Είμαι αφάνταστα εκνευρισμένος αυτή τη στιγμή. Μόλις έγινε ένα σχόλιο σ' εκείνο το post του Mr. Arkadin για τη συνέντευξη που είχε δώσει η Monika στο Crack Hitler, όπου με αφοπλιστική αθωότητα (ή με έντεχνη ειρωνία και πλεονάζον ψώνιο -ποσώς με ενδιαφέρει!) ξεκατίνιαζε το γελοίο σύστημα καπελώματος στο οποίο επιδίδεται η ελληνική δισκογραφία και δη η έντεχνη πτέρυγά του. Το σχόλιο (φυσικά από Ανώνυμο αναγνώστη, πάντα από Ανώνυμο...) είναι ένα ανθολόγιο θετικών φράσεων που βγήκαν από τα χείλη διαφόρων "σοβαρών" Ελλήνων καλλιτεχνών για την πιτσιρίκα που αυτό εδώ το blog (και πάααρα πολύς κόσμος ακόμη που λατρεύει τη μουσική) έχει από καιρό ξεχωρίσει ως μια από τις αγαπημένες του δημιουργούς.
Είναι τόσες πολλές οι ατάκες που παραθέτει και τόσο τεκμηριωμένη η παράθεση της "βιβλιογραφίας" του, που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι το σχόλιο δεν έγινε από κάποιον ερασιτέχνη. Δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλοί ερασιτέχνες που αποδελτιώνουν ό,τι δημοσιεύεται στον ελληνικό Τύπο και αφορά την δισκογραφία -και μάλλον ούτε ένας δεν διαθέτει τέτοια database που να μπορεί να επικεντρώνει σε ό,τι έχει λεχθεί για ένα και μόνο άτομο. Κι όμως. Ο Ανώνυμος σχολιαστής μας βρήκε όσα έχουν πει για τη Monika οι (συμπαθέστατοι) Γαλάνη, Τσανακλίδου, Δεληβοριάς, Πασπαλά, Μαραβέγιας, Μικρούτσικος, Θηβαίος, Ελευθερίου...
Μου θύμισε τα σχόλια που είχαν γίνει όταν ανέβασα στο blog το κείμενο που είχα γράψει για τον Πλιάτσικα στο Big Fish. Τότε οι Ανώνυμοι φίλοι μας δεν φρόντισαν να κάνουν γνωστό σε όλους το πόσο καλός καλλιτέχνης είναι ο Φίλιππος, αλλά το πόσο ελεεινό υποκείμενο ήμουν εγώ που τον ειρωνευόμουν. Αλλά η συχνότητα σχολίων από άτομα που σαφώς και δεν ήταν τακτικοί αναγνώστες του "ΠΠC" είχε και τότε μια έντονη εσάνς οργανωμένου σχεδίου.
"Η ελληνική δισκογραφία είναι μια χούντα", είπα με το που διάβασα το τωρινό σχόλιο στον Mr. Arkadin. "Χούντα δεν θα πει τίποτε", μου απάντησε. Εκείνος τα ξέρει καλλίτερα. Του ζήτησα να συμπληρώσει αυτό εδώ το post μόλις χαλαρώσει με το τεύχος που κλείνει απόψε. Είμαι νευριασμένος, κυρίως γιατί νόμιζα ότι είχα πια απαλλαγεί από όλους αυτούς. Πρόσφατα ενεπλάκην σε μία δικαστική περιπέτεια -ναι, εξ αιτίας εκείνου του κειμένου για τον Πλιάτσικα στο Big Fish- της οποίας τα απόνερα έφτασε να διαχειρίζεται ο Mr. Arkadin λόγω της σημερινής του θέσης στο περιοδικό. Προφανώς και δεν μας πολυσυμπαθούν στα κεντρικά γραφεία της στρατιωτικής κυβέρνησης... Είμαστε δύο γελοίοι αντιστασιακοί που τολμούν να λένε στη Monika και την κάθε Monika να συνεχίζει να τους γράφει όσο αυθάδικα το κάνει και που -το χειρότερο για εκείνους- δεν μιλούν στην ίδια διάλεκτο με τα υπόλοιπα μέλη της αλλόκοτης φυλής που τρέφεται από το ελεεινό της σύστημα.
Ένα σύστημα που -να θυμίσω, ή να κάνω γνωστό, γιατί οι περισσότεροι μάλλον δεν το ξέρουν καν- όταν λέει "πωλήσεις", εννοεί "τοποθετήσεις" στα ράφια των δισκάδικων (οι επιστροφές δεν αφαιρούνται ποτέ, τα charts έχουν ήδη ορίσει νικητές και ηττημένους) και που, όταν λέει "να κάνουμε πλατινένιο δίσκο", εννοεί ότι πρέπει να τοποθετηθούν στα ράφια τόσες παραπάνω χιλιάδες κόπιες της Ζήνα ώστε να φθάσουν εκείνες της Παπαρίζου (τα ονόματα είναι ενδεικτικά, μη μου κάνετε άλλη αγωγή, please, δεν εννοώ την Πέγκυ και την Έλενα, αλλά τις φανταστικές καλλιτέχνιδες Πέμυ Ζήνα και Εβελίνα Παπαρίζου, ΟΚ;) που πρόλαβε πρώτη να "πλατινιάσει".
Για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτά τα ελεεινά υποκείμενα: Μην μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε αυτό το blοg και μετά να σχολιάζετε. Δεν θα μας καταλάβετε και δεν θα σας καταλάβουμε ποτέ. Ευτυχώς.
Είναι τόσες πολλές οι ατάκες που παραθέτει και τόσο τεκμηριωμένη η παράθεση της "βιβλιογραφίας" του, που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι το σχόλιο δεν έγινε από κάποιον ερασιτέχνη. Δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλοί ερασιτέχνες που αποδελτιώνουν ό,τι δημοσιεύεται στον ελληνικό Τύπο και αφορά την δισκογραφία -και μάλλον ούτε ένας δεν διαθέτει τέτοια database που να μπορεί να επικεντρώνει σε ό,τι έχει λεχθεί για ένα και μόνο άτομο. Κι όμως. Ο Ανώνυμος σχολιαστής μας βρήκε όσα έχουν πει για τη Monika οι (συμπαθέστατοι) Γαλάνη, Τσανακλίδου, Δεληβοριάς, Πασπαλά, Μαραβέγιας, Μικρούτσικος, Θηβαίος, Ελευθερίου...
Μου θύμισε τα σχόλια που είχαν γίνει όταν ανέβασα στο blog το κείμενο που είχα γράψει για τον Πλιάτσικα στο Big Fish. Τότε οι Ανώνυμοι φίλοι μας δεν φρόντισαν να κάνουν γνωστό σε όλους το πόσο καλός καλλιτέχνης είναι ο Φίλιππος, αλλά το πόσο ελεεινό υποκείμενο ήμουν εγώ που τον ειρωνευόμουν. Αλλά η συχνότητα σχολίων από άτομα που σαφώς και δεν ήταν τακτικοί αναγνώστες του "ΠΠC" είχε και τότε μια έντονη εσάνς οργανωμένου σχεδίου.
"Η ελληνική δισκογραφία είναι μια χούντα", είπα με το που διάβασα το τωρινό σχόλιο στον Mr. Arkadin. "Χούντα δεν θα πει τίποτε", μου απάντησε. Εκείνος τα ξέρει καλλίτερα. Του ζήτησα να συμπληρώσει αυτό εδώ το post μόλις χαλαρώσει με το τεύχος που κλείνει απόψε. Είμαι νευριασμένος, κυρίως γιατί νόμιζα ότι είχα πια απαλλαγεί από όλους αυτούς. Πρόσφατα ενεπλάκην σε μία δικαστική περιπέτεια -ναι, εξ αιτίας εκείνου του κειμένου για τον Πλιάτσικα στο Big Fish- της οποίας τα απόνερα έφτασε να διαχειρίζεται ο Mr. Arkadin λόγω της σημερινής του θέσης στο περιοδικό. Προφανώς και δεν μας πολυσυμπαθούν στα κεντρικά γραφεία της στρατιωτικής κυβέρνησης... Είμαστε δύο γελοίοι αντιστασιακοί που τολμούν να λένε στη Monika και την κάθε Monika να συνεχίζει να τους γράφει όσο αυθάδικα το κάνει και που -το χειρότερο για εκείνους- δεν μιλούν στην ίδια διάλεκτο με τα υπόλοιπα μέλη της αλλόκοτης φυλής που τρέφεται από το ελεεινό της σύστημα.
Ένα σύστημα που -να θυμίσω, ή να κάνω γνωστό, γιατί οι περισσότεροι μάλλον δεν το ξέρουν καν- όταν λέει "πωλήσεις", εννοεί "τοποθετήσεις" στα ράφια των δισκάδικων (οι επιστροφές δεν αφαιρούνται ποτέ, τα charts έχουν ήδη ορίσει νικητές και ηττημένους) και που, όταν λέει "να κάνουμε πλατινένιο δίσκο", εννοεί ότι πρέπει να τοποθετηθούν στα ράφια τόσες παραπάνω χιλιάδες κόπιες της Ζήνα ώστε να φθάσουν εκείνες της Παπαρίζου (τα ονόματα είναι ενδεικτικά, μη μου κάνετε άλλη αγωγή, please, δεν εννοώ την Πέγκυ και την Έλενα, αλλά τις φανταστικές καλλιτέχνιδες Πέμυ Ζήνα και Εβελίνα Παπαρίζου, ΟΚ;) που πρόλαβε πρώτη να "πλατινιάσει".
Για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτά τα ελεεινά υποκείμενα: Μην μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε αυτό το blοg και μετά να σχολιάζετε. Δεν θα μας καταλάβετε και δεν θα σας καταλάβουμε ποτέ. Ευτυχώς.
UPDATE:
Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιο που με έχει κάνει να φρικάρω νυχτιάτικα, συνειδητοποιώ ότι όλες οι συνεντεύξεις των καλλιτεχνών που εκθειάζουν τη Monika δόθηκαν μετά την δική της στο Crack Hitler. Έλεος!
30 σχόλια:
H ora einai dyskolh gia na synxizesai. Kai de mporo pali na arxisete na tsakoneste. bale ligo krasi kai akou to misery loves company.
kala kano k den krato blog gia na koimamai hsyxh ta bradia kai na bgaino me tous filous mou.
kalimeraaaa homo ludens
Καληνύκτα μικρή μου. Προς το παρόν πίνω μπίρα και βλέπω γκολ. 4 η Λίβερπουλ στη Ρεάλ και 7 η Μπάγερν; Μα τι γίνεται εκεί έξω;
profanos "exases" to "libelo" tis Anna Vlavianou sto vima gia to idio thema
@ (άλλος ένας) Ανώνυμος: Για ποιο θέμα; Για τα 7 της Μπάγερν ή για τον "άερα" που πήρε η Monika; Αυτό το είχα διαβάσει. Αλλά το θέμα μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η Monika. Στ' αρχίδια μου η Monika. Το θέμα μας είναι ότι αν υπάρχει κάποιος υπάλληλος που spamάρει ένα σχόλιο σε ένα blog των 500 το πολύ επισκεπτών την ημέρα στις εντεκάμισι τη νύκτα, προφανώς κάποιοι ανώτεροί του έχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το κόλπο πιάνει. Δεν θέλω καν να φαντάζομαι τι άλλα πράγματα κυκλοφορούν μέσα στο μυαλό τους.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=67&artId=252197
Το θέμα μας είναι ΚΑΙ η Μόνικα. Γιατί το σχόλιο της Άννας Βλαβιανού είναι στο ίδιο κλίμα - αν δεν αντιμετωπίζεις τις ιερές αγελάδες σαν ιερές αγελάδες, τότε είσαι ένα μειράκιο με φουσκωμένα μυαλά από τους παρατρεχάμενους των media. Έλα όμως που η Μόνικα έχει ταλέντο - και πούλησε δίσκους χωρίς το μηχανισμό των media που είναι οι παρατρεχάμενοι των ιερών αγελάδων. Οι οποίες ιερές αγελάδες δεν πουλάνε πλέον. Και οι οποίες ιερές αγελάδες έχουν λυσσάξει και χρειάζονται τη Μόνικα. Γιατί οι ιερές αγελάδες είναι ενεργειακά βαμπίρ - τρέφονται από το ταλέντο των πιτσιρικάδων που "ανακαλύπτουν" (και επιβάλλουν). Και το Μονικάκι τους έχει χαλάσει τη σούπα.
Καλημέρα!Μία άλλη φορά θά σάς πώ γιατί παραμένω ανώνυμος.Δέν διαφωνώ καθόλου,μά καθόλου,γι'αυτά πού λέτε γιά τήν μουσική βιομηχανία.
Μιά καί είσαστε,όμως,τών media.....έχετε σκεφτεί,γιά παράδειγμα,ότι καί σ'αυτό πού λέγεται "δημοσιογραφία" τού κρασιού μπορεί νά υπάρχει μία χούντα;Εκτός τού ότι ένα πανέμορφο αντικείμενο τό έχουν μετατρέψει σέ ένα μάζεμα από οργανωμένα κολλητιλίκια καί φαιδρό lifestyle;
Μήπως,όμως,έτσι δέν γίνεται μέ όλες τίς απολαύσεις;
Άντε καλημέρα,τά ξαναλέμε...
Αυτό που συμβαίνει με τη μουσική βιοτεχνία (βιομηχανία είναι βαριά κουβέντα), συμβαίνει και με όλες τις εκφάνσεις παραγωγής πολιτισμού: στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, στις στήλες των εφημερίδων, στα δισκοπωλεία, παντού, αυτή η γενιά της κατοχής και του πολυτεχνείου μάχεται να μείνει στην επικαιρότητα. Κι όταν επιτρέπουν κανένα άνοιγμα, πρέπει οι ίδιοι πάλι να το φιλτράρουν και να το προσεταιρισθούν αισθητικά και πνευματικά...
Μήπως όμως είμαι και υπερβολικός με τα της χούντας; Πώς εξηγείται ότι οι κατσίκες, οι καμήλες και οι σκαντζόχοιροι των Mazoo and the Zoo παραμένουν ακλόνητοι στην κορυφή των charts, κλείνοντας το δρόμο στο "Μπαλαρίνες Επιτρέπονται"; Εκτός κι αν έχει προγραμματισθεί επίθεση με αέριο σαρίν στον ζωολογικό κήπο και τα πάντα ανατραπούν τις επόμενες ημέρες!
Σιγά μωρέ... δεν ειναι και η Μόνικα Μπελούτσι...
Φαντάσου να σου κατηγορούσαμε εμείς οι ανώνυμοι και την Πόλλυ τι είχε να γίνει!!!Μακελειό!!!
;)))
Μπα. Θα σας έγραφα στα επώνυμα αρχίδια μου.
νέο χτύπημα;
http://seagazing.blogspot.com/2008/07/monika-avatar.html#comments
@ inverted_a: Απλά κάποιος marketeer σε κάποια δισκογραφική έχει πραγματικά την πεποίθηση ότι αυτό το γελοίο spamming θα σώσει την εταιρεία του από την κατάρρευση. Να τον ενημερώσω ότι το μικρό του Μένεγου είναι Παναγιώτης και όχι Κωνσταντίνος και να του προτείνω να διαβάζει πιο σοβαρά το Free, μπας και ξεκολλήσει και μάθει και κανα ωραίο γκρουπάκι από αυτά που ανακαλύπτει ο Φου Βου και παρουσιάζει πρώτος κάθε μήνα.
Δεν ξέρω από αυτά ρε 'συ, ειλικρινά μου κάνει εντύπωση.
Εμένα μου άρεσε πολύ ο δίσκος της Μόνικα και με ενόχλησαν και οι δηλώσεις της, αλλά όπως έλεγα και τότε με αφορμή αυτό το περιστατικό, δεν πρέπει να συνδέουμε τον καλλιτέχνη με το έργο του. Ακούγεται βαρετή και παλιομοδίτικη άποψη, αλλά προσπαθώ να την ακολουθώ. Όσο μπορώ.
Ούτε σωτήρας είναι, ούτε χρειάζεται άλλους σωτήρες, διαδικτυακούς, δημοσιογραφικούς, whatever.
Τις καλησπέρες μου, χαιρετώ σας.
@ inverted_a: Eπαναλαμβάνω ότι το θέμα δεν είναι η Monika. Είναι η επιμονή του θλιβερού συστήματος που διοικεί το ελληνικό τραγούδι να καπελώνει κάθε τι καινούργιο. Το ίδιο έγινε και με τις Ρόδες πριν κάποια χρόνια. Εκείνοι έπεσαν στην παγίδα, συνεργάστηκαν με την Αρβανιτάκη και όταν μετά βγήκε ο τρελλο-Νικήτας να τα πει ακόμη χειρότερα απ' ότι τα είπε τώρα η Monika, απλά τον κατακρεούργησαν.
Καλά η ελληνική μουσική δεν πάει πουθενά, όπως τίποτε άλλο σε αυτή τη χώρα. Έπεσα πρόσφατα πάνω σε αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=T-xVnnIMCnQ και αναρωτιόμουν, πως μπορεί κάτι τέτοιο, μια τέτοια κομματάρα, να μην περπάτησε...
Παιδιά, καλημέρα.
Αν και θεωρώ ότι έχετε υπερεκτιμήσει τη Μόνικα (μου άρεσε ωστόσο πολύ το cd της, αλλά υπάρχουν εξίσου αν όχι καλύτερα σχήματα σήμερα στην ελληνική ροκ σκηνή), συμφωνώ μέχρι κεραίας και με τα δυο σας κείμενα (και αυτό περί Φίλιππου και με το παρόν για τη μουσική χούντα του ελλαδιστάν.
Πρόσφατα, στο περιοδικό που γράφω κάναμε ένα rock issue, με τον γνωστό εστετ τρόπο που το συγκεκριμένο έντυπο αντιμετωπίζει (και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου, αφού αυτό είναι το ζητούμενό του) τα πάντα. ΠΑρέλασαν λοιπόν, κιθαριστικά -και μη- αγγλόφωνα ποπ - ροκ συγκροτήματα "ελληνικού ενδιαφέροντος" (για να το πω κομψά), από Franz Ferdinand και Foals, μέχρι De Niro, An Orange End (να τους τσεκάρετε αυτούς), Abbie Gale και Μatisse.
Μια ωραία πρωία, λαμβάνω μια επιστολή / e-mail από μια δισκογραφική, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, παραπονιόταν με δηκτικό τρόπο ("ίσως δεν ξέρετε ή δεν θυμάστε όρισμένα πράγματα") ενώ μου είχαν εκφράσει την δυσφορία τους και τηλεφωνικά και είχαν απαντηθεί, για το ότι δεν συνπεριλάβαμε το γκρουπ τους Χ στο αφιέρωμά μας.
Προσπερνώντας το γεγονός ότι είναι από μόνο του χυδαίο, το να τηλεφωνήσεις/γράψεις σε κάποιον για να του πεις "ρε μεγάλε, γιατί δεν μας έβαλες κι εμάς στο θέμα σου με τους αστροναύτες;" (λέμε τώρα), φτάνω στο προκείμενο, το οποίο έχει να κάνει με το ότι αυτό που με τόση έπαρση και κουτοπονηριά σου προσάπτει ο επιστολέας, φαίνεται να αγνοεί παντελώς ότι ο καλλιτέχνης του ΔΕΝ είναι αστροναύτης. Και φυσικά, ΔΕΝ είναι ροκ, αφού εμφανίζεται με τον Ρέμο, συνεργάζεται με την Ηρώ και τον Λαυρέντη, τραγουδά ελληνική ποπ στα ελληνικά και ουδεμία σχέση έχει με την κιθαριστική αγγλόφωνη ροκ και ποστ των ελληνικών συγκροτημάτων του αφιερώματός μας.
Μπήκα στον κόπο να απαντήσω με επιστολή, του τύπου "ξέρετε, ούτε τους Locomondo βάλαμε, παρά το μεγάλο τους impact και το ότι τους γουστάρουμε, επειδή παίζουν ρέγκε οι άνθρωποι ενώ εμείς κάναμε ΡΟΚ αφιέρωμα. Ή ξέρετε, και οι C:Real που επίσης δεν τους βάλαμε, παίζουν Τoto και Foreigner στα live τους (ένα Youtube θα σας πείσει), χωρίς αυτό να τους κάνει ροκ τους ανθρώπους. Μην ασθάνεστε θιγμένοι επειδή αύριο μπορεί αν μη συμπεριληφθείτε σε ένα αφιέρωμα για την αφρικάνική μουσική ή τη ρέγκε".
Έγραψα όλο αυτό το κατεβατό, για να σας πω ότι τα πράγματα είναι έτσι και χειρότερα στη χώρα αυτή. Μην πτοείστε όμως.
Κάποια στιγμή, θα ξεπεράσουμε τη διαπλεκόμενη οσφυοκαμψία και δουλοπρέπεια των τοπικών αντιπροσώπων πολυεθνικών της δισκογραφίας (ήδη συμβαίνει) και θα ασχοληθούμε με ανεξάρτητες κολεκτίβες και καλλιτέχνες της χώρας μας, που το alvum τους δεν θα τους χρησιμεύει μόνο ως διαβτήριο για να παίξουν στο Αθηνών Αρένα και να δώσουν συν/ξεις στο Μαντ τι-βι.
ΥΓ.
Το ποστ σας για τον Πλιάτσικα το διάβασα καθυστερημένα. Τον γνωρίζω προσωπικά τον Φίλιππο, και θεωρώ τους Πυξ Λαξ από τα καλά πράγματα που συνέβησαν στην μουσική σκηνή, της χώρας μας στα '80s-'90s. Ως εκεί.
Αλλά κοίτα τώρα... έχετε 1000% δίκιο σε αυτά που γράφετε! Κι όσο για το "λένε για μένα" του φφφφανταστικού Ξυδούς, τον έχω ακούσει ο ίδιος να το λέει μπροστά μου για το από που "δανείστηκε" τη ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία (τα περισσότερα κομμάτια των Πυξ είναι γραμμένα έτσι) και μάλιστα όχι με τόσο κομψό τρόπο, αλλά με τα λόγια "εμένα που με βλέπεις, τον Καββαδία τον έχω ξεσκίσει"...
Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο κι Αλεξίου. Η παράδοση είναι αμείλικτο πράγμα.
Συγγνώμη για την ανωνυμία αλλά διαβάζοντας το τελευταίο σχόλιο περί παράδοσης μου ήρθαν τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι
"Και πρώτα απ' όλα τι θα πει παράδοση; (...) Πώς είμαστε τοποθετημένοι απέναντί της, είναι Κυρία, παρθένα ή γριά;"
Ε, και τι; Πρέπει τώρα να απαντήσω στον Χατζιδάκι ή/και στον ανώνυμο;
λολ
Το γεγονός είναι πως αυτό που περιγράφει το ποστ του ΠοΠο Κάλτσουρ, είναι 1.000.000 % αληθινό.
Διαφωνώ με τον τρόπο που εκφράστηκε η Μόνικα (ειδικά για τον Μαραβέγια), μου τη σπάει η έπαρση και η ευζωική εκ του ασφαλούς σνομπαρία της, αλλά ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ η γυναίκα.
Εμένα αυτή μου αρέσει, όχι η Γαλάνη. Ο Liam Gallagher, όχι ο Δεληβοριάς που φοβάται τη σκιά του.
Όσοι έχουν άποψη στη ζωή και την τέχνη τους, μοιραία κάνουν και εχθρούς - αντιπάλους. Αναγκαστικά. Οι υπόλοιποι, κάνουν καριέρα στη σόουμπιζ και τους λένε Παπακωνσταντίνου, Ξυδούς ή ξέρω γω τι άλλο.
Τα είπες όλα. Τελεία.
Αυτό με το "Λένε για μένα" έρχεται να καλύψει μία λογικότατη απορία που είχαμε όλοι όσοι είχαμε διαβάσει Καββαδία έστω και μία φορά.
Ti einai auta pou les gia tous anwnimous, xerw egw poios eisai esi? Oi bloggers apeuthinontai se bloggers? De mporw na afisw sxolio diladi epeidi den exw ena logariasmo google h blog? Den perneis tilefwna tous filous sou na tous ta les kalitera i sto msn?
Xalarwse re anwnyme.
An den exeis problhma, giati zhtas a piori "syggnvmi gia tin anwnymia" sto prwto sou sxolio?
Giati den eimai o proproigoumenos anwnimos apla :) kai den tha eimai o epomenos anwnimos kai tha eimai epishs ki oloi oi anwnimoi tou kosmou giati ayto axizei stous individualistic diafaneis sa to nero tou Mornou autenergopoihmenous theriaklides eponimous.Amfisvhtei kaneis pws oti travaei kaneis sti zwh tou proerxetai apo kivdhlh axiopistia kai iperaxia epwnimias kapiwn? H ama grafw se blog ti kanw kathe mera kai aradiazw kai 5 kakotexnes kritikes diskwn tha apokthsw aksia? Kai gia to monikaki pou egine xafnika epanastatria enantion tou entexnou giati kanete gargara pws perase kai tous enallaktikous sinadelfous tis gennaies dekatessereis kai me sxolia katw ap ti zvni.Pswnio o enas,hgetikos o allos? Otan tis vgaloun ta dika tis aplita sti fora na doume ti tha kanei h agwnistria.H blogoparagkoula kala kratei pantws mipos thelete kai forologiki dilwsi?X rated pics?iatrikh bebaiwsh?poiniko mhtrwo? trapeziko logariasmo?eiste auta pou krazete aploustata ki auto to leei enas anwnimos gi auto oudeis logos na anisixeite ;)
Μη μου συγχύζεσαι ρε από πάνω, γιατί βγαίνεις εκτός θέματος :) Δεν τα έχουμε βάλει ακριβώς με τους ανώνυμους, τα έχουμε βάλει με την ελληνική μουσική "βιομηχανία" και το spamming της. Αν θες να ξεκινήσουμε νέο thread για το ποιος είναι πιο κομπλεξικός, εγώ που άνοιξα blog για να λέω τις παπαριές μου ή εσύ που με διαβάζεις για να με κράξεις μετά ως κομπλεξικό, αναξιόπιστο ή υπερτιμημένο, να το ξεκινήσουμε.
Επίσης, επώνυμο είναι αυτό το blog και είναι και σχετικά πιο επώνυμοι από σένα οι bloggers που σχολιάζουν γιατί μπαίνεις μετά στη σελίδα τους και βλέπεις 5-6 πράγματα γι' αυτούς. Ξέρεις ότι απέναντι είναι ένας άνθρωπος κι όχι ένα ρομποτάκι που σπαμάρει αηδίες. Και αυτά τα λέμε και τηλεφωνικώς και στο MSN. Και τώρα μπορείς να μας χαρακτηρίσεις αργόσχολους που δεν έχουμε τίποτε καλλίτερο να κάνουμε όλη μέρα ;)
To «δεν είμαι ο προηγούμενος ανωνυμος» νομίζω τα λέει όλα - και που θες να το ξέρω;
Βάλε ένα νικ τουλάχιστον.
Χωρίς συνέπεια - ρακόρ - ακολουθία συλλογισμών, πώς θες να συνεννοηθούμε;
Αυτά περί «ανωνυμίας». Τέλος.
@Ελευθερος σκοπευτης
1)"ΔΕΝ είναι ροκ, αφού εμφανίζεται με τον Ρέμο, συνεργάζεται με την Ηρώ και τον Λαυρέντη, τραγουδά ελληνική ποπ στα ελληνικά"
Μετα απ αυτο νομιζω οτι μπορω να μην ζοριζομαι καθολου αν θα ανιχνευσεις οιρμο και συναφεια μεταξυ των ανωνυμων posts.Μονο εσυ καταλαβαινεις μαλλον τι εννοεις με το υπεροχο καρκινικο εκεινο ελληνικη pop στα ελληνικα(!)Για να μην μιλησω ποσο δηθεν ειναι η προσεγγιση σου για το τι ειναι τι.Δηλαδη με την ιδια λογικη που καποιος οριζεται μουσικα απ τις συνεργασιες του οι Πυξ Λαξ που ειχαν ανοιξει τους REM ηταν alternative και ο Gillan που ειχε τραγουδησει με το Ρακιντζη ηταν ελληνικη ποπ στα Αγγλικα.Σε ποιο περιοδικο γραφεις ειπαμε??
Επισης,οποιου δεν του γουσταρει το anonymosting (οριστε το κανω trend αυτοβουλως γιατι αποδεικνυεται ακρως ακτιβιστικη κινηση,καθως ως γνωστον τα γελαδια εχουν την ιδια μουρη και χρηση, ανεξαρτητως ποιας φαρμας εμβλημα εχουν καμμενο στο μπουτι) μπορει καλλιστα να χρησιμοποιησει το μαγικο κουμπακι που δινει τη δυνατοτητα σχολιων μονο σε αλλους bloggers και να μας εξορισει μια για παντα από το περιχαρακωμενο κοσμο του γνωστου αγνωστου παρεακιου του.Επισης υπαρχει και ένα που δεν σε κανει ορατο στο google μμμμ πολύ καλο κι αυτό και ενα ακομα καλυτερο που στο κανει προσβασιμο μονο για μελη.... ακομα καλυτερο.Για τη μουσικη βιομηχανια το πιανετε λαθος, η μεγαλη τεχνη απλα εχει πεθανει γενικως.Το βιβλιο εδω και 20 χρονια , το cinema εδω και 10 και η μουσικη αντε βγαζει δεν βγαζει μια 5 ετια ακομα.Γι αυτο εχουν βρει οι mediaδες και οι εταιριες χωρο και κανουν πλιατσικο ανεβοκατεβαζοντας κατα το δοκουν καλλιτεχνες και βγαζουν λεφτα ξεζουμιζοντας μετριοτητες.Οτι θα δραστηριοποιειτο ενας Χατζιδακις στις μερες μας και θα αφηνε να του ροοστατει το εργο καθε τσατσα μανατζερ και καθε αυτοχριζομενος δισκογραφιας που σε ακυρωνει επειδη απλα βαρεθηκε το στυλ σου (βλεπε κριτικες στο τελευταιο lp του Anthony.)Ε ρε θα τρωγε η μυγα σιδερο με ολοκληρη αυριανη τα χε βαλει σε εσας θα κολλαγε.Anonymity is Bliss
Νομίζω ότι «blessed by anonymity» είναι πιο σωστό.
Σχετικά με την ανωνυμία: θεωρώ ότι αποτελεί πρόβλημα μόνο στο βαθμό που δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε - δηλαδή να βγάλουμε άκρη με τους ανώνυμους, ώστε να γίνει ένας κανονικός διάλογος. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να έχουν όλοι λογαριασμό, να μπαίνουν με τα στοιχεία τους, ή να μας δώσουν το ΑΦΜ. Για X-rated φωτογραφίες όμως δεν θα πούμε ποτέ όχι.
Συμφωνώ με τον admin.
Βάλτε ένα νικ, για να μπορούμε να απευθυνόμαστε, αλλιώς χάνεται η μπάλα.
Από κει και πέρα, νομίζω ότι ο καθένας μας διατηρεί το δικαίωμά του να απαντά ή όχι σε κάθε «περαστικό» από τη συζήτηση ή το blog, που «είδε φως και μπήκε».
Δημοσίευση σχολίου