Λογικά αυτό το απόσπασμα - από την ταινία Jazz on a Summer's Day (που ξεκίνησε για fiction και κατέληξε να είναι ντοκιμαντέρ) - θα περιλαμβάνεται στο ντοκιμαντέρ "Anita O'Day: the life of a jazz singer" που προβάλλεται σήμερα στις Νύχτες Πρεμιέρας, και για το οποίο έκανα αυτό το εβδομαδιαίο αφιέρωμα στην Anita O' Day. To ως άνω απόσπασμα είναι από το φεστιβάλ του Νιουπορτ του 1958, που σηματοδότησε το comeback της τραγουδίστριας που είχε στο μεταξύ ξεπεράσει το πρόβλημά της με την ηρωίνη. Όσο για το δικό μου πρόβλημα είναι το κατά πόσο θα έχω προλάβει να τελειώσω με τις δουλειές μου εγκαίρως, ώστε να είμαι συνεπής στο ραντεβού και να βρεθώ στον Απόλλωνα στις 6.30. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα φεστιβάλ - απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν άπλετο χρόνο (συνήθως βέβαια αυτοί δεν έχουν τα χρήματα για να δουν όσες ταινίες θέλουν). Και μ' αυτή τη σκέψη, κλείνω τους λογαριασμούς μου με την Anita O'Day και δεσμεύομαι να ασχοληθώ με κάτι πιο πρόσφατο...
UPDATE: Τελικά, όπως το φοβόμουν, την έχασα την προβολή - που σημαίνει ότι τζάμπα τα πρήζω στους επισκέπτες αυτού του πρώην νευρικού και ποπ blog, επτά μέρες τώρα, με την Anita O' Day. Κατά τα φαινόμενα, θα αποκτήσω την ταινία σε DVD. Όποιος θέλει, του κάνω ένα αντίγραφο - αλλά να μείνει μεταξύ μας...
3 σχόλια:
Giati afou akousa ola auta ta tragoudia pou proteinete, egw akoma epeimenw pws h kaluterh leukh fwnh pou exw akousei einai ths,Madeleine Peyroux?
H opoia panta sumfwna me ta proswpika mou gousta einai kai poio omorfh kai poio mhsturiwdhs kai poio kai poio kai poio.
Alla apo thn allh eimai kollhmenos me auth th kuria.
Φίλε Γιάννη,
πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να ξεπεράσω την αρχική μου αντίδραση και να περάσω από τη φάση της εξαλλοσύνης στην κανονική.
Τώρα που ηρέμησα, οφείλω να ομολογήσω πρώτα ότι έχω μεγάλη αδυναμία στη Madeleine Peyroux - από κοντά δε είναι αξιολάτρευτη (περισσότερα σε σχετικό post,εν καιρώ). Είναι όμως θεόφαλτση! Σαν να πήρε κάποιος τη Phoebe από τα Φιλαράκια και να την έκανε μεγάλη σταρ.
Επίσης, αντιλαμβάνεσαι ότι ανάμεσα στις δύο τραγουδίστριες (αυτή με τη φωνή και τη φάλτσα) μεσολαβούν πέντε δεκαετίες. Αυτό που τότε ήταν μοντέρνο, πρωτάκουστο κ.ο.κ., σήμερα είναι μοιραία ξαναζεσταμένο φαΐ.
den ginete na sinexistei to afieroma??? :)
Δημοσίευση σχολίου