Όχι το ανέκδοτο για την ανάγνωση εφημερίδας "Espresso" στις εννιά το πρωί, συνοδεία μπαγιάτικου κρουασάν, ψεύτικης πορτοκαλάδας και εμετικής πάριζας. Το άλλο, το πιο παλιό: Καφές εσπρέσο που περιλαμβάνεται στο (υποχρεωτικό) πρωινό των 20 ευρώ (παρέα με το μπαγιάτικο κρουασάν, την ψεύτικη πορτοκαλάδα και την εμετική παριζα). Ξεκαρδιστικό ε;
Ακόμη και στα πολυτελέστερα ξενοδοχεία με τους πιο λαχταριστούς μπουφέδες ("μα αφήστε με να γεμίσω τέταρτη φορά το πιάτο!"), ο εσπρέσο παραμένει ο λιγδιάρης τριτοξάδελφος του γαλλικού, ο απαγορευμένος εθισμός που οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου έχουν στοργικά φροντίσει να αποφύγεις -αν και θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Για να τον αποκτήσεις, πρέπει να πλησιάσεις συνομωτικά αυτόν που σου φαίνεται ως ο σερβιτόρος-λαμόγιο (υπάρχει σε κάθε ξενοδοχείο) και στη συνέχεια να χρεωθείς το τριπλάσιο από την κανονική του τιμή -αυτή που θα πλήρωνες στο "Clemente" ή στη Via Montenapoleone του Μιλάνου- για να κατευνάσεις τον εθισμό σου με ένα άνευρο νερομπούλι χωρίς κρέμα, γεύση, μυρωδιά, αγάπη, στοργή, φροντίδα και προδέρμ. Αυτή είναι η τιμωρία σου που είσαι εσπρεσολάτρης και που τόλμησες να αμφισβητήσεις το status quo του ξενοδοχειακού ξυπνήματος. Ίσως του πιο απολιθωμένου συστήματος μετά το κονκλάβιο του Βατικανού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου