Anita a-day: ένα μικρό αφιέρωμα

Όπως έγραφα και πιο πάνω - δηλαδή πιο κάτω - φέτος, οι Νύχτες Πρεμιέρας, στο πλαίσιο της ενότητας προβολών Μουσική&Φιλμ, θα προβάλλουν ένα ντοκιμαντέρ για την Anita O' Day, που είναι μια από τις αγαπημένες μου τζαζ τραγουδίστριες. Το γεγονός είναι ιδανική αφορμή για να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα - θα χρησιμοποιήσω το φτηνό λογοπαίγνιο Anita a-day, και θα ανεβάζω ένα τραγούδι της κάθε μέρα για μια εβδομάδα (μέχρι την προβολή του ντοκιμαντέρ, την ερχόμενη Τετάρτη).

Αρχή με το αγαπημένο μου From this Moment On, σύνθεση του Cole Porter.

Όσο για την τραγουδίστρια, θα πω απλώς ότι είναι μια από τις σημαντικότερες λευκές φωνές της τζαζ του '50, παρά το γεγονός ότι η φωνή της δεν είχε κάποια ιδιαίτερη έκταση - δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με φωνάρες όπως η Ella Fitzgerald και η Sarah Vaughan. H Anita O'Day είναι πιο κοντά στην Billie Holiday, από αυτήν την άποψη - η τέχνη της έγκειται στην ερμηνεία. Σε αντίθεση με τη Holiday όμως, η Anita O' Day δεν είναι ποτέ μελοδραματική. Η φωνή της δεν κουβαλά πόνο - κι αν κουβαλά, είναι μόνο αυτός που προκύπτει από τις δικές της εμπειρίες, δεν κουβαλά τον πόνο αιώνων καταπίεσης κι εξευτελισμού.

Κι όμως αυτή η flat φωνή με την περίεργη χροιά και το μπρίο κατάφερε να αναδειχθεί σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες της εποχής της - και κυρίως, κατάκτησε με το σπαθί της μια θέση ανάμεσα στους jazzmen της εποχής, ως one of the guys. Καθόλου μικρό πράγμα...