Είχε την τύχη (ή μάλλον, την σκωτσέζικη καταγωγή) ώστε να πρωταγωνιστήσει στο "Trainspotting" και να γίνει εν μια νυκτί ο απόλυτος indie κινηματογραφικός ήρωας μιας γενιάς που μεγάλωνε με πάρτυ στα Οινόφυτα και κάμπινγκ στα Κουφονήσια. Ακόμη κι αυτό με εκνευρίζει πάνω του. Γιατί το "Trainspotting" είναι εντελώς μούφα -υπερτιμημένο κι αυτό, όσο ο φελλός πρωταγωνιστής του. Δεν έχω καταλάβει γιατί μια σεκάνς σκηνών απόλυτης αηδίας και μαλακίας είναι ταινία -πόσω μάλλον αριστούργημα και "σταθμός" των '90s.
Αλλά, εντάξει, με το "Trainspotting" δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη, γιατί αρέσει σε όόόόόόόλο τον υπόλοιπο συνομήλικό μου και νεώτερο κόσμο, οπότε ίσως είμαι εγώ ο κολλημένος. Πάμε όμως στην υπόλοιπη καριέρα του απογόνου του Ουίλιαμ Ουάλας:
Το "Velvet Goldmine", αυτή η ταινιάρα για τη διαφορετικότητα και το glam rock ήλθε το '98, δύο χρόνια μετά το "Trainspotting" και στις αφίσες οι παραγωγοί ποστάρανε τη μουτσούνα του ΜακΓκρέγκορ. Για διαφήμιση. Ο ρόλος του Κερτ Γουάιλντ ήταν ψιλοτρίτος, η ερμηνεία του ΜακΓκρέγκορ άχρωμη και -το χειρότερο- ο χαρακτήρας που υποδυόταν ήταν Αμερικανός, όχι Σκωτσέζος, ούτε καν Αγγλάρας. Εντελώς άκυρος... Το "Velvet Goldmine" σε χαρακτήρες, το κράτησαν (όχι ότι χρειαζόταν "κράτημα", με τέτοιο σενάριο, σκηνοθεσία, μουσική και σκηνογραφία) οι απίστευτοι Τζόναθαν Ρέις Μέγιερς και Κρίστιαν Μπέιλ, αλλά ο ΜακΓκρέγκορ, από κεκτημένη λόγω του "Trainspotting" πιστώθηκε και από αυτό την επιτυχία. Έκλεινε τα '90s με τις γκόμενες να ξετρελλαίνονται για πάρτη του πιο πολύ απ' ότι κάνουν οι σημερινές πιτσιρίκες γι' αυτόν τον παπάρα το βρυκόλακα του "Twilight".
Βγήκε από τη δεκαετία με το "Star Wars - Episode I". Εντάξει, εδώ δεν χρειάζεται καν να κάνω εγώ σχόλιο...
Η κωλοφαρδία του στα '90s ήταν τόση που με το που μπήκε η νέα δεκαετία, τον περίμενε ο σούπερ ρόλος του Κρίστιαν στο "Moulin Rouge!" του Μπαζ Λούρμαν. Δηλαδή ένας ρόλος σε ένα εξαιρετικά σκηνοθετημένο μιούζικαλ, με συμπρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν στα καλλίτερά της και την παράσταση να κλέβουν η μουσική, τα σκηνικά και τα κοστούμια. Ανενόχλητος μπορούσε να κάνει τα χαζά, γλυκά ματάκια του και τις λοιπές μούτες του. Κανείς δεν ασχολιόταν με την άθλια ερμηνεία του. Η ταινία ήταν ταινιάρα, επιτυχιάρα, αυτός ήταν πρωταγωνιστής, credits κι άλλα credits, το κασέ αυξανόταν και τα κοριτσάκια λέρωναν ακόμη περισσότερο το βρακάκι τους.
Η κωλοφαρδία του στα '90s ήταν τόση που με το που μπήκε η νέα δεκαετία, τον περίμενε ο σούπερ ρόλος του Κρίστιαν στο "Moulin Rouge!" του Μπαζ Λούρμαν. Δηλαδή ένας ρόλος σε ένα εξαιρετικά σκηνοθετημένο μιούζικαλ, με συμπρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν στα καλλίτερά της και την παράσταση να κλέβουν η μουσική, τα σκηνικά και τα κοστούμια. Ανενόχλητος μπορούσε να κάνει τα χαζά, γλυκά ματάκια του και τις λοιπές μούτες του. Κανείς δεν ασχολιόταν με την άθλια ερμηνεία του. Η ταινία ήταν ταινιάρα, επιτυχιάρα, αυτός ήταν πρωταγωνιστής, credits κι άλλα credits, το κασέ αυξανόταν και τα κοριτσάκια λέρωναν ακόμη περισσότερο το βρακάκι τους.Ακολουθούν: "Black Hawk Down" και "Star Wars - Episode II". Εντάξει, συγχαρητήρια. Απαιτητικότατες ταινίες.
Και μετά έρχεται η μεγάλη στιγμή της καριέρας του. Δηλαδή, η στιγμή που κανονικά θα έπρεπε να είναι η μεγάλη στιγμή της καριέρας του. Τιμ Μπέρτον, Big Fish, ο ρόλος του Εντ Μπλουμ στα νειάτα του. Η ερμηνεία του Ιούαν ΜακΓκρέγκορ σ' εκείνο το υπέροχο φιλμ ήταν τόσο μα τόσο αδιάφορη, που δεν θυμόμουν καν ότι αυτός έπαιζε το χαρακτήρα που υποδυόταν και ο θεός Άλμπερτ Φίνεϊ -ο Εντ Μπλουμ γέρος- στην ίδια ταινία...
Αλλά εντάξει, ακολούθησε ο "Valiant" και τα πράγματα μπήκαν σε μια τάξη. Ένας ταιριαστός ρόλος για τον Ιούαν. Ήταν απλά η φωνή για ένα καρτούν - περιστέρι. Αλλά ναι, αυτή ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Το σωτήριον έτος 2005.Το "Νησί" που ακολούθησε το θυμόμαστε όλοι για το σκάφος της Wally (ωραία ομοιοκαταληξία έβγαλα ε;) και, φυσικά, για την Σκάρλετ Γιόχανσον. Εγώ θυμάμαι λίγο και την αφίσα της ταινίας. Ναι. Η γνωστή μουτσουνίτσα του Ιούαν, με τα μισόκλειστα ματάκια και την ηλίθια έκφραση απορίας. Ποια μουτσουνίτσα; Κάτσε να κάνω copy - paste τη φωτογραφία από το "Ghost Writer" που έχω βάλει στην αρχή του post. Σύγκρινε τις δύο φάτσες και θα καταλάβεις τι λέω. Αυτός είναι ο Ιούαν ΜακΓκρέγκορ. Σε όλες του τις ταινίες!
Την ίδια χρονιά (το 2005) είχαμε και "Star Wars - Episode III" (απορία: υπάρχει κάποιος σοβαρός άνθρωπος που πάει και τα βλέπει αυτά;) και μετά, μέχρι τους "Illuminati" πέρσι τον χάσαμε. Βυθίστηκε, μαζί με το Νησί, σε ταινίες του βεληνεκούς του.Φέτος, σε μια μαύρη στιγμή της ιστορίας του κάστινγκ, ο Ιούαν ΜακΓκρέγκορ επιστρέφει με πρωταγωνιστικό ρόλο σε μεγάλη ταινία. Είναι ο ghost writer στο εξαίσιο "Ghost Writer" του Πολάνσκι. Την ταινία, δηλαδή, με το καλλίτερο σενάριο και την πιο ατμοσφαιρική σκηνοθεσία στη φετινή σεζόν. Υπάρχει, βέβαια, κάποια δικαιολογία γιατί ο Πολάνσκι βάζει αυτό τον άχρωμο "μουτάκια" να παίξει τον πρώτο ρόλο. Γιατί ακριβώς σε όλη την ταινία ο πρωταγωνιστής είναι ένα τίποτε. Δεν είναι καν ένα πιόνι. Είναι ένας ψιλοχαζός παρατηρητής πραγμάτων που δεν κατανοεί, ακριβώς δηλαδή αυτό που σου βγάζει ο Ιούαν ΜακΓκρέγκορ με όλες του τις ερμηνείες σε όλες του τις ταινίες. Το "Ghost Writer" δεν είναι ταινία ηθοποιών -είναι ταινία (ταινιάρα) του σκηνοθέτη. Απλά, θα ήταν ακόμη καλλίτερο αν το "κύριος τίποτε" του ΜακΓκρέγκορ το έπαιζε κάποιος που μπορεί να υποδυθεί μέχρι και το "τίποτε"...
(Υπάρχει άλλη μια στιγμή στη ζωή του ΜακΓκρέγκορ -αλλά εγώ θα πω "στην καριέρα"- που τον εξύψωσε στο indie Πάνθεον. Ως δεινός μοτοσικλετιστής, έκανε ένα ταξίδι το 2004 από το Λονδίνο ως τη Νέα Υόρκη μέσω Σιβηρίας, Μογγολίας και Καναδά, πάνω σε μια BMW R1150GS. Όλο αυτό έγινε ντοκιμαντέρ. Και μετά διαφήμιση της BMW και ενός αρώματος. Ακόμη και τώρα η μουτσούνα του με το δερμάτινο, τη μηχανή και το άρωμα τυπώνεται στα περιοδικά. Γαμώ το μάρκετίνγκ μου, γαμώ.)
19 σχόλια:
ο Ewan McGregor EINAI Ο Οbi Wan.enough said.
@ Serpentine_pad: Obi Wan και τ΄αρχίδια μου. (Είσαι από αυτούς που βλέπουν Star Wars ε; Συγχαρητήρια παληκάρι μου!)
Ρε φιλε ειλικρινα, παιζει να ειναι το χειροτερο ποστ που εχω διαβασει σε ολο το νετ, μετα τις κριτικες της τσοντας της Τζουλιας. Αλλα εκει τουλαχιστον βασιζοταν σε πραγματικα στοιχεια.
Απλα αστειος απο την αρχη μεχρι το τελος, με αποψεις ισαξιες με μια τσατσαρα.
Κανε μια χαρη στον εαυτο σου και μαθε 5-10 πραγματα.
Δυστυχως ομως η αποψη ειναι σαν την κωλοτρ... Ολοι εχουν απο μια, ακομα και οι ανιδεοι.
@ Darth Soccerius: Να μάθω, αμέ. Είμαι ένας αχόρταγος σπόγγος γνώσης. Για λέγε. 5 - 10 πράγματα.
Αν λοιπόν θέλεις να θεωρείς τον εαυτό σου σχετικό, θα πρέπει να έχεις δει τις 6 ταινίες Star Wars που έχουν γράψει ιστορία στον κινηματογράφο. Δεν σου λέω να σου αρέσουν αναγκαστικά. Αλλά θα ΠΡΕΠΕΙ να τις δεις για να μπορείς να κρίνεις και όχι να απορείς ποιοι τις βλέπουν...
Αυτό για αρχή.
Μωρη τρελή ξέχασες μια ταινία που επαιξε καλα όμως: Cassandra's Dream
Νομίζω κι εγώ ότι πέρα απο μια προσωπική αντιπάθεια δεν έχουν και πολύ βάση τα λεγόμενα σου.
Καταρχήν έγινε φίρμα από το Shallow Grave την προηγούμενη ταινία του Danny Boyle στην οποία είναι και πολύ καλός.
"Δεν έχω καταλάβει γιατί μια σεκάνς σκηνών απόλυτης αηδίας και μαλακίας είναι ταινία" Ε εδώ πολλοί μπορούν να σου απαντήσουν. Για μένα είχε τρομερή σκηνοθεσία και κλασσικές σεκάνς χώρια το σενάριο που αντιμετώπιζε ένα σκοτεινό θέμα με λεπτό και υπόγειο χιούμορ και παρουσίαζε τα ναρκωτικά όχι σαν κατάρα αλλά σαν επιλογή (έστω και ασυνείδητη) αυτοκαταστροφής απέναντι στην κοινωνία. Το τέλος επίσης προσδίδει ακόμα πιο βαθύ νόημα και κάθε φορά με ανατριχιάζει...
Στο Star Wars όντως δεν ήταν απαιτητικός ο ρόλος αλλά και εκεί κατάφερε να επικοινωνήσει με το κοινό. Οι ταινίες αυτές καλώς η κακώς είναι σταθμός για το αμερικάνικο σινεμά και έχουν τεράστια επιρροή (οι πρώτες βέβαια όχι οι καινούργιες). Ο Ewan σαν φαν απο παιδί δέχτηκε να παίξει (λίγοι θα έλεγαν όχι) και σε κάθε σκηνή αν προσέξεις με λεπτό τρόπο σπάει τον τέταρτο τοίχο μεταφέροντας σου συνεχώς την αίσθηση του "ω μαλάκα μου, παίζω στο Star Wars στο παιδικό μου όνειρο!"/
Στο Moulin Rouge επίσης είναι πολύ καλός (γούστα είναι αυτά) και με πολύ αξιοπρεπή ερμηνεία και στα τραγούδια (χωρίς να είναι τραγουδιστής ο άνθρωπος).
Στο Big Fish δεν τρελλάθηκα ούτε εγώ αλλά νομίζω αρκούν τα υπόλοιπα για να μην τον χαρακτηρίσουμε μηδενικό.
Εύγε! Τίποτε άλλο.
@ Darth Soccerius: Στα πρώτα Star Wars ήμουν κι εγώ παιδάκι, άρα κάτι γινόταν. Τα τωρινά όμως, ειλικρινά προσπάθησα πάρα πολύ να τα δω, αλλά ήταν αδύνατον. Δεν τις αντέχω πια τις παιδικές ταινίες, με τα δικά τους μικροσύμπαντα και τα παραφερνάλιά τους -απλά δεν τις αντέχω. Γούστα είναι αυτά. Εδώ άλλοι στείλανε το Lord of the Rings να σαρώνει τα Όσκαρ και ορκίζονται στα βιβλία του Τόλκιν. Το θέμα μας όμως δεν είναι τα Star Wars. Είναι το πόσο κουρέλας ηθοποιός είναι ο Ιούαν ΜακΓκρέγκορ.
@ Ανώνυμος: Ναι, ΟΚ, και σε άλλες ταινίες λιγότερο γνωστές είχε παίξει, απλά με το "Trainspotting" τον έμαθε η μάζα. Για το οποίο "Trainspotting" είπα από την αρχή ότι δεν τίθεται θέμα. Σε όλους αρέσει, σε μένα όχι. Ίσως έχει να κάνει ότι μου τη σπάνε τόσο τα ναρκωτικά που αρνούμαι έστω και μια υπόνοια "παρουσίασής τους όχι σαν κατάρα αλλά σαν επιλογή (έστω και ασυνείδητη) αυτοκαταστροφής απέναντι στην κοινωνία"... Για τα "Star Wars" τα έγραψα παραπάνω. Η παρουσία του εκεί σίγουρα δεν είναι ένδειξη υποκριτικού ταλέντου, δεν πα' να είναι ο μεγαλύτερος φαν των πρώτων ταινιών ever.
@ Mr. Arkadin: Ήμουν σίγουρος ότι θα συμφωνούσες. Ας ελπίσουμε τώρα ότι δεν θα λάβουμε καμμία αγωγή από τον δικηγόρο του :)
U forgot to mention he destroyed a woody allen's film too..(Casandras dream)
Τον αδικείς κατάφωρα - αλλά είναι το κλασικό μένος εναντίον όμορφων αντρών, το ίδιο κάνουν και οι γυναίκες ενάντια σε όμορφες του φύλου τους. :-P
Σοβαρά τώρα, έχει παίξει υπέροχα στα Shallow Grave, Emma, Moulin Rouge, Down With Love (τέλειος), Young Adam (η καλύτερή του ερμηνεία ποτέ με Τίλντα Σουίντον), Big Fish
@ irene: Σε άλλους άρεσε και σε άλλους δεν άρεσε στο "Cassandra's Dream" απ' ότι βλέπω. Χε χε, αληθινές #cinemaxies
@ Stratos Bacalis: Δεν ήθελα να το γράψω μόνος μου, το έκανες τελικά εσύ. Ο μόνος λόγος για το σουξέ του ΜακΓκρέγκορ είναι τα όμορφά του τα μάτια. Είναι η Μέγκαν Φοξ των θηλυκών. (Εντάξει, ομολογώ ότι μου άρεσε σ' εκείνη την ταινία που έκανε τον κηπουρό, πώς τη λέγανε; The Serpent's Kiss. Εντελώς απαράδεκτη ταινία, ίσως γι' αυτό ήταν καλός ο Ιούαν).
Κοίτα, δίκιο έχεις.
Διάβασα το -όπως πάντα. ή σχεδόν όπως πάντα. ε, όπως τις περισσότερες φορές- απολαυστικό σου κείμενο κι εμπνεύστηκα ένα ποστ για την κυτταρίτιδα της Μέγκαν Φοξ.
(bonus comment, pimp:) Αααα, αν είχες κάνει τον κόπο να δεις τον young adam θα ήξερες και ότι έχει μικρό πουλί.
@ Άντα Φτυς: Με παρεξηγήσατε. Δεν είπα ότι ΔΕΝ είναι ωραίο το παιδί. Το αντίθετο λέω. Ότι είναι ωραίο παιδί. Μόνο.
Με παρεξηγήσατε: ο Ίαν δεν είναι ο τύπος μου, μου αρέσουν τα πιο μπρουτάλ αγόρια
@ Άντα Φτυς: Εγώ πάλι, της Μέγκαν Φοξ της έριχνα ένα πουτσάκο.
@ Spiros: Α, έλα ρε, τώρα σε πήρα είδηση εσένα. Καλώς τον.
Καλά, κι εγώ δεν θα πω ότι είμαι τόσο επιλεκτικιά και ούτε που θα μου το δει ο Ίαν.
Ποιο ήταν το θέμα μας είπαμε?
Δημοσίευση σχολίου