Accordeon Jazz (updated)

Είμαι σε τελείως - εντάξει, όχι τελείως, ποιον δουλεύω; - διαφορετική φάση μουσικά τελευταία, αλλά όταν έβαλα - σχεδόν από υποχρέωση - να ακούσω το δισκάκι που συνόδευε το τελευταίο τεύχος του γαλλικού "Jazzman/ Jazz magazine" κόλλησα με ένα θαυμάσιο εξωτικό swing από τον ακορντεονίστα Άλμπερτ Φόσεν (μιτ ζάινεν ζολίστεν - σικ) ονόματι "Amazonas". Από το όνομα της μπάντας, μέχρι το όνομα του κομματιού, μέχρι τον ήχο, μέχρι το ελαφρώς ανατριχιαστικό γεγονός ότι κάτι τέτοια άκουγαν στην ναζιστική Γερμανία (οι αντιφρονούντες, θέλω να πιστεύω), είναι όλα δέκα στα δέκα. Κι ενώ δεν είχα καμία όρεξη να γράψω εδώ πέρα για την ρετρό ακορντεονίστικη τζαζ - παρά το ότι ένα από αυτά τα κομμάτια είναι αυτό που θα έπρεπε να ακούγεται στους τίτλους της ταινίας με θέμα την ζωή μου, όταν γυριστεί - δεν μπορώ να αγνοήσω το ότι απόψε, στο Μέγαρο (update: έκανα λάθος, στο Παλλάς), θα εμφανιστεί ο σημαντικότερος ίσως τζαζ ακορντεονίστας της εποχής μας, ο Ρισάρ Γκαλιανό. Αν τον χάσεις, θα χάσεις (update: τον έχασες, δεν μπόρεσε να πετάξει ο άνθρωπος λόγω του ηφαιστείου κλπ) - αλλά θα μπορέσεις να επανορθώσεις πηγαίνοντας το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ της Σάνης, στην Χαλκιδική το οποίο θα φιλοξενήσει τον Γκαλιανό, μαζί με τον Ιταλό τρομπετίστα Πάολο Φρέζου και τον Σουηδό πιανίστα Γιαν Λούντγκρεν, ώστε να παρουσιάσουν στο ομορφότερο ανοιχτό θεατράκι της Ελλάδας το υπέροχο Project τους με τίτλο "Mare Nostrum".