Με λίγα λόγια, όλο αυτό θα έκανε έναν ωραίο πίνακα του Βαν Γκογκ. Ο τόπος γέννησης - Λιβερσί, επαρχία του Μπραμπάν, Βέλγιο - δεν είχε μεγάλη σημασία. Ούτε και η ημερομηνία, 23 Ιανουαρίου 1910: η γέννηση είχε "προκαταχωρηθεί", καθώς την ώρα που συνέβαινε, ο γραμματέας του δημαρχείου ροχάλιζε βαριά στο αναπαυτικό του κρεβάτι. Κι όμως, αυτός ο τοκετός - γλυκός και σιωπηλός όσο ένας τοκετός χωρίς πόνο - θα εξαπέλυε σύντομα μια από τις πιο πλούσιες και ειρηνικές θύελλες που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος της τζαζ. Μαγεία στις χορδές, όλη η μυθολογία του σύμπαντος στις φάλαγγες των δακτύλων, όλη η φαντασία της γης όχι στο μυαλό αλλά στην καρδιά - "Η γλώσσα μου, είναι αυτό που παίζω", θα έλεγε. Μια μεγαλοφυΐα είχε γεννηθεί.Τα χέρια του ήταν απολύτως φυσιολογικά: ροδαλά, στρουμπουλά, υγιή, ακόμη και η καλύτερη χειρομάντισσα θα ήταν ανίκανη να διαβάσει το παραμικρό πάνω τους - εκτός κι αν έβγαζε κάτι από το μυαλό της. Μια ελαφρώς υποκίτρινη, αλλά καθησυχαστική απόχρωση - κληρονομιά Κεντρικής Ευρώπης διορθωμένη από δυτικούς ανέμους. Για την ιστορία, ζύγιζε 15 λίβρες. Που σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή είχε μεγάλο εκτόπισμα.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου