Πες τα, Σώτη!

Συνεχίζω τη μέρα ανάγνωσης των free press της Αθήνας για να εξάρω για μια ακόμη φορά την Σώτη Τριανταφύλλου, που για τρίτη εβδομάδα πολιτικολογεί απηυδισμένη, καταγράφοντας σε απλά ελληνικά την παθογένεια της ελληνικής αριστεράς:
"Και προχωρώ στη λεγόμενη αριστερά που έχει έναν κυκεώνα (μιαν άλλη μορφή patchwork) μέσα στο κεφάλι της. O ευρωσκεπτικισμός που διέπει ψηφοφόρους, μέλη και στελέχη όλου του αριστερού φάσματος μαρτυρεί βαθιά σύγχυση (πέρα από τον γνωστό επαρχιωτισμό): αντί η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας πετάξει έξω με τις κλοτσιές (για διασπάθιση επιχορηγήσεων, για αντιπεριβαλλοντική συμπεριφορά, για απείθεια σε πανευρωπαϊκές διατάξεις, για ψέματα) η Αριστερά –ιδίως το ΚΚΕ (το οποίο, όπως έχω πει πολλές φορές, δεν θεωρώ «αριστερό» κόμμα) και όσοι κομμουνιστές βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ– βλέπουν την ΕΕ σαν ένα παράρτημα του ΝΑΤΟ (υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτό, δεν είναι όμως όλη η αλήθεια) και την υπονομεύουν με συνθήματα των αρχών του εικοστού αιώνα. Τι σημαίνει, που να με πάρει η ευχή, «έξω τα μονοπώλια»; (Είδα σύνθημα: «Ουστ στα μονοπώλια»! Ουστ;) Ποια είναι τα μονοπώλια; Τι σημαίνει «κάτω το μεγάλο κεφάλαιο»; Ή «κάτω το ξένο κεφάλαιο»; Σημαίνει μήπως «πάνω» το μικρό, ελληνικό κεφάλαιο; Τι σημασία έχει η εθνικότητα του κεφαλαίου; Δηλαδή, να μας ζήσει το περίπτερο στη γωνία και να καταβαραθρωθεί, λόγου χάρη, η βιομηχανία του αλουμινίου, τα διυλιστήρια, οι μεγάλες εταιρείες γαλακτοκομικών;

Αντί να ενθαρρύνονται οι επενδύσεις ώστε οι πολίτες να βρουν εργασία κάτω από –εννοείται– συγκεκριμένες «ευρωπαϊκές» εργασιακές συνθήκες (ο «μικρός» εργοδότης γλιστράει ευκολότερα και συχνότερα στις ρωγμές της νομοθεσίας), ακούγονται αιτήματα οπισθοδρομικά, διατυπωμένα με ψυχοπαθητική ένταση, με βαθύ μίσος. Κάποτε «αριστερός» σήμαινε «προοδευτικός»· οι λέξεις σχεδόν ταυτίζονταν: βιομηχανική ανάπτυξη, εκσυγχρονισμός, εξευρωπαϊσμός, εξηλεκτρισμός... Τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια «αριστερός» σημαίνει επιστροφή «στις ρίζες» με χωριάτικο πείσμα, εθνικιστική αναδίπλωση, κλάψα και νοσηρό αντιαμερικανισμό (ξεχνάμε ότι το μοντέρνο εργατικό κίνημα, ο φεμινισμός, το ελεύθερο ατομικό ήθος γεννήθηκε από τη συνάντηση των Ευρωπαίων στις ΗΠΑ). Έτσι, αντί να προσαρμόσουμε μια συντηρητική, παραδοσιακά γεωργικο-κτηνοτροφική χώρα στην ευρωπαϊκή κοινωνία και αγορά, σαμποτάρουμε οτιδήποτε αποκλίνει από το ελληνικό ύφος της ζωής. Η ξενοφοβία δεν εξαντλείται στον πατροπαράδοτο, συμπλεγματικό εθνικισμό που εκφράζουν οι φανατικοί χριστιανορθόδοξοι αλλά επεκτείνεται σε στρώματα και πολιτικές δυνάμεις που θεωρούνταν «διεθνιστικά». Ο «διεθνισμός», ως όρος και περιεχόμενο, έχει πέσει σε αχρησία".