Μεταξύ μας, η τηλεόραση πλέον είναι καλύτερη από το σινεμά

Την επόμενη φορά που θα πας στο DVD-club της γειτονιάς σου, ψάξε για τη σειρά με τον γελοίο ελληνικό τίτλο «Χρονοπαγίδα» ,πίσω από τον οποίο κρύβεται το ευρηματικό Life on Mars, ένα μικρό κομψοτέχνημα του BBC που καταγράφει την ιστορία ενός αστυνομικού που παθαίνει ένα αυτοκινητιστικό και ξυπνά στη δεκαετία του ’70. Ενώ προσπαθεί να καταλάβει αν έχει τρελαθεί, αν ταξίδεψε όντως στο χρόνο, ή αν βρίσκεται σε κώμα και ό,τι βλέπει γύρω του είναι παιχνίδια του υποσυνειδήτου του, αναγκάζεται να «ζήσει» σε μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από τη δική του. Βασισμένη σε ένα καλοδουλεμένο σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες, η σειρά καταφέρνει να λειτουργεί ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα: είναι μια «κανονική» αστυνομική σειρά (κάθε επεισόδιο έχει να κάνει με μια υπόθεση που απαιτεί διαλεύκανση), γεμάτη ηθικά διλήμματα (ο τρόπος δουλειάς της αστυνομίας στα ‘70s δεν είναι ακριβώς «καθαρός»), που συχνά γλιστρά προς την κωμωδία, καθώς ο politically correct ήρωας συγκρούεται συνεχώς με την αισθητική και το σύστημα αξιών του 1973 – άοπλος, χωρίς το κινητό και το pc του. Όσο για το αληθινό ερώτημα – τι είναι αυτό το γεμάτο συμβολισμούς σύμπαν που τον περιβάλλει – μοιάζει να βγήκε από το σύμπαν του Ντέιβιντ Λιντς.

ΥΓ. Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί κάποια στιγμή τον περασμένο Μάιο στο Big Fish. To θυμήθηκα γιατί πήγα και είδα το (όχι πραγματικά κακό, αλλά σίγουρα υπερεκτιμημένο και μάλλον άσφαιρο) Zodiac - βγήκα από το σινεμά με τη σκέψη: "γι' αυτό ξεκουβαλήθηκα από το σπίτι μου ενώ θα μπορούσα να βλέπω κάτι πραγματικά καλύτερο;"