9 Σεπ 2007

Μεταξύ μας, η τηλεόραση πλέον είναι καλύτερη από το σινεμά


Την επόμενη φορά που θα πας στο DVD-club της γειτονιάς σου, ψάξε για τη σειρά με τον γελοίο ελληνικό τίτλο «Χρονοπαγίδα» ,πίσω από τον οποίο κρύβεται το ευρηματικό Life on Mars, ένα μικρό κομψοτέχνημα του BBC που καταγράφει την ιστορία ενός αστυνομικού που παθαίνει ένα αυτοκινητιστικό και ξυπνά στη δεκαετία του ’70. Ενώ προσπαθεί να καταλάβει αν έχει τρελαθεί, αν ταξίδεψε όντως στο χρόνο, ή αν βρίσκεται σε κώμα και ό,τι βλέπει γύρω του είναι παιχνίδια του υποσυνειδήτου του, αναγκάζεται να «ζήσει» σε μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από τη δική του. Βασισμένη σε ένα καλοδουλεμένο σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες, η σειρά καταφέρνει να λειτουργεί ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα: είναι μια «κανονική» αστυνομική σειρά (κάθε επεισόδιο έχει να κάνει με μια υπόθεση που απαιτεί διαλεύκανση), γεμάτη ηθικά διλήμματα (ο τρόπος δουλειάς της αστυνομίας στα ‘70s δεν είναι ακριβώς «καθαρός»), που συχνά γλιστρά προς την κωμωδία, καθώς ο politically correct ήρωας συγκρούεται συνεχώς με την αισθητική και το σύστημα αξιών του 1973 – άοπλος, χωρίς το κινητό και το pc του. Όσο για το αληθινό ερώτημα – τι είναι αυτό το γεμάτο συμβολισμούς σύμπαν που τον περιβάλλει – μοιάζει να βγήκε από το σύμπαν του Ντέιβιντ Λιντς.

ΥΓ. Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί κάποια στιγμή τον περασμένο Μάιο στο Big Fish. To θυμήθηκα γιατί πήγα και είδα το (όχι πραγματικά κακό, αλλά σίγουρα υπερεκτιμημένο και μάλλον άσφαιρο) Zodiac - βγήκα από το σινεμά με τη σκέψη: "γι' αυτό ξεκουβαλήθηκα από το σπίτι μου ενώ θα μπορούσα να βλέπω κάτι πραγματικά καλύτερο;"

3 σχόλια:

ci είπε...

Thank you!!Με δυο λέξεις, δηλώνω απλώς huge fan της σειράς - δυστυχώς κράτησε μόνο για δύο κύκλους.
Πάντως ειδικά την αρχή που ακούγεται και το τραγούδι, την έχω δει άπειρες φορές.

(Και θα υπάρξει και συνέχεια, το ashes to ashes αλλά χωρίς τον Simm.)

Provato είπε...

ε, υπερβάλεις. όχι και καλύτερη.


πιστεύω ότι πια είναι ίδιας δυναμικής και τα δύο (tv-cinema). αλλά και αυτό είναι φοβερό κατόρθωμα από πλευράς των tv ανθρώπων (εξυπακούεται ότι μιλάμε για την tv του εξωτερικού, έτσι; γιατί εδώ δυστυχώς τα πράγματα είναι μπλιάξ εντελώς... όχι ότι στον κινηματογράφο είναι καλύτερα..)

btw Μου αρέσει πολύ το blog σας (το οποίο ανακάλυψα χάρη στον enteka).

:-)

Nikos Fotakis είπε...

@citronella:
εγώ λέω ευτυχώς που κράτησε μόνο για δύο κύκλους - πριν ξεχειλώσει στο μη περαιτέρω.
Ο John Simm είναι θεός - φαντάζομαι ότι έχεις δει τη μίνι σειρά State of Play...

@provato:
καλώς ήλθατε κι ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια - σας διαβάζω με ενδιαφέρον, από καιρού εις καιρόν. Όσο για τα περί σινεμά-τηλεόρασης, συγγνώμη, αλλά την τελευταία δεκαετία (τουλάχιστον) δεν έχει εμφανιστεί στο σινεμά(ανεξαρτήτως είδους κι εθνικότητας) ψυχόδραμα με την πλοκή, τους χαρακτήρες, τα επίπεδα και το βάθος των Sopranos. Μέχρι να εμφανιστεί κάτι τέτοιο, για μένα τουλάχιστον, η μάχη έχει κριθεί.