Δούκισσα επί τρία (αστέρια)

Τι γίνεται όταν διασταυρώσεις αυτήν την Δούκισσα...







...με αυτήν την Δούκισσα (Νομικού);







Απάντηση: Παίρνεις αυτήν την Δούκισσα:

Καλά εντάξει, μαλακίες λέω τώρα, αλλά μου άρεσε το εύρημα. Έχω πολλά χρόνια να ακούσω τη δική μας Δούκισσα και δεν θυμάμαι κάν πώς είναι η φωνή της (λίγο "αντρική" νομίζω...) για να τη συγκρίνω μ' εκείνη της Fergie. Επίσης, δεν θεωρώ τη Fergie καμμιά μουνάρα, όσο κι αν επιμένει να τα πετάει όλα έξω και να ποζάρει σεξουλιάρικα στα Rolling Stone αυτού του κόσμου (όχι ότι είναι κι αυτό το ξενερωτάκι η κόρη του Νίκου Νομικού καμμιά θεά, βέβαια). Αυτό που έχω όμως να πω για την frontwoman των Black Eyed Peas είναι ότι η δική της "Δούκισσα" ("Dutchess" ονομάζει το σόλο άλμπουμ της) έχει κολλήσει επικίνδυνα τις τελευταίες μέρες στο μυαλό μου. Και στο Sony Walkman μου. Κάτι που θα φανεί μάλλον παράξενο στο κοινό του "Πο Πο Culture!" για τους εξής λόγους:
α. Το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο και -με εξαίρεση κάτι τζαζ νεκρολογίες του Zelig- εμείς εδώ συνήθως σας γράφουμε για ολόφρεσκα πράγματα.
β. Οι κριτικοί το έκραξαν όσο δεν πάει άλλο. Και, συνήθως, άμα οι κριτικοί κράζουν εν χορώ, κάτι βρωμάει (βλέπε -ή μάλλον άκου- και την τελευταία παρωδία των White Stripes).
γ. Είναι γνωστό ότι με την πολύ εμπορική ποπ δεν τα πάμε καλά εδώ στο "Πο Πο Culture!" γιατί εμείς είμαστε κουλτουριάρηδες και υπεράνω (διαβάζουμε και LiFO) και κάτι τέτοια τα βαριόμαστε.

Να εξηγηθώ, λοιπόν: Άργησα (α.) να εκτιμήσω το άλμπουμ ακριβώς λόγω της "εμπορικής" του ετικέτας (γ.) Επειδή την ποπ την έχω λίγο φτυμμένη, το "Dutchess" καθόταν τόσο καιρό στην δισκοθήκη μου, χωρίς καν την ελπίδα ότι θα του έριχνα ένα ακουσματάκι, αφού γνώριζε πολύ καλά πώς έπρεπε πρώτα να τελειώσω μ' όλους τους John Vanderslice, όλες τις Bjork κι όλα τα Arcade Fire αυτής της χρονιάς, πριν ασχοληθώ με τις Fergie της περασμένης. Τελικά, το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Κυρίως επειδή άκουσα κι αυτή τη μαλακία της Rihanna και δεν κατάλαβα γιατί όλοι έχουν πάθει αμόκ. Και έτσι η σόλο Fergie κατάφερε να ανεβεί τόσο πολύ στην εκτίμησή μου, που εγώ τη βάζω εξίσου ψηλά με το συγκρότημα στο οποίο ευτύχησε να τραγουδήσει για 2 άλμπουμ. Δεν με νοιάζει που δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να τραγουδήσει (ποπ, σόουλ, Rn'B, καθαρό ραπ, ρέγκε, τι σκατά; απ' όλα έχει το "Dutchess") από τη στιγμή που τα τραγουδάκια είναι όλα ένα κι ένα, ανεβαστικότατα, χορευτικότατα, γευστικότατα. Και επειδή οι κριτικοί μπορεί να έκραξαν, αλλά υπέρτατος κριτής είναι πάντα το κοινό (τι κλισέ, θεέ μου...), ρίξε μια ματιά στα αμερικανικά charts αυτής της εβδομάδας και δες ποιο αλμπουμάκι συνεχίζει να φιγουράρει στο top 20, 51 ολόκληρες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του...