Χωρίς καλώδιο

Υποθέτω ότι από το εξαιρετικό "The Prestige" του Κρίστοφερ Νόλαν και του σωτηρίου έτους 2006 δεν κράτησες τόσο το μαγικό μηχάνημα που κλωνοποιούσε τον "Μεγάλο Δαντόν" - Χιού Τζάκμαν (ουπς, σόρι, αυτό ήταν ελεεινό spoiler για όποιον δεν έχει δει την ταινία), όσο τη σκηνή όπου εκατοντάδες λάμπες ανάβουν κάπου στο υψίπεδο του Κολοράντο Σπρινγκς για λίγα δευτερόλεπτα μια παγωμένη νύκτα. Εκατοντάδες λάμπες ανάβουν χωρίς να συνδέονται σε κάποια πηγή ενέργειας με καλώδιο. Εκατοντάδες λάμπες ανάβουν χωρίς καλώδιο ή μπαταρία. Ασύρματα. Αυτό είναι πραγματική μαγεία.

Ξαναγυρίζω στο μαγικό μηχάνημα που μας οδήγησε στο spoiler. Ξέχνα το. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ τέτοιο πράγμα. Αλλά δεν ήταν όλα ψέμματα στην ταινία. Ασύρματο ρεύμα, ρεύμα που έδινε ζωή σε γλόμπους που δεν ήταν συνδεδεμένοι με καλώδια, υπήρχε ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Και υπήρχε χάρη στον κορυφαίο -ίσως- εφευρέτη όλων των εποχών. Τον Νικόλα Τέσλα (τον Σέρβο ηλεκτρολόγο μηχανικό που μετοίκησε αρχικά στο Παρίσι για να συνεργαστεί με τον Τόμας Έντισον, κι έπειτα στις Η.Π.Α, όταν τα έσπασε με τον Έντισον -σε μια από τις πιο δημιουργικές κόντρες της παγκόσμιας ιστορίας) τον υποδυόταν στο "The Prestige" ο Ντέιβιντ Μπάουι. Ήταν μια μεγαλειώδης έμπνευση στο casting. Με την έννοια ότι ο Μπάουι ήταν μπροστά από την εποχή του και ο Τέσλα ήταν όχι απλά μπροστά από την εποχή του, αλλά και μπροστά από την εποχή μας.

Κάποιες από τις εφευρέσεις του απλά δεν μπορούσε να τις δεχτεί ο κόσμος γύρω του. Όχι ότι έφτασε να τις ολοκληρώσει σε τέτοιο βαθμό που να μπορούσε να πείσει τους αμφισβητίες του. Το 1890, στο Κολοράντο Σπρινγκς, εκεί που συναντά και τον Μπάουι ο Χιου Τζάκμαν στην ταινία, ο Τέσλα έστειλε 1.000.000 βολτ ρεύματος στον αέρα, μέσω ενός πύργου ύψους 60 μέτρων, δημιουργώντας αστραπές μήκους 40 μέτρων και χρωματίζοντας φωσφοριζέ μπλε το παγωμένο γρασίδι για λίγη ώρα. Όσοι ήταν εκεί, φρίκαραν. Το πείραμα της ασύρματης ρευματοδότησης διεκόπη. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του...

Εν έτει 2010 όμως, το ασύρματο ρεύμα δεν είναι πια μόνο η δημιουργική -και ολίγον επικίνδυνη- τρέλλα στο βλέμμα ενός σπουδαίου εφευρέτη που έβλεπε όλο τον κόσμο να λατρεύει τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του (και πρώην συνεργάτη του) και να αγνοεί τον ίδιο επιδεικτικά. Το ασύρματο ρεύμα είναι πια εδώ. Χρησιμοποιείται ήδη από τον αμερικανικό στρατό -ποιον άλλον;- και μπορεί να μην ανάβει λάμπες σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων, αλλά έχει τη δυνατότητα να φορτίζει κινητά τηλέφωνα, φακούς, μικροσυσκευές χωρίς καλώδιο, απλά με την επαφή ή με το πλησίασμα στα 5-10 εκατοστά, χωρίς να επηρεάζει τη ζωή γύρω από τον φορτιστή. Χωρίς, δηλαδή, να σου τηγανίζει το κεφάλι, να σου σηκώνει τα μαλλιά καρφάκια, ή να σε κάνει φαντεζί ακτινογραφία. Και ήδη αναπτύσσεται η τεχνολογία που θα ανάβει λάμπες, τηλεοράσεις, δονητές μέσα σε ένα σπίτι, ασύρματα κι ακίνδυνα, μ' ένα μόνο κεντρικό πομπό κάπου στο υπόγειο...

Δεν με πιστεύεις; Ξεκίνα από το site της eCoupled, της τεχνολογίας που ανέπτυξε η Fulton Innovation, μετά πέρνα από την Powercast και κλείσε με την WiPower, αν και είμαι σίγουρος ότι έχουν προχωρήσει κι άλλες εταιρείες σε παρόμοιες κατασκευές. Αν δεν έχεις καταλάβει τι γράφω εδώ τόση ώρα, πάρ' το και με εναλλακτικό τίτλο:

Το 2010 είναι η χρονιά του ασύρματου ηλεκτρικού ρεύματος!

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, δεν θα κολλούσαν σε ένα blog σαν το ΠΠC αν δεν υπήρχε το εξής μαγικό στοιχείο: Σε μια εβδομάδα ξεκινάει ο 6oς και τελευταίος κύκλος του "Lost". Στον 4ο και 5ο κύκλο του οποίου έπαιξε τεράστιο ρόλο ο Ντάνιελ Φάραντεϊ. Κάποιος Μάικλ Φάραντεϊ είχε το 1831 γράψει για την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή, μια θεωρία πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο Τέσλα και στη συνέχεια όλοι οι σύγχρονοι εφευρέτες που επιτέλους έφτιαξαν συσκευές που μπορούν να μεταδώσουν ασύρματα το ηλεκτρικό ρεύμα. Κοινώς, αν δεν ήταν ο Φάραντεϊ, ίσως δεν θα μιλούσαμε καν για ρεύμα χωρίς καλώδιο και χωρίς μπαταρία σήμερα. Κι αν ο Φάραντεϊ του "Lost" ξέρει πώς να μετακινεί ένα νησί μέσα στο χρόνο, τότε δεν θέλω καν να φανταστώ πόσο κοντά στην πραγματικότητα του Τέσλα βρέθηκε η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν. Μπας και η μηχανή κλωνοποίησης δεν ήταν τόσο μύθος τελικά;