Η αγαπημένη μου μπάντα για τον Ιανουάριο

Mumford & Sons - Little Lion Man

Δεν σου κάνουν για Λονδρέζοι. Θα τους έλεγες Ιρλανδούς, ίσως Αμερικανούς από κάποια από τις Νότιες, Κεντρικές πολιτείες. Τραγουδούν και οι τέσσερις, ο Μάρκους Μάμφορντ και οι "υιοί" του. Ο Μάρκους παίζει και την κιθάρα και κοπανάει και την κάσα του με το πόδι την ίδια ώρα. Ο Γουίνστον Μάρσαλ γρατζουνίζει το μπάντζο του. Ο Τεντ Ντουέιν το κοντραμπάσο του. Και ο Μπεν Λόβετ κοπανάει το πιανάκι του. Μα είναι τόσο αναχρονιστικοί! Ανοίγουν τα κιούπια με τις καλλίτερες φολκ ποικιλλίες και μαζεύουν ευλαβικά κουταλιές λάδι για να βαπτίσουν το δικό τους υβρίδιο. Που ακούγεται όμως εξαιρετικά σύγχρονο. Με την έννοια ότι μετά τους Fleet Foxes, περιμένεις να ακούσεις κάτι σαν κι αυτό ακριβώς. Και μετά τον Ντέμιεν Ράις, βέβαια, τον άνθρωπο που δημιούργησε αυτό το είδος -την σύγχρονη φολκ. Κρίμα που το ανακάλυψα δύο μήνες αφ' ότου κυκλοφόρησε (τέλη Οκτωβρίου 2009 βγήκε από την Island) γιατί θα το είχα σίγουρα μέσα στην εικοσάδα μου για το χρόνο που πέρασε.