Οι ξανθές το γλεντάνε - Μέρος 2ον

Την ύπαρξη της Ρένας Δούρου μου τη γνωστοποίησε ένας πολύ καλός μου φίλος, που ψηφίζει με συνέπεια όλα τα παράγωγα του ΚΚΕ εσ. "Είναι ωραία γκόμενα", ήταν νομίζω τα ακριβή του λόγια "αλλά είναι και σοβαρή, ξέρει τι λέει". Ήταν οι περασμένες βουλευτικές εκλογές, εγώ δεν κατάφερα να την πετύχω πουθενά στα κανάλια, και θεώρησα απλώς ότι ο φίλος μου φύρανε και κόλλησε με μια ξανθιά που στενοχωριέται που δεν γεννήθηκε νωρίτερα, να είναι στο Ρήγα της μεταπολίτευσης.

Φέτος, η Ρένα Δούρου πλασάρεται περίπου ως η Εύα Καϊλή του ΣΥΡΙΖΑ (παραλίγο να το γράψω πάλι "σύρΡιζα"). Λάθος. Γιατί, αφ' ενός μεν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει να ευδοκιμήσει αυτός ο ανθρωπότυπος (δεν έχω το χώρο να το αναπτύξω τώρα αυτό), κι αφ' ετέρου, αρκεί να διαβάσεις το υλικό που απαρτίζει το blog της (δημοσιεύματα της τελευταίας τετραετίας, από διάφορα έντυπα, κατά κύριο λόγο) για να καταλάβεις ότι, στην ουσία η Ρένα είναι ένας θηλυκός Αλέξης Τσίπρας (κι αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιώ με τον πιο ουδέτερο τρόπο): οι αναφορές της είναι οι γνωστοί "τσιπρισμοί" που επανέφεραν στο προσκήνιο το Συνασπισμό - κινήματα, διαδηλώσεις, αντιπαγκοσμιοποίηση, γενιά των 700 ευρώ, ελεύθερο κάμπινγκ στα νησιά, και η δυστυχία να μένεις με τους γονείς σου. Είναι, επίσης (ωστόσο;) καταρτισμένη, περισσότερο από τους περισσότερους που βγαίνουν να μιλήσουν τον τελευταίο καιρό. Και σε τελική ανάλυση, προτιμώ μια Ρένα Δούρου, από όλους αυτούς τους Βούτσηδες, Χουντήδες, Λαφαζάνηδες, Δραγασάκηδες, και δε συμμαζεύεται που αποτελούν το Συνασπισμό (και συγγνώμη αν ξέχασα κανέναν).

Άσε που λέγε-λέγε, με έχει ψήσει ο φίλος μου...

υγ. Νομίζω ότι η φωτογραφία την αδικεί - αλλά δεν βρήκα άλλη. Εκτός από αυτή που δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή το Θέμα.