28 Νοε 2008

Countdown to 007: (009) Ο κόσμος δεν είναι αρκετός

Τρεις εβδομάδες μετά το τελευταίο post του αφιερώματος, επιστρέφω επιτέλους στην τελική του ευθεία, που ανειλημμένες υποχρεώσεις (το GK που κυκλοφορεί εκτάκτως αυτή την Κυριακή, δηλαδή, συν ένα ταξίδι στο Παρίσι και την indie pop σκηνή του, που της ετοιμάζω -εννοείται- ένα χορταστικό δημοσίευμα), αλλά κυρίως άπειρες απρόβλεπτες εξελίξεις είχαν διακόψει. Και επειδή η ταινία που έρχεται στη σειρά είναι το "The World is not Enough", μια από τις μέτριες ταινίες του 007, δηλαδή, δεν θα ασχοληθώ με τα τετριμμένα. Δηλαδή με το τέλειο three pieces suit που έφτιαξε ο οίκος Brioni για τον Μπρόσναν, με τον Τζον Κλιζ που αναλαμβάνει κάπως αδέξια (επίτηδες, μάλλον) διάδοχος του Q, με το heliski στο απάτητο (δώσε μου Μποντ και χιόνι και πάρε μου την ψυχή), με τα θεϊκά γυαλιά με ακτίνες Χ που βλέπουν τις ζαρτιέρες των κοριτσιών και τα πιστόλια των αγοριών μέσα από τα ρούχα ή με την δεύτερη Rolls Royce που χάνεται στο νερό (η πρώτη ήταν στο "A View to a Kill").


Όχι, όχι, όχι. Βαριέμαι. Προτιμώ να επικεντρωθώ σε ένα από τα αγαπημένα μου Bond Tracks, το ομώνυμο, από τους λατρεμένους μου τότε (το 1999) Garbage...



Aλλά κυρίως, να στρέψω την προσοχή όλων σε δύο ζευγάρια βυζιά. Στο ένα που θα θέλαμε να δούμε περισσότερο από αυτό:

Δηλαδή κάπως έτσι (τουλάχιστον):

και σε ένα ακόμη που θα θέλαμε να εξερευνήσουμε βαθύτερα από αυτό:

...κάπως έτσι, υποθέτω:


Η Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα είναι η «Μόνικα Μπελούτσι του φτωχού», κι εμείς ως γνήσια φτωχαδάκια λατρεύουμε την έννοια του «φάτε μάτια ψάρια», όταν τα ψάρια εν προκειμένω είναι τα πλούσια ελέη της. Αλλά το προσωπικό μου πουλέν είναι η Ντενίζ Ρίτσαρντς. Κι όχι τόσο για το kinky πέρασμά της από το "Wild Things" και το περίφημο φιλί με τη Νέβι Κάμπελ. Με ιντριγκάρει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι έχει περάσει από το κρεββάτι διάσημων ανωμαλιάρηδων, από του σύζυγού της για τέσσερα χρόνια Τσάρλι Σιν, του Ρίτσι Σαμπόρα των Bon Jovi, αλλά κυρίως του παμμέγιστου κάφρου Τζον Στάμος, του οποίου ο σεξουαλικός βίος -και δη με την Ρεμπέκα Ρόμιν (+ φίλες και φίλους του...)- έχει γράψει ιστορία.

Μετά από την παράθεση του παραπάνω ενδεικτικού παλμαρέ, είναι πλέον ή σαφές ότι τά 'θελε ο υπέροχος κώλος της όταν έμπλεκε μόνο με τέτοιου τύπου γκόμενους και πως τελικά μόνο σοκ δεν ήταν "τα κοριτσάκια που έβλεπε στο Ιnternet ο Τσάρλι και τον έπαιζε", "οι βίζιτες που έφερνε στο σπίτι", ή "το πέος του σε στύση που χρησιμοποιούσε για profile picture", επιχειρήματα που έφερε στο δικαστήριο προκειμένου να πάρει διαζύγιο από τον Σιν.

Μετά από όλα αυτά, και αφού αναπάντεχα μετέτρεψα το "ΠΠC" σε online έκοδση της "Espresso", να θυμίσω ότι στην ταινία παίζει και η -άλλου είδους «ανωμαλοκαβλέ»- Σοφί Μαρσό, με αποτέλεσμα κανείς να μη θυμάται την υπόθεση ή τις σκηνές δράσης του "The World is not Enought", παρά μόνο τα κορίτσια του...


update (post μέσα στο post - από τον Mr. Arkadin):
Ο Homo Ludens πρόλαβε ήδη τις εντυπώσεις σχετικά με το τραγούδι των τίτλων αυτής της απίστευτα σαχλής ταινίας (της τελευταίας ταινίας 007 που είδα στο σινεμά), το οποίο κατά κάποιον προοικονομεί την εποχή Ντάνιελ Κρεγκ, κι αυτό γιατί αναβλύζει από angst, στοιχείο μοιραία συνδεδεμένο με την ερμηνεία (και την προσωπικότητα) της Σίρλει Μάνσον, ελάχιστα συμβατό όμως με το σύμπαν του Μποντ. Το επόμενο βήμα θα ήταν να γίνει ο 007 emo - και, ουπς! έγινε.

22 σχόλια:

Αθήναιος είπε...

Χαχαχα! Άπαιχτο ποστ. θα απαντήσω με ποστ να κάνω σεφτέ και στον iMac.

Homo Ludens είπε...

Αγόρασες καινούργιο iMac; Καλά ξεμπερδέματα...

Αθήναιος είπε...

Γιατί; Μα, καλά, δεν ακούστηκαν οι τσιρίδες μου μέχρι το Φάληρο;

Homo Ludens είπε...

Τσιρίδες; Γιατί;

Nikos Fotakis είπε...

Εχουμε μείνει με την αγωνία για το λόγο για τον οποίο έμπηξε τσιρίδες ο Αθήναιος...

azrael είπε...

Η ταινία αυτή μου δημιουργεί το ίδιο πρόβλημα με αυτό που έχει ο τσαρλάκος στο profile picture του.

Φταίνε τα μονίμως μισάνοιχτα στόματα της ντενιζούλας και της σοφούλας που δημιουργούν συνειρμούς για το τι θέλουμε να βάλουμε εκεί μέσα?

Φταίει που την Ντενίζ θέλω να την μαρκαλέψω από τότε με το σταρσιπ τρούπερς(μα τι ταινιαρααααα!!!)

Φταίει που την Μαρσό θέλω να την μαρκαλέψω από το "Μπουμ το πρώτο μου Πάρτυ?"(καλά υπερβάλω)

Τσάρλι αγωνιστικούς χαιρετισμούς ρε φίλε! (Για ποιά ταινία μιλάμε ξαναπες μου?)

Αθήναιος είπε...

Ε έτσι γίνεται με τις φίρμες. Εσύ διαβάζεις το μπλογκ τους ευλαβικά ενώ εκείνοι ποτέ το δικό σου...

Αθήναιος είπε...

Ποστ μέσα στο ποστ δεν έχουμε;

Homo Ludens είπε...

Ποοοο ποοοο, ντροπή..... Η γυναίκα έχει ανεβάσει ολόκληρο post για να μας απαντήσει κι εμείς ασχολούμαστε με τον Τζάνγκο και τα Παρίσια του!

(Post μέσα στο post θα κάνει μόλις τελειώσει με τις βουρδουλιές που βαράει στην πλάτη του μετά τη μαλακία που έκανε με τον Χέρμπι Χάνκοκ)

Αθήναιος είπε...

Τί έκανε; Δεν πήγε; Δεν έχασε τπτ

Homo Ludens είπε...

Μόνο δεν πήγε; Κανονικά θα έπρεπε τώρα να τον έχει στο "Πτι Φλερ" και να πίνουν βιολογικούς γαλλικούς μπας και ξεπεράσουν το hangover από την κραιπάλη που θα έκαναν χθες παρέα...

Αθήναιος είπε...

Βιολογικούς γαλλικούς;

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Homo Ludens είπε...

Επίσης, μπορείς να ανοίξεις τα σχόλια στο γαμωμπλόγκ σου να κράξω άλλη μια φορά τη μούφα αυτή εταιρεία που λέγεται Apple και τα αστεία κωλομηχανήματά της που πάτε και πληρώνετε χρυσά όλοι εσείς οι ψωνισμένοι; Κάτσε να βρω το link για την πρώτη φορά που το είχα κάνει σ' αυτό εδώ το blog. Α, νά 'το:
http://popoculture.blogspot.com/2007/11/imalakia.html

Αθήναιος είπε...

Το είχα γράψει και στο ποστ που παραπέμπεις. Πρόκειται περί βίτσιου. Τόσο απλά. Ειλικρινά, δεν έχω δει πιο καβλωτικό αντικείμενο από αυτό στο οποίο τώρα γράφω. Μιλάμε για πολλαπλούς εγκεφαλικούς οργασμούς. Ειναι απλά τέλειο. Αποδίδει τέλεια τα χρώματα και τον ήχο και είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Είναι τζεϊμςμποντικό.

Homo Ludens είπε...

Στο γραφείο δουλεύω σε iMac και -σε αντίθεση με σένα- δεν φεύγω κάθε μέρα με το παντελόνι υγρό από το πηχτό, λευκό πρωτοφλόκι...

Αθήναιος είπε...

Μιλάει ο άνθρωπος που πρέπει να αλλάζει τουλάχιστον τρεις φορές μέσα στο ωράριο βρακί από τις ξενέρωτες μοντέλες που έχει στην οθόνη του.

Homo Ludens είπε...

Μάλλον δεν με έχεις ψυχολογήσει και πολύ καλά... Στο desktop έχω για background ένα πανάρχαιο γραφιστικό από το '99. Γκόμενα στο δικό μου υπολογιστή δεν έχει μπει ποτέ και δεν πρόκειται να μπει. Και, φυσικά, όπως αποδεικνύεται από το παραπάνω κράξιμο στην Ντενίζ, όλες αυτές τις μοντελοειδείς κομπλεξικές δεν τις έχω περί πολλού. Κοινώς, τις έχω για τον πούτσο. Μόνο. Και κυριολεκτικά. :)

Αθήναιος είπε...

Άσε με τώρα γιατί γράφω έναν ύμνο στο τρουά-πιές, στον Πηρς Μπροσναν και στους άντρες που μας εμπνέουν να τους αγοράζουμε πουκάμισα. Επίσης, εν παρρόδω θα καταγγείλω και τις Ερμές γραβάτες για "φουλαροποίηση" του απόλυτου ανδρικού φετίχ. Στο λέω γιατί ήσουν πολύ περήφανος για την Ερμές που φορούσες στις Βρυξέλλες αλλά αρχισυντάκτης ανδρικού περιοδικού είσαι, τί περιμένουμε.

Homo Ludens είπε...

Είναι πραγματικά συγκλονιστική η επιστροφή του three pieces ή trois pieces, όπως με διορθώνεις, φέτος -ειδικά στην Prince de Galles φόρμα του-, αλλά να σε διορθώσω κι εγώ: στις Βρυξέλλες δεν φορούσα Hermes -ολόκληρο κομμάτι έγραψα για τις repp ties των Brooks Brothers και πώς "αμερικανοποίησαν" τη ρίγα κι εσύ ακόμη νομίζεις ότι φορούσα Hermes. Μα μοιάζω για τόσο Hermes τύπος;

Homo Ludens είπε...

Επίσης: δεν είμαι αρχισυντάκτης! Είμαι ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ!!!!!!!!!!! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααααααααα

Homo Ludens είπε...

(complex tilt alert! complex tilt... SOS / complex tilt... Alert)

Nikos Fotakis είπε...

Να ζητήσω δημοσίως συγγνώμη στον Αθήναιο που δεν διάβασα το blog του (όπως και κανένα άλλο) δυο μέρες τώρα. Επίσης, θέλω να τον ευχαριστήσω για τον τρόπο που δυναμιτίζει με τις αντιδράσεις του αυτήν την σειρά post για τον James Bond, ακόμη κι όταν αλλάζει το θέμα.
Και να τον διαβεβαιώσω ότι το Petite Fleur σερβίρει καφέ φίλτρου (γαλιεκό) βιολογικής καλλιέργειας και fair trade.