3 Σεπ 2007

Μήπως ο Marilyn Manson είναι ο τελευταίος ροκ σταρ;

Επιμένουν να λένε ότι «το ροκ πέθανε». Αδίκως. Ροκ διαμαντάκια κοσκινίζονται κάθε χρόνο. ΟΚ, δεν είναι όπως το ’67, όταν κυκλοφόρησαν παρέα καμιά εικοσιπενταριά από τα κορυφαία άλμπουμ όλων των εποχών, αλλά και το ’07 μια χαρά ροκάρουμε. Αυτοί που πέθαναν είναι οι ροκ σταρ. Οι Killers μοιάζουν να ασχολούνται περισσότερο με το τι scrub θα χρησιμοποιήσουν στα μέτωπά τους ύστερα από μια κουραστική συναυλία, παρά με τις groupies τους. Oι Arctic Monkeys δεν ξέρουν καν τι σημαίνει ο όρος «groupies», βρίσκονται ακόμη στο στάδιο που δεν έχουν αποφασίσει αν προτιμούν τα Doritos ή τα Lay’s. Ακόμη και οι ζωντανοί θρύλοι, οι Rolling Stones, για παράδειγμα, το ’χουν γυρίσει στους φυσικούς χυμούς και στη μέθοδο pilates.
Αν υπάρχει ένας αυθεντικός ροκ σταρ εκεί έξω, αυτός είναι ο Μέριλιν Μάνσον. Οταν, ύστερα από έξι χρόνια σχέσης, παντρεύτηκε την Ντίτα Φον Τιζ (αυτή την υπέροχη αρτίστα του bourlesque), της υποσχέθηκε ότι καθώς έκλεινε την τέταρτη δεκαετία της ζωής του, θα έκοβε πια το αλκοόλ και τις κόκες και δεν θα ζούσε σαν βρικόλακας, πέφτοντας για ύπνο την αυγή και ξυπνώντας το ηλιοβασίλεμα. Δεν άλλαξε ποτέ, χώρισαν, και εκείνος ερωτεύθηκε την κατά 19 χρόνια μικρότερή του ηθοποιό Εβαν Ρέιτσελ Γουντ.

Ζει σε μια γκροτέσκα έπαυλη κοντά στη Sunset Boulevard, διακοσμημένη με σκελετούς και φωτισμένη αποκλειστικά από κεριά. Πίνει αψέντι (και μάλιστα το «Mansinthe» το οποίο παρασκευάζει αποκλειστικά για χάρη του ένα αποστακτήριο στη Γερμανία) και σνιφάρει κόκα λίγο πριν από τις 2 τη νύχτα, την ώρα που ξεκινά να είναι δημιουργικός, όπως δηλώνει. Αλλά ίσως η καλύτερη απόδειξη για το ότι είναι ο τελευταίος ροκ σταρ έρχεται τα βράδια που τιμά με την σκοτεινή παρουσία του κάποιο πάρτι ή κάποιο κλαμπ. Οποιος άλλος (κατ’ ευφημισμόν) ροκ σταρ τύχει να βρίσκεται κοντά του, θα τον πλησιάσει και θα του σφίξει το χέρι -σχεδόν θα τον ασπαστεί- με έναν σεβασμό που θυμίζει την οικογένεια Κορλεόνε όταν πλησίαζε τον Μάρλον Μπράντο. Ναι, ο Μέριλιν Μάνσον είναι ο «Νονός» του ροκ εν έτει 2007.

Marilyn Manson - Eat Me, drink me
Χωρισμοί, νέοι έρωτες κι αυθεντικά ροκ εν ρολ κλισέ

Δεν το συνηθίζει να γράφει τραγούδια για τον εαυτό του. Συνεπώς και μόνο το γεγονός ότι το τρομακτικό ανδρόγυνο της ροκ εμπνέεται από τα προσωπικά του, θρηνώντας τον χωρισμό του από την Ντίνα Φον Τιζ και υμνώντας την αναγέννησή του δίπλα στη «λολίτα» Εβαν Ρέιτσελ Γουντ, είναι αρκετό για να καταστήσει το 6ο άλμπουμ πιο καθαρό και ειλικρινές απ’ όλα τα προηγούμενα. Υπέροχο, πομπώδες progressive metal, ιδανικό για συναυλιακούς σεληνιασμούς, στίχοι που θα ζήλευαν και οι κορυφαίοι του γερμανικού ρομαντισμού, το περίφημο βαμπιρικό του κελάηδισμα και μπόλικος αυτοσαρκασμός (διαβάστε τους τίτλους των τραγουδιών και θα καταλάβετε) απογειώνουν την επιστροφή του «ζωντανού-νεκρού» ύστερα από τέσσερα χρόνια απουσίας. Και μόνο για το αριστουργηματικό «Evidence», πίνεις ένα σφηνάκι πράσινο αψέντι και τρέχεις αμέσως στο πλησιέστερο δισκοπωλείο!




Ιδού και το βιντεάκι του "Putting Holes in Happiness", του δεύτερου single από το "Eat Me, Drink Me". Δυστυχώς το "Heart-Shaped Glasses" δεν μπορώ να το αναδημοσιεύσω εδώ, αλλά οφείλεις να πεταχτείς μέχρι το YouTube και να το χαζέψεις. Είναι η δραματοποιημένη αφήγηση της γνωριμίας του με την Έβαν Ρέιτσελ Γουντ (η Έβαν φορούσε γυαλιά-καρδούλες όπως η "Λολίτα" όταν πρωτογνωρίστηκαν και κάτι τέτοια σημειολογικά τα λατρεύει ο Μάνσον) και το ευχολόγιό του για το μέλλον της σχέσης τους. Παρεμπιπτόντως, σου θυμίζει κι εσένα λίγο Duran-Duran το τραγουδάκι;

3 σχόλια:

Nikos Fotakis είπε...

Ως άνθρωπος με ροπή στην υπερβολή και τις απόλυτες δηλώσεις, αρέσκομαι στον αφορισμό ότι το ροκ πέθανε το 1958. Τότε που σκοτώθηκε ο Buddy Holly, ο Little Richard είδε το φως και στράφηκε στη θρησκεία, ο Elvis πήγε στρατό, ο Chuck Berry μπήκε φυλακή και ο Jerry Lee Lewis κόπηκε από παντού λόγω του γνωστού σκανδάλου με την ανήλικη εξαδέλφη. Τα χρόνια που κύλησαν, η μουσική βιομηχανία είχε όλο το χρόνο να αφομοιώσει την επανάσταση και να τη φέρει στα μέτρα της...
Όσο για τον Marilyn, δεν κατάφερα ποτέ να ξεπεράσω το εφέ και να φτάσω στην ουσία, αν υπάρχει.
Η Evan Rachel είναι κουκλίτσα, πάντως, δεν το συζητώ - ο δε συνδυασμός αυτής της εφηβικής αθωότητας με τόση διαστροφή είναι πάντα συναρπαστικός.
Εξήγησέ μου όμως: γιατί δεν μπορείς να αναδημοσιεύσεις το Heart-Shaped Glasses;

Homo Ludens είπε...

@ zelig: Κάποτε είχα κι εγώ το ίδιο πρόβλημα με τον Μάνσον (έλεος! μην τον λες Μέριλιν... Το πρώτο συνθετικό του ονόματος είναι απλά για να συμπληρωθεί το "Beauty & The Beast" υπονοούμενο. Μόνο του ακούγεται σαν ανέκδοτο). Σιγά σιγά, όμως, έκανα την εικόνα στην άκρη και αυτό που άκουσα μου άρεσε πολύ. Ακόμη πιο πολύ μου αρέσουν όλες αυτές οι σημειολογικές του εμμονές, οι επιρροές του, το πώς ο,τιδήποτε κάνει στη ζωή του πρέπει να έχει μια αιτία κι ένα στόχο.
Του "Heart-Shaped Glasses" το βίντεοκλιπ είναι "κλειδωμένο" στο YouTube. Αν θες ν' ακούσεις το τραγούδι, να στο ανεβάσω. Αλλά χωρίς το βίντεο, δεν έχει και πολύ νόημα. Το "Evidence" το άκουσες;
Επίσης, δεν έχεις σχολιάσει το νέο μας layout...

Nikos Fotakis είπε...

Υπόσχομαι να δώσω μεγαλύτερη βαρύτητα στον Marilyn Manson (ορίστε, ικανοποιήθηκες;) και να αποφανθώ αργότερα. Όσο για το νέο layout, πέρασε τόσες αλλαγές μέσα σε ένα σαββατοκύριακο που περιμένω να σταθεροποιηθεί για να σχολιάσω. Η παρούσα του μορφή (δευτέρα 3 σεπτεμβρίου, 18.05) είναι θαυμάσια, πάντως.