3Djokovic: Βλέποντας τένις στο σινεμά

Δεν είχα παρέα. Κι έτσι άργησα να πάρω την απόφαση να κατεβώ μόνος μου. Έτσι μπήκα όταν το πρώτο σετ ήταν 2-2. Κάθισα βιαστικά σε μια από τις πίσω θέσεις. Ελάχιστες ήταν κενές, τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, όπως μπήκα στην σκοτεινή αίθουσα "1" του "Δαναού". Σύντομα ξέχασα και ότι δεν είχα παρέα και ότι δεν είχα φάει για μεσημέρι και ότι είχα ένα σωρό δουλειές να τελειώσω σήμερα. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς άρχισε να παίζει, από το ένατο game του πρώτου σετ και για περίπου 40 λεπτά, το πιο αλάνθαστο τένις που έχει τύχει να παρακολουθήσω ποτέ. Χάζευα την οθόνη με το στόμα ανοικτό. Όταν τέλειωσε και το δεύτερο σετ και ο Σέρβος βρισκόταν μπροστά με 2-0 και άναψαν για λίγο πάλι τα φώτα στην αίθουσα, άκουσα δύο κυρίους να λένε "όσο πιο κοντά στην οθόνη, τόσο πιο καλά". Διαπίστωσα ότι οι τρεις πρώτες σειρές δεν είχαν και τόσο κόσμο και μεταφέρθηκα μπροστά.

Μετά σταμάτησα για λίγο να ασχολούμαι με το πόσο καλά παίζει ο Τζόκοβιτς και με το γιατί δεν ρισκάρει λίγο ο Ναδάλ -και με όλα αυτά τα ανούσια. Είχα ξαφνικά μεταφερθεί στη θέση ενός επόπτη γραμμών, κάπου στο βόρειο Λονδίνο. Ενός πολύ ψηλού επόπτη, τέλος πάντων, αφού η κάμερα 3D που μεταδίδει τους αγώνες στο Wimbledon είναι τοποθετημένη στην πλάτη του ενός παίκτη, σε ένα ύψος περίπου δυόμισι μέτρων. Όχι τόσο ψηλά όσο στην κανονική μετάδοση δηλαδή. Από εκεί, μπορούσα να παρακολουθώ κάθε σπιν της μπάλας (και, ως γνωστόν ο Ναδάλ βάζει κάτι υπερβολικά τέτοια...), να καταλαβαίνω την ταχύτητα του κάθε κτυπήματος, να κατανοώ απόλυτα τον τρόπο παιχνιδιού του καθενός. Σχεδόν ξεκινούσα να κρεμάω τη ρακέτα μου σε κάθε μπαλιά, σχεδόν ετοιμαζόμουν για τον κάθε πόντο. Όταν ο Τζόκοβιτς έφτασε στο Championship Point, βλαστημούσα που δεν κατάλαβα πιο νωρίς ότι έπρεπε να κάτσω εκεί μπροστά και ευχόμουν να το χάσει, να τού κάνει ένα φοβερό comeback ο Ναδάλ, να πάνε στο πέμπτο σετ και να παίζουν για δεκατρείς ώρες και σαρανταδυό λεπτά ακόμη, μέχρι να πάρει κάποιος 2 games διαφορά. Κι ας υποστήριζα από την αρχή τον Σέρβο.

Μού κόστισε 18 ευρώ (15 η είσοδος και 2 ευρώ το ποπ κορν που πήγα και πήρα όταν ο Ναδάλ μείωσε σε 2-1 και άρα είχαμε τουλάχιστον μισή ώρα μέλλον ακόμη, συν κάτι νεράκια γιατί έχουμε και καλοκαίρι), λίγο παραπάνω, δηλαδή, από το να έβλεπα μια κανονική ταινία στον Δαναό -νομίζω ότι όταν είναι 3D, το εισιτήριο πάει στα 10 ή τα 12 ευρώ από το σύνηθες 8,5-, αλλά ανάθεμα κι αν δεν πέρασα πολύ καλλίτερα απ' ότι σε οποιαδήποτε ταινία έχω πάει να δω τα τελευταία δέκα χρόνια.