13 Φεβ 2012

Όταν σού σκοτώνουν και τον πολιτισμό, έρχεται η ώρα να τα μαζεύεις σιγά-σιγά. Δεν έχεις πια πατρίδα.


3 σχόλια:

the truant είπε...

dear homo,
το κάψιμο του αττικόν και των λοιπών κτηρίων με έθλιψε όσο και σένα.και για προσωπικούς λόγους εκτός των άλλων.όσοι προβαίνουν σε τέτοιου είδους πράξεις είναι- πέρα από βάνδαλοι- ή ηλίθιοι ή βαλτοί,χωρίς να αποκλείεται να είναι και τα δύο.το να θρηνούμε μόνο για αυτό,όμως, τη μέρα που σκοτώθηκαν επίσης τα όποια εναπομείναντα εργασιακά μας δικαιώματα και υποθηκεύτηκαν οι ζώες ακόμα δύο γενεών τουλάχιστον,μου φαίνεται υπερβολή.στην περιπτωσή σου.στην περίπτωση των περιβόητων "πνευματικών ανθρώπων" που συγκεντρώθηκαν εκεί με κεριά την ώρα που τριγύρω άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο σε συνθήκες παγετού,μου φαίνεται υποκρισία.κοινώς τον πούτσο κλαίγανε.
Υ.Γ. η ώρα να τα μαζεύουμε είχε έρθει προ πολλού.μάλλον αργά το καταλάβαμε(γράφω στον πληθυντικό γιατί αυτό σου το συναίσθημα το μοιραζόμαστε).στο μυαλό μου ο πολιτισμός της "πατρίδας" είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στην τελετή λήξης των ολυμπιακών αγώνων του 2004.τότε όμως οι περισσότεροι "πνευματικοί άνθρωποι" είχαν γεμάτο το στόμα από τις επιδοτήσεις και την πολιτιστική ολυμπιάδα και δεν μπορούσαν να μιλήσουν.
Υ.Γ.2 τα κτήρια είναι επισκευάσιμα.οι άνθρωποι όχι.
Υ.Γ.3 συγγνώμη για το ξύλινο του λόγου.έγινε χάριν συντομίας.ελπίζω να κατάλαβες.

Homo Ludens είπε...

@the truant:Αγαπητέ μου, είμαι σίγουρος ότι σε πολλά συμφωνούμε και σε περισσότερα διαφωνούμε. Ακόμη πιο σίγουρος όμως είμαι ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δεν έκανα τυχαία συζήτηση εδώ μόνο για τον κινηματογράφο και όχι για τα υπόλοιπα που βλέπεις να χάνονται. Δεν θέλω πια να μπαίνω σε πολλές πολλές συζητήσεις για τα εργασιακά μας, για το τι μας επιβάλλουν οι ξένοι, για το τι πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, για το τι πρέπει να γίνει για να σωθούμε. Γιατί οι δικές μου απόψεις ανήκουν σε μια μειοψηφία που συν τοις άλλοις δεν πολυφωνάζει ώστε να επιβάλλεται -και ώρες σαν κι αυτές η τακτική μας δεν βολεύει ιδιαίτερα. Ίσως θυμάσαι το κείμενο που είχα γράψει όταν ψηφιζόταν το πρώτο μνημόνιο και ίσως να είχες καταλάβει ότι είμαι ένας κατάπτυστος νεοφιλελεύθερος.

Το ότι δεν μπαίνω στην κουβέντα αυτή όμως, σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν θρηνώ. Για τα δικαιώματά μου ως εργαζομένου που χάνονται, για το 50% των απολαβών μου που έχω χάσει σε ενάμισι χρόνο και για το άλλο 50% που κάθε μέρα που ξημερώνει φοβάμαι μην χαθεί κι αυτό. Το ότι θρηνώ "για τα κτήρια" δεν αναιρεί ότι με θλίβουν και τα υπόλοιπα.

Ωστόσο δεν θεωρώ υποκρίσια και δακρύβρεχτους πούτσους ούτε τα κεριά, ούτε τα posts σαν κι αυτό. Κυρίως γιατί νομίζω ότι δημοκρατία χωρίς πολιτισμό και αισθητική δεν μπορείς να έχεις. Θα συνεχίσω να είμαι όσο πιο ήπιος μπορώ σε όλο αυτό το χαμό, θα συνεχίσω να διαβάζω και να ενημερώνομαι, να ενημερώνω και τις απόψεις μου καθημερινά (πλησιάζοντας όλο και πιο πολύ το θεωρητικά "αντίπαλο" μπλοκ), θα συνεχίσω να μην παίρνω τους δρόμους για να φωνάζω, να μουντζώνω ή να πετάω πέτρες. Κι αν βρω τοίχο με την τακτική μου, πιθανότατα να φύγω όντως από τη χώρα -προετοιμάζω την έξοδο από καιρό, άλλωστε, αρκετά πριν αρχίσουμε να πιπιλίζουμε την λέξη "κρίση"- έστω και ως απολίθωμα που το ξέβρασαν μακριά οι σαρωτικές αλλαγές.

Μακάρι όντως να έλθουν αυτές και να αλλάξουν τον τόπο προς το καλλίτερο. Αλλά όσες βλέπω εγώ να "κερδίζονται" με τους ως τώρα αγώνες κάνουν το αντίθετο. Και μην είσαι τόσο σίγουρος ότι προσφέρουν μια κουβέρτα ή μια λύση στον άστεγο, ούτε ότι ευαίσθητοι, δημοκράτες και καλοί άνθρωποι είναι μόνο αυτοί που μπορούν να προφέρουν την λέξη "άστεγος" και όχι οι άλλοι που λένε πιο συχνά "κτήρια". Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, είναι τα κτήρια αυτά που θα στεγάσουν τους αστέγους, αν τα αφήσουμε τουλάχιστον στην θέση τους (και δεν το εννοώ μόνο συμβολικά αυτό).

the truant είπε...

dear homo,
είμαι ,κι εγώ με τη σειρά μου, σχεδόν βέβαιος ότι ναι μπορούμε να συνεννοηθούμε.δυστυχώς αυτή τη φορά δεν τα καταφέραμε.κρίμα...
Υ.Γ. επειδή με τους ανθρώπους που ,αν και δε γνωρίζω προσωπικά,εκτιμώ,ακόμα κι όταν δηλωνουν νεοφιλελεύθεροι(χα!),μου αρέσει να εστιάζω σε όσα δυνητικά μας ενώνουν και όχι σε όσα a priori μας χωρίζουν,σε παρακαλώ απάντησε μου σε ένα μόνο και καίριο ερώτημα:
πόσες μέρες έμειναν για την blogovision 2012 (γαμώ το στανιό μου);
Υ.Γ.2 πάει κάπως έτσι:
"...εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ"