέτρα: Οι διαστάσεις του κόκκινου χαλιού.
19 «βασιλιάδες»: Τόσες είναι οι υποψηφιότητες ηθοποιών για τον ρόλο κάποιου βασιλιά ή βασίλισας της Αγγλίας!
5 λεπτά: Ο χρόνος που κράτησε η μικρότερη τελετή (εκείνη του 1929)
5 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα: Ο χρόνος που χρειάστηκε να εμφανιστεί η Μπέατρις Στρέιτ στο "Network" για να κερδίσει το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου...
4 ώρες και 23 λεπτά: Η πιο μεγάλη σε διάρκεια τελετή (του 2002).
5: Ο αριθμός των ταινιών στις οποίες έχει παίξει στο σύνολο της καριέρας του ο Τζον Καζάλ. (Νονός Ι & ΙΙ, Σκυλίσια Μέρα, Ο Ελαφοκυνηγός, Η Συνομιλία)
5: Ο αριθμός των ταινιών που έχει παίξει ο Τζαν Καζάλ και... έχουν προταθεί για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας!
6: Ο αριθμός των σκηνοθετών που κέρδισαν με την πρώτη τους κιόλας ταινία (Delbert Mann, Marty, 1956 - Jerome Robbins, West Side Story, 1962 - Robert Redford, Ordinary People, 1980 - James L. Brooks, Terms of Endearment, 1984 - Kevin Costner, Dances with Wolves, 1991 - Sam Mendes, American Beauty, 2000).
62: Ο αριθμός των ηθοποιών που έχουν κερδίσει Όσκαρ υποδυόμενοι κάποιον υπαρκτό χαρακτήρα.
1.700.000 δολάρια: Τόσο κοστίζει μια διαφήμιση μισού λεπτού στην αμερικανική τηλεόραση σε κάποιο από τα διαλείμματα της απονομής των βραβείων Όσκαρ.
4 ώρες παρά 4 λεπτά: Η διάρκεια του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», της πιο «μακράς» ταινίας που κέρδισε ποτέ Όσκαρ.
40 λεπτά: Η μίνιμουμ διάρκεια μιας ταινίας για να έχει δικαίωμα να προταθεί για Όσκαρ.
100: Ο αριθμός των χωρών που δείχνουν απευθείας τα Όσκαρ.
18: Τόσες φορές ήταν παρουσιαστής των Όσκαρ ο Μπομπ Χόουπ. Φέτος, ο Μπίλι Κρίσταλ φθάνει τις 9 και τον ακολουθεί, δεύτερος, με τις μισές.
11: Τα περισσότερα Όσκαρ που έχει κερδίσει μια ταινία. (Τρεις ταινίες, για να είμαστε ακριβείς, από 11 η καθεμία: Μπεν Χουρ, Τιτανικός, Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών: Η επιστροφή του Βασιλιά)
1 Όσκαρ για 2 Όσκαρ: Ένας μόνος νικητής βραβείου Όσκαρ λεγόταν... Όσκαρ. Ήταν ο Όσκαρ Χάμερστάιν που κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού... δύο φορές: το 1941 και το 1945.
0: Καμμία ταινία κινουμένων σχεδίων δεν έχει κερδίσει ποτέ το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
38 βραβεία ΕΜΜΥ: Τόσα έχει κερδίσει η τηλεοπτική κάλυψη της τελετής των Όσκαρ!
Οι χειρότεροι και οι καλλίτεροι παρουσιαστές της ιστορίας των Όσκαρ:
Η επιστροφή φέτος του Μπίλι Κρίσταλ στην παρουσίαση των βραβείων Όσκαρ ήταν μια χαρμόσυνη είδηση για τους φίλους του κινηματογράφου, μετά το περσινό φιάσκο του Τζέιμς Φράνκο. Και μια αφορμή για εμάς να θυμηθούμε ποιοι ήταν οι καλύτεροι και ποιοι οι χειρότεροι παρουσιαστές της ιστορίας της τελετής.
Οι χειρότεροι:
Τζέιμς Φράνκο, 2011Όσο κι αν προσπάθησε η συμπαρουσιάστριά του, η γλυκιά και χαρωπή Αν Χάθαγουεϊ, να θερμάνει λίγο την ατμόσφαιρα, χορεύοντας και τραγουδώντας –ομολογουμένως όχι πολύ επιτυχημένη κι εκείνη-, το στοίχημα ήταν χαμένο από την αρχή. Ο Φράνκο μπορεί να είναι γόης, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε entertainer, διασκεδαστής. Όποιος τον επέλεξε για την παρουσίαση των περσινών Όσκαρ, μάλλον θα το έχει μετανιώσει για τα καλά (και θα επέμενε να επιστρέψει φέτος ο Μπίλι Κρίσταλ). Χωρίς χιούμορ, μ' ένα περίεργο στυλ, σαν φαντάρος που μόλις παρουσιάστηκε, διάβαζε το autocue σαν να μην το έχει ξανακάνει ποτέ στην ζωή του και γενικώς έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου, βοηθώντας τα μάλα ώστε να η τελετή του 2011 να γίνει μια από τις πιο βαρετές της ιστορίας.
Κρις Ροκ, 2005Για κάποιους ο Κρις Ροκ έχει χιούμορ. Σύμφωνοι. Πρόκειται για τους μαθητές των αμερικανικών γυμνασίων που καταβροχθίζουν τις ταινίες του. Και μπορεί στα MTV Music Video Awards το στυλ του να ταίριαζε τέλεια (γιατί το κοινό πάνω κάτω είναι αυτό ακριβώς που τον γουστάρει), αλλά με Όσκαρ χρειάζονταν λίγη κομψότητα παραπάνω. Ένα άνοστο αστείο για τις υποκριτικές ικανότητες του Τζουντ Λο, μάλιστα, έφερε και την πληρωμένη απάντηση από τον Σων Πεν, όταν ο τελευταίος πήγε να παραλάβει το βραβείο του. Δεν είναι και λίγο να σε μαλώνει μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατών ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς στον κόσμο. Κατά τ' άλλα, ο Ροκ προκάλεσε αρκετό γέλιο, αλλά πιθανότατα και ο Μάρκος Σεφερλής να το κατάφερνε αν ήταν στην θέση του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ταίριαζε στον ρόλο.
Ντέιβιντ Λέτερμαν, 1994Το ότι είσαι ευφυής δεν σημαίνει ότι έχεις και χιούμορ. Και ότι ότι παρουσιάζεις ένα υπερεπιτυχημένο νυκτερινό τηλεοπτικό σόου (με το δικό του στυλ χιούμορ, τέλος πάντων), δεν σημαίνει ότι η ίδια συνταγή ταιριάζει και στα Όσκαρ. Ο Ντέιβιντ Λέτερμαν απέτυχε τόσο πολύ στον ρόλο του, που από το 1994 και μετά όλοι τρέμουν μην βγουν οι κριτικοί και τους συγκρίνουν μαζί του. Το πιο αστείο... αστείο του ήταν όταν σύστησε την Όπρα Γουίνφρι στην Ούμα Θέρμαν με τα μικρά τους ονόματα, προφέροντας ένα λιτό «Όπρα... Ούμα», θεωρώντας πως με αυτό θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια η αίθουσα. Δεν γέλασε κανείς.
Τζέρι Λιούις, 1959Ο Τζέρι Λιούις τα είχε καταφέρει μια χαρά τις προηγούμενες δύο φορές που είχε κληθεί να παρουσιάσει τα Όσκαρ. Αλλά το 1959 έπεσε θύμα του κακού προγραμματισμού των διοργανωτών και της ασυνεννοησίας με την τηλεόραση. Είχαν παρουσιάσει –μαζί με τους υπόλοιπους παρουσιαστές, 6 στο σύνολο- τα πάντα... είκοσι λεπτά πριν τελειώσει η τηλεοπτική μετάδοση. Και οι υπόλοιποι 5 είχαν ήδη παίξει το ρόλο τους, τώρα πια έμενε μόνος του ο δημοφιλής κωμικός να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού (κυρίως), αλλά και όσων βρίσκονταν στην αίθουσα για είκοσι ολόκληρα λεπτά! Πόσα τραγούδια και πόσα αστεία να πει; Ο χρόνος απλά δεν περνούσε. Το αποκορύφωμα της κακής ζωντανής τηλεόρασης στοίχισε σε έναν σπουδαίο ηθοποιό μια από τις χειρότερες βραδιές της καριέρας του.
Ντόναλντ Ντακ, 1958Θα έμοιαζε φοβερό εφέ στους διοργανωτές να δώσουν μερικές αράδες σε ένα καρτούν. Δεν τους έφταναν οι Μπομπ Χόουπ, Τζακ Λέμον, Ντέιβιντ Νίβεν, Ρόζαλιντ Ράσελ και Τζέιμς Στιούαρτ (εκείνα τα χρόνια «κατέβαζαν» 5 και 6 παρουσιαστές κάθε φορά), αλλά ήθελαν να πιάσουν και τις πιο παιδικές ψυχές. Για να παρουσιάσει όμως τα Όσκαρ ένα καρτούν, σήμαινε ότι το σόου σταματούσε να είναι στην ουσία «ζωντανό» για κάποια λεπτά και άρα έχανε τόσο πολύ τον παλμό του, που θεωρήθηκε ένα από τα πιο βαρετά όλων των εποχών.
Και οι καλλίτεροι:
Μπίλι ΚρίσταλΔεν είναι τυχαίο ότι τον ζητούν πίσω ξανά και ξανά κάθε χρόνο. (Έχει παρουσιάσει τα Όσκαρ τις εξής χρονιές: 1990, 1991, 1992, 1993, 1997, 1998, 2000, 2004 και επιστρέφει φέτος). Δεν είναι γόης σαν τον Χιου Τζάκμαν ή τον Τζέιμς Φράνκο, αλλά έχει τέλειο χιούμορ και είναι όσο ετοιμόλογος χρειάζεται για μια τέτοια τελετή.
Τζόνι ΚάρσονΤα παρουσίασε πέντε φορές στα τιμημένα '80s, γνωρίζοντας το παιχνίδι της τηλεόρασης όσο κανείς στην εποχή του. Τα μειδιάματα του κοινού στις κοφτερές του ατάκες ήταν αμέτρητα.
Στιβ ΜάρτινΆλλος ένας ηθοποιός με υπέροχο χιούμορ, που το χειρίστηκε ακριβώς όπως έπρεπε τις δύο φορές που κλήθηκε να παρουσιάσει την απονομή των βραβείων (2001 και 2003).
Έλεν ντε ΝτζενέρεςΗ αποθέωση του «να είσαι ο εαυτός σου» ήταν η παρουσίαση του 2007. Με τέλεια χημεία με το κοινό στην αίθουσα και κυρίως ακομπλεξάριστη μέσα στο κοστούμι της –ένα σαφές υπονοούμενο για την σεξουαλική της κλίση- ήταν σοβαρή, γρήγορα και χωρίς περιττές ενέργειες.
Μπομπ ΧόουπΤα είχε παρουσιάσει 18 ολόκληρες φορές (με συμπαρουσιαστές είναι η αλήθεια) από το 1940 ως το 1978. Χιούμορ, γρήγορος λόγος και εκπληκτική ικανότητα να εγκλιματισθεί στις απαιτήσεις της τηλεόρασης που μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι από την δεκαετία του '50 και μετά, τον καθιστούν έναν από τους πιο αγαπημένους παρουσιαστές της ιστορίας.
(Τα κείμενα δημοσιεύθηκαν πρώτη φορά στο αφιέρωμα του gossip-tv.gr στα αποψινά Oscars)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου