To 1993 ο Τζον Στιούαρτ ήταν μόλις 31 ετών, ροκάκι, όταν έπεισε το MTV να εντάξει για πρώτη φορά στο πρόγραμμα του ένα talk show. Άλλες εποχές. Τότε το MTV έπαιζε ακόμη βιντεοκλιπ. Η εκπομπή έγινε instant hit (ΟΚ, οι "Beavis & Butthead" παρέμειναν, εννοείται, στην κορυφή, αλλά ο Στιούαρτ κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να φτιάξει την δεύτερη σε τηλεθέαση εκπομπή του καναλιού!).
Το 1993 ο Γκρεγκ Ντούλι ήταν ακόμη λεπτός και γαμούσε καλά. Κι έγραφε αποκλειστικά ροκ. Από ένα "Jon Stewart Show" του '94, μια ζωντανή εκτέλεση του "Gentlemen" (με ολίγον από "Fountain and Fairfax" στο τέλος), το πιο κτηνώδες κομμάτι από το παραγνωρισμένο αριστούργημα των Afghan Whigs που έμεινε για πάντα στη σκιά του "Nevermind" των Nirvana και του "Ten" των Pearl Jam, εκεί στα early '90s.
Σήμερα ο Τζον Στιούαρτ είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες της showbiz και ο Ντούλι γράφει μπλουζ. Και είναι χοντρός. Καμμιά φορά, ξυπνάει μέσα του ο παλιοροκάς, παίρνει από το χέρι τον φιλαράκο του, τον Μαρκ Λάνεγκαν, και γράφουν κάτι ξεσηκωτικές μεταλλιές. Τις υπογράφουν ως Gutter Twins.
(Και μετά από αυτό το post νομίζω ότι ήλθε πια η ώρα να εγκαινιάσουμε σ' αυτό το blog την ενότητα "Οι Μεγάλοι Δάσκαλοι", για να γράψει επιτέλους ο mr. Arkadin καμμιά ιστοριούλα για κάποιον άλλον πέραν τουν Ντζάνγκο kι εγώ να μιλήσω για όλους αυτούς που μου γεμίζουν με δάκρυα τα μάτια κάθε φορά που τους ακούω ανύποπτα σε κάποιο άσχετο μπαρ: Νιλ Χάνον, Ροντ Στιούαρτ, Belle & Sebastian...)
1 σχόλιο:
Το 1993 ο Γκρεγκ Ντούλι γαμούσε καλά???
Δημοσίευση σχολίου