#11
The Whiskers
War Of Currents
Μυστηριώδες, πολύπλοκο, απρόσιτο post rock, με ακατανόητα εμφανή εμμονή στο στυλ των Sunset Rubdown, αλλά και εξαιρετική, αυτόφωτη εφευρετικότητα. Ένας δορυφόρος που σύντομα θα αποσκιρτήσει και θα γίνει κομήτης.
Έγραφα στις Δισκοκριτικές της 10.05.10: "Έχοντας σαν είδωλα τους Σπέσνερ Κρουγκ και Destroyer, συν μια "καταπραϋντική" επιρροή από πιο ήπιες (το "απλές" θα ήταν κομματάκι υπονομευτικό) μπάντες σαν τους National, τα αδέλφια Τομ και Τζιμ Στυλίνσκι, από το Κονέκτικαντ, έστησαν τους Whiskers, που αν αγνοείς την ύπαρξή τους και πέσεις τυχαία πάνω σε κάποιο κομμάτι τους, θα ψάχνεις να βρεις σε ποια μπάντα του Κρουγκ ανήκει. Γιατί παίρνουν επιρροές από όλες (πιο πολύ από Frog Eyes και Sunset Rubdown). Και δεν θα πειστείς με τίποτε ότι δεν πρόκειται για Κρουγκ. Τόσο καλά τον ξεπατικώνουν. Και αυτό δεν είναι μομφή". Και το "Only Source Of Light" θεωρώ πως είναι το καλλίτερο τραγούδι του 2010.
11. The Whiskers - War Of Currents
12. Wolf Parade - Expo 8613. The Gaslight Anthem - American Slang
14. Robyn - Body Talk
15. Vampire Weekend - Contra
16. Shearwater -The Golden Archipelago
17. Menomena - Mines
18. Basia Bulat - Heart Of My Own
19. Cocorosie - Grey Oceans
20. The Black Keys - Brothers
(94 Έλληνες bloggers ψηφίζουν για το καλλίτερο άλμπουμ της χρονιάς #blogovision)
2 σχόλια:
Υπερβάλλεις. Ένας καλός δίσκος χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση είναι και τίποτα περισσότερο. Υπάρχουν δεκάδες συγκροτήματα που κάνουν ότι αυτοί, αλλά πολύ πιο εντυπωσιακά. Δυστυχώς, όπως συνέβη με τους Sunset Rubdown (που τους γνώρισες μόλις στον τέταρτο δίσκο τους) θα σκοντάψεις σε αυτά σε τρία τέσσερα χρόνια και θα αναθεωρήσεις τη συγκεκριμένη κατάταξη. Ελπίζω δηλαδή γιατί όπως αποδεικνύει το blog σου θα πρέπει να αφιερώνεις αρκετό χρόνο στη μουσική. Δεν αντιλέγω ότι όλα είναι θέμα προσωπικών προτιμήσεων, αλλά υπάρχουν φορές που ο ενθουσιασμός σε παρασύρει. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι από τη μία ξεπατικώνουν και από την άλλη διαθέτουν αυτόφωτη εφευρετικότητα.
@ Ανώνυμος: Σύμφωνοι, όσον αφορά στην αντικειμενική κριτική των Whiskers. Πήραν τόσο υψηλή κατάταξη, όμως, γιατί επιμένω να κτίζω τη λίστα με βάση τι μου κόλλησε -"καλό" ή "κακό" με τα κριτήρια των πολλών ή των "ειδικών", δεν παίζει ρόλο- μέσα στη χρονιά. Και το "War of Currents" το έλιωσα, προφανώς και λόγω κεκτημένης ταχύτητας από τον περσινό, όψιμο όπως λες κι εσύ, αφού μέχρι τότε δεν τους είχα εκτιμήσει, έρωτα με τους Sunset Rubdown. Επιμένω όμως ότι οι Whiskers αντιγράφουν στυλ, αλλά δεν παύουν να είναι δημιουργοί. Και με αυτό το άλμπουμ έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα, σε σχέση με τα προηγούμενά τους, γράφοντας πραγματικά καλά κομμάτια, ανεξαρτήτως αν ποζάρουν στο στυλ του Σπένσερ Κρουγκ (γι' αυτό και μίλησα για "αυτόφωτη εφευρετικότητα").
Όσον αφορά τώρα στους Wolf Parade, που σχολιάζεις στο post μου για το #12, έτυχε να ακούω πάλι χθες το "At Mount Zoomer" και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες πως συνεργάζονται αποτελεσματικότερα στο "Expo 86" σε σχέση με εκείνο το άλμπουμ τους. Στο προηγούμενο είναι σαν να κάνει όλη τη δουλειά ο Κρουγκ, χρησιμοποιώντας απλά κάποιον ικανό κιθαρίστα να τον ακολουθεί, ενώ τώρα τα μισά κομμάτια βασίζονται στα σύνθι και τα άλλα μισά στην ατόφια ροκ κιθάρα. Εκτός αν θέλουμε να πούμε το ίδιο πράγμα και το λέμε με άλλα λόγια :)
Από το σχόλιά σου, πάντως, φαίνεται ότι πρέπει να είσαι ο φανατικότερος κρουγκεριστής εν Ελλάδι!
Δημοσίευση σχολίου