12 Μαΐ 2009

Το ακρωτήρι είχε μυρωδιά Ferrari και γεύση δωδεκάποντου...

Η καθεμία τους είχε διαφορετικό χρώμα. Κόκκινο, κίτρινο, λευκό, μπλε. Τρεις Ferrari και μια Lamborghini, σε παράταξη έξω από την είσοδο του "Ακρωτήρι - Boutique", σχεδόν ίδιες -αλλά όχι. Κάτι μου λέει ότι οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες supercars στην Ελλάδα, περνούν πρώτα από τα clubs της παραλιακής και μετά συμβουλεύονται το χρωματολόγιο. Μην είναι το δικό τους ίδιο με του διπλανού... Ή, απλά, ο διάδοχος του Απέργη κάνει αβάντα στο μαγαζί, όσο τον παίρνει ακόμη, πριν μετοικίσει σε κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής, από αυτές που βγάζουν κορυφαία σέντερ μπακ - τσεκούρια. Προς το παρόν στέλνει το στόλο του στην Ποσειδώνος για να εκστασιάζονται τα πιτσιρίκια.

Γιατί μέσα κυκλοφορούν μόνο πιτσιρίκια. Πληρώνουν 120 ευρώ το μπουκάλι για να στριμωχτούν σε ένα τραπέζι που βαπτίζεται «για οκτώ», ενώ χωράει μόνο δύο, και να ακούσουν κάτι πανίβλακες αράπακλες να MCάρουν πάνω από τις εντελώς άνοστες house μουντζούρες που βγαίνουν από τα ηχεία. Έχουν βέβαια το οφαλμόλουτρο: Στα clubs της παραλιακής κυκλοφορούν μόνο μουνάρες. Δίμετρες καλλονές, ντυμένες προκλητικά, βολτάρουν πάνω σε δωδεκάποντα και χαριεντίζοναι αναμεταξύ τους -ενίοτε και με κανένα σωσία του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Αυτές δεν πληρώνουν ποτέ τίποτε. Τα μισά τραπέζια είναι «κερασμένα». Σαν το χώρο του πάρκινγκ που γέμισε με τις Ferrari του Απέργη.

Το μισό club είναι φούσκα. Και το άλλο μισό πληρώνει.

Στην παραλιακή πας για να δεις ωραίες γκόμενες, να χαλάσεις ένα κατοστάρικο σε μπόμπες κι ένα διακοσάρικο μετά -στο αλκοοτέστ. Να ακούσεις χάλια μουσική από ελεεινά ηχοσυστήματα κάτω από υπερκατασκευές που προσπαθούν να σου θυμίσουν ελληνικό νησί, αλλά τελικά σου θυμίζουν μόνο ελληνικό κιτς. Γι' αυτό και τελικά την αντέχουν μόνο οι πιτσιρικάδες.

Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Μου τη σπάνε αφάνταστα τα κείμενα "νοσταλγίας", αλλά η παραλιακή έχει αλλάξει όντως προς το χειρότερο. Ούτε και τότε έριχνες τη μουνάρα απέναντι. Αλλά πήγαινες και ξαναπήγαινες, ήξερες πότε είχε τραπέζι, την πολιορκούσες, πάλευες έστω για το δικαίωμά σου στη χυλόπιτα. Στο ενδιάμεσο έκανες νέες γνωριμίες, χόρευες με την ψυχή σου, ενθουσιαζόσουν με τα ευφάνταστα decorations (ποιος θυμάται τα α λα Ρόι Λίχτενστάιν κόμιξ της δεύτερης σεζόν του "Buzios";) Τότε η μουνάρα απέναντι ήταν συνήθως η Τάδε Ταδοπούλου, κόρη του δείνα βιομηχάνου, την ήξερες από το σχολείο, ήξερες και μια ξαδέλφη της -ίσως να σε γούσταρε κιόλας. Η ξαδέλφη, όχι η Τάδε.

Τώρα η Τάδε Ταδοπούλου έχει μια ξαδέλφη που ξέρει την Πετρούλα και που έχει ποζάρει και μια φορά στον Αρναούτογλου και που της έχει πει ότι είναι κι εκείνη ωραία και μπορεί να κάνει καριέρα στην τι βι. Και η Τάδε Ταδοπούλου είναι όντως ωραία. Ειδικά μετά το σιλικόνιασμα στο στήθος και στα χείλη, ο υπεύθυνος για τα PR του μαγαζιού φροντίζει πάντα να έχει εκείνη και οι φίλες της τραπέζι με μπουκάλι κερασμένο, τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Καμιά τους δεν ρίχνει ούτε ματιά στους κάγκουρες που τις προσεγγίζουν -εκστασιασμένοι από το ουράνιο τόξο των Ferrari απ' έξω. Απευθύνουν το λόγο μόνο σε σκάουτερ μοντέλων, υπεύθυνους κάστινγκ, διευθυντές περιοδικών, ή όσους τέλος πάντων δηλώνουν τέτοιοι.

Οι διάδοχοι της παλιάς Τάδε Ταδοπούλου, εκείνης που πάλευες έξι μήνες -από το χειμερινό Mercedes ακόμη- μπας και αξιωθεί να σου ρίξει μια χυλόπιτα, δεν κατεβαίνουν πια στην παραλιακή. Το αξιακό σύστημα των celebrities έχει αλλάξει. Κάποτε η Μπαλατσινού ερχόταν με τις εξίσου όμορφες φίλες της, χωρίς τραπέζι, χόρευαν δίπλα σου στην πίστα και -αν είχες μια καλή ατάκα να πεις- της έπιανες κουβέντα και κάνατε χαβαλέ για κανα τέταρτο. Τώρα η Εύα Λάσκαρη αποζητά το στοργικό βλέμμα του Χάρη Σιανίδη και η Τζούλια Αλεξανδράτου περιμένει υπομονετικά να τελειώσει το μαρτύριό της και να συνεχίζει με όποια δουλειά έχει να κάνει μετά το ποζάρισμα στον λευκό καναπέ. Κανείς δεν χορεύει. Οι κάγκουρες κυττάζουν και πίνουν. Τα μουνιά δείχνονται. Φούσκα.

Η παραλιακή πέθανε όταν ο Έλληνας λάτρεψε το Star. Η τελευταία υποφερτή της χρονιά πρέπει να ήταν τότε που το Venue στεγαζόταν απέναντι από το αεροδρόμιο και το χιτ του καλοκαιριού ήταν εκείνο το κολλητικό κομμάτι των Delerium με τη φωνή της Σάρας ΜακΛάχλαν (κι αυτό συνέβη μια δεκαετία και βάλε πριν...).

12 σχόλια:

Αντώνιος είπε...

fantastic κείμενο
miserable κατάσταση

Anakiklosis είπε...

den theloume fotografia me to karakits decor..
mipos paizei na doume tis idioktitries ton dodekaponton?:-D

Arigo είπε...

γ@μ@το ποστ!!! ετσι ειναι φιλε, αλλάξαν οι εποχες. Ζήτω το Σταρ....
λφιξκητανβφδε

Avlakiotis είπε...

psile tora to diavasa
katapliktiko post
chrizei pliris analiseis pou diarkei oso mia diadromi apo tin paraliaki stin politeia meso ethnikis odou (kai me ligo kraximo ston koubaro anamesa)

theologos είπε...

Το καλύτερο κείμενο που διάβασα εδώ και καιρό!

Τραμπούκος είπε...

Με ειδοποιησανε να διαβασω το φοβερο σου κειμενο. Πρεπει να δηλωσω με χαρα οτι καταφερα να το καταλαβω.

Το μονο προβλημα ειναι αυτα που λεει. Δεν εχει αλαξει η παραλιακη δυστιχως. Εσυ εχεις αλαξει απλα και βλεπεις την παραλιακη με το ματι του πυρκαυλου 34αρη αντι με το ματι του πυρκαυλου 20αρη που ησουνα τοτε. Στην παριαλιακη κυκλοφορουνε οι ιδιοι μαλακες που κυκλοφορουσανε παντα, οι ιδιες μουναρες που κυκλοφορουσανε παντα, τα ιδια ζωα που καθονται με το ποτο στο χερι και το παιζουνε cool, οι ιδιοι ελεινοι πορτιερηδες, οι ιδιοι ελεινοι barmen model wannabe, οι ιδιοι πρεζεμπορες και η λιστα δεν εχει τελειωμο. Σε πολλες περιπτωσεις μαλιστα ειναι τα ιδια ατομα στην κυριολεξια και εχουνε φτασει σε ηλικια 50 ετων.

Η Μπαλατσινου και το συναφι της , των οποιων την απλοτητα αναπολεις, πηγαινανε μονο με πρωτο τραπεζι πιστα στα μαγαζια με υφος 1000 καρδιναλιων και ενιοτε επι πληρωμη. Το ελαχιστο που δεχοντουσαν ητανε ολα κερασμενα.

Απλα τωρα σαν 34αρης πυρκαυλος πας καπου που θα βρεις καποια να γαμησεις ενω σαν 20αρης πυρκαυλος πηγαινες καπου που θα βρεις καποια για να τον παιξεις.

Για μενα η μονη υποφερτη χρονια της παραλιας ητανε οταν πηγαινα τριτη λυκειου και αυτο οχι γιατι αλαξε η παραλια αλλα γιατι ειχα ηδη αλαξει εγω.

poppet είπε...

Νομίζω ότι η τριλογία «πισίνα – σαλονοκρεβατοτραπεζαρία – προκατ φοίνικας» είναι εξ ορισμού απαγορευτική. Όσες φορές έχω βρεθεί σε τέτοιο μαγαζί είτε πρόσφατα είτε πριν από 10 χρόνια νιώθω ότι με καταπίνει και με ανακατεύει μαζί με όλα αυτά τα ‘μαγικά’ συστατικά (μπαρμεν, καγκούρια, τσόκαρα και συναφή). Άσε που για να το υποφέρω όλο αυτό κατέληγα να έχω πιει ένα μπουκάλι! (γιατί πήγα; πρέπει να μπήκε ο διάβολος στο κορμί μου…δεν εξηγείται διαφορετικά)
Διαφωνώ λοιπόν ότι η παραλιακή έχει αλλάξει. Μάλλον κάποιος άλλος άλλαξε..

Homo Ludens είπε...

@ Τραμπούκος & Poppet: Εντάξει, για αυτούς που ούτως ή άλλως δεν αντέχουν την διασκέδαση συνωστισμού, για εσάς δηλαδή, η παραλιακή ήταν, είναι και θα είναι το απόλυτο βάσανο. Όταν λέω "άλλαξε", δηλώνω παραπάνω με ποιο σημείο της "αλλαγής" ασχολούμαι: Με το ότι πια οι προβεβλημένες μοντέλες δεν είναι τα τρία-τέσσερα όντως όμορφα κορίτσια (και μη μου πείτε ότι ήταν πάντα τόσο πολλά τα ωραία κορίτσια της παραλιακής), αλλά τα φτιαγμένα-για-να-είναι-όμορφα κορίτσια που ευελπιστούν να κάνουν μια καριέρα στην τηλεόραση. Εκεί, δηλαδή, που ζει όλο το μικροσύμπαν τους. Περνάς τον τύπο με την ψείρα στ' αυτί στην είσοδο και βρίσκεσαι ξαφνικά στο πλατό κοσμικού ρεπορτάζ για το Star. Πραγματικά πιστεύω ότι όλοι οι θαμώνες στο "Ακρωτήρι" περιμένουν με αγωνία τις δίδυμες ξανθές να μπουν και να αρχίσουν να τους ρωτάνε με το μαρτσούκι αν περνάνε καλά...

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

πιστευω οτι το "κυτταζουν" δηλαδη το κοιταζουν αλλα με "υ" και 2"τ" το εχεις κανει μονο για εντυπωσιασμο ψαγμενε νεοελληνα. δηλαδη "κυτταζω" οπως λεμε "κυτταρο":
billbellamy

poppet είπε...

χμμμ νομίζω το πρόβλημα τελικά οτι δεν είναι στην Τάδε Ταδοπούλου, αλλά στη Λίλα την Ξεφτίλα.. Η Λίλα Ξεφτίλα κυκλοφορούσε πάντοτε ανάμεσά μας, αλλά δεν την έβλεπες γιατί ήταν incognito.. φοβόταν και την ντομάτα (όχι τη Μάτα την Ντομάτα, την άλλη τη ζουμερή...). Τώρα που η ξεφτίλα (και η ντομάτα στο star) έχουν γίνει παράσημα, η Λίλα απενοχοποιήθηκε και απλά εκδηλώθηκε. 'Πο Πο' ξέφυγα...lol

discolata είπε...

kai sti thessaloniki mia apo ta idia, mi nomizis...

telefteo kalokairi a3io logou, itan kai to telefteo tu spacemobile ton aderfon Zoumpouli (kai apenanti, to ab-fab me tous theous barmen), pou omos ypakogotan se entelos alli katigoria apo mono tou..

den ipirxan tv starlets, oute modela. trexan sta dika sas clubs oles. mpas ke petyxoun puthena ton kostopoulo, entelos tyxaia vevaia. ekryve omos ke afto mia athootita, tha elega.

meta eklise to spacemobile kai tin katsame ti varka.

oi aderfes kanonidou kai ta fouskomena xeilakia toys stoixeionoun mexri simera aneleita tin poli...xoris kamia athootita.

to mono pou apemine einai i mama tereza (thryliki kantina) pu prospathi akoma na kani sosti aposvesi sta trapezakia pou agorase extra ekino to kalokairi.