...του σπαθιού (του Αλατρίστε) την τρομερή. Συγγνώμη για την ασέβεια Διονύσιε Σολωμέ. Και να φανταστείς, στη σχολή (φιλολογία σπούδασα) σε είχα πολύ ψηλά. Αλλά με τον καιρό λαΐκεψα κι εγώ και παράτησα την επτανησιακή σχολή και τον ελληνικό ρομαντισμό και το έριξα στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Και το βρήκα απείρως πιο συναρπαστικό -ειδικά όταν το πιάνει για εργόχειρο ο Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε και το περνά σταυροβελονιά με το ιστορικό. Συγχώρεσέ με, λοιπόν, Διονύσιε που δανείζομαι τους στίχους σου για να γράψω για τον Ισπανό και για τον Λοχαγό Αλατρίστε, αλλά άμα ζούσες κι εσύ σήμερα "Τον ήλιο της Μπρέντα" θα διάβαζες και την "Καθαρότητα του Αίματος".Και θα πήγαινες και στο σινεμά για να τον δεις σαν Βίγκο Μόρτενσεν με το μουστακάκι του και το ζιλέ του και την μπέρτα του και τη λεπίδα απ' το Τολέδο καλοτροχισμένη κι έτοιμη για φονικά. Κοινώς, μια ταινία για αγοράκια που φτιάχνονταν όταν έβλεπαν τους τρεις σωματοφύλακες και για κοριτσάκια που φτιάχνονται και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί κάποια στιγμή ο Βίγκο να κυττάξει κατάματα το φακό. Αλλά για μας τους Ρεβερτοκρουσμένους, ο "Αλατρίστε" (η ταινία) ήδη ξυπνά εφιάλτες τύπου Πολάνσκι (θυμάστε την εμετική "Ένατη Πύλη" με τον Τζόνι Ντεπ;). Θα ασελγήσουν πάλι πάνω στην καλομελετημένη αφηγηματικότητά του για να δείξουν μπόλικα αίματα σε μονομαχίες τύπου "Matrix" ή θα ζωγραφίσουν τον Αλατρίστε σαν σε πίνακα του Βελάσκεθ; Γιατί εικαστικά, η αναγωγή του Λοχαγού (του κειμένου) σε εικόνα μόνο στον Ντιέγο Βελάσκεθ θα βρει πηγή να ξεδιψάσει. Εκτός κι αν τον κυρ-Αγκουστίν Ντίαζ Γιάνες (τον σκηνοθέτη) δεν τον νοιάζει να ξεδιψάσει ο Διέγο Αλατρίστε υ Τενόριο, αρκεί να ξεδιψάσει ο ίδιος.
Στα αθηναϊκά σινεμά, από την Πέμπτη, 29 Μαρτίου. Θα επανέλθουμε με το που το δούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου