Yβ Σαλγκ, "Ο θρύλος του Τζάνγκο"

Κεφάλαιο 1 - Θα τον ονομάσουμε ΤζάνγκοΣτους στενούς και ανήσυχους δρόμους του Στόριβιλ - της περιχαρακωμένης συνοικίας της Νέας Ορλεάνης - ένας κουρελής, γεροδεμένος πιτσιρικάς που στα μποτάκια του είχε σπάγκους για κορδόνια, σούφρωνε επιδέξια κομμάτια γλυκόριζας από τους πάγκους των μπακάληδων. Είμαστε στο ξεκίνημα του 1910 και αυτό το μάλλον άπραγο παρά ατίθασο χαμίνι, ο Λούι Άρμστρονγκ, ήταν δέκα ετών. Την ίδια περίοδο, στην γηραιά ήπειρο την οποία σύντομα θα ρήμαζε ο πόλεμος, και δίπλα στο Σαρλρουά, το οποίο μια ιερή σφαγή θα καθιστούσε διάσημο τέσσερα χρόνια αργότερα, τρία τροχόσπιτα κλυδωνίζονταν στον κεντρικό δρόμο. Τα έσερναν αποστεωμένα, ασθμαίνοντα, κακοταϊσμένα άλογα, που δεν μπορούσαν να τραφούν με το παγωμένο χορτάρι στις πλαγιές. Ο χειμώνας μπορεί να αποτελειώσει τα άλογα των τσιγγάνων καλύτερα κι από το σφαγείο. Οι λεύκες του Μπραμπάν λύγιζαν κάτω από την δύναμη του βοριά που ούρλιαζε. Το χωριό των μεταλλωρύχων ήταν παγωμένο.
Σαν πίνακας του Βαν Γκογκ, με λίγα λόγια - αλλά χωρίς το τρελό μαϊστράλι και τον ήλιο της Αρλ. Αν υποθέσουμε ότι ο Βίνσεντ δεν ήταν νεκρός και εκείνη την ημέρα τον είχε κυριεύσει η μανία του, δεν θα είχε παραλείψει να ονομάσει αυτόν τον πίνακα "Μητρότητα στον δρόμο". Γιατί, στο δεύτερο τροχόσπιτο, μια νέα γυναίκα υπέφερε - τα χαρακτηριστικά του προσώπου τραβηγμένα, τα χέρια στην κοιλιά. Υπέφερε με τον τρόπο που υποφέρουν οι απάτριδες, οι εξόριστοι, οι οδοιπόροι κάθε είδους - φτάνει να είναι αξιοπρεπείς: σιωπηλά. Υπέφερε με την ευτυχία της προσμονής ενός λαμπρού θαύματος: θα έφερνε ένα παιδί στον κόσμο.
Θα έφτανε πολύ μετά το σούρουπο και όχι στον δρόμο, αλλά στο χωριό. Εκεί κοντά, στην υπόγεια, γεμάτη καπνούς σάλα ενός καταγωγίου, οι τσιγγάνοι παρουσιάζονταν μπροστά από ένα κοινό αποτελούμενο αποκλειστικά από ανήλικους εργένηδες που τους κατάτρωγαν τα "blues" - αυτό το μεράκι των φτωχών. Το θέαμα δεν περιλάμβανε τον ήχο της κιθάρας, ούτε το τουρτούρισμα του μαντολίνου: μόνο σύντομα ταχυδακτυλουργικά, επικλήσεις στην μοίρα - "δώστε μου το χέρι σας, θα σας διαβάσω το ριζικό σας" - αδέξιους ακροβάτες που για πέντε νομίσματα, ρίσκαραν ευχαρίστως να σπάσουν τα πλευρά τους πέφτοντας ανάμεσα στα τραπέζια...
(συνεχίζεται)