Είναι, που λες, ο Γρηγόρης Ψαριανός στη Σκύρο κι εκεί που έπινε ούζα/μπύρες/φραπέ...

...κάθεται και γράφει ένα sms 3285 χαρακτήρων (παρ' τα, twitter!) - δηλαδή πόσο πρέπει να βαριέσαι στις διακοπές σου για να το κάνεις αυτό;
Το οποίο, sms μπορεί να αχρήστευσε τα κινητά των "δύο συντρόφων" στους οποίους εστάλη, ωστόσο φαίνεται πως δεν μπορείς με λιγότερες λέξεις να περιγράψεις ΟΛΟΚΛΗΡΗ την παθογένεια της ελληνικής Αριστεράς - οπότε με 500 λέξεις, και πάλι λακωνικός ήταν ο Ψαριανός: λακωνικός, σαφής και απολύτως εύστοχος.
"Ο ΣΥΡΙΖΑ", γράφει ο καμένος βουλευτής-ραδιοφωνατζής, "όφειλε να είναι πλατύτερος και ανοιχτότερος από τον ΣΥΝ. Πράγμα που δεν συμβαίνει: ο ΣΥΝ είναι πλατύτερος και ανοιχτότερος από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπερ επιβεβαιώνεται και από την ονοματολογία, δεδομένου ότι ο συνασπισμός της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ Αριστεράς είναι στενότερη έννοια απ' τον Συνασπισμό της Αριστεράς, διότι οποιοσδήποτε επιθετικός (ή και αμυντικός...) προσδιορισμός στενεύει και προσδιορίζει έναν μικρότερο ομόκεντρο κύκλο μέσα στον μεγάλο. Ασε δε που το ριζοσπαστικός δεν λέει τίποτα -«ριζοσπαστική» ήταν και η ΕΡΕ".
Παρένθεση: Αυτό μου θυμίζει μια θεϊκή γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη. Έδειχνε δύο τύπους (συνιστώσες) να φεύγουν έξαλλοι από το συνέδριο του ΣΥΝ, εκείνο στο οποίο μετονομάστηκε από "Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου" σε "Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας". "Ξέχασαν να προσθέσουν 'του φιλοτελισμού'!" έλεγε έξαλλος ο ένας (ο άλλος δεν θυμάμαι τι έλεγε, sorry) - πρέπει να την βρω να την αναρτήσουμε εδώ. Αλλά τι να λέμε, εδώ μιλάμε για ανθρώπους που θεώρησαν καλή ιδέα το αρκτικόλεξο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (Γι' αυτό υπάρχουν δύο αντιφατικές ιστορίες: η μία λέει ότι το εμπνεύσθηκε ο Γιάννης Κακουλίδης. Η άλλη λέει ότι ο άνθρωπος, μόλις το άκουσε, έπαθε εγκεφαλικό. Προτιμώ να πιστέψω την δεύτερη). Κλείνει η παρένθεση.
Λέει κι άλλα ο Ψαριανός γι' αυτό το μπουρδέλο που λέγεται "Συνιστώσες του Σύριζα" με πιο ενδιαφέρον το εξής: "Οι διάφοροι αυτοί αριστερούτσικοι φίλοι ζουν σε μικρόκοσμους -ενώ, αντίθετα, πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος είναι αυτοί".
Το θυμήθηκα όλο αυτό, όχι μόνο γιατί τώρα που ο Καραμανλής μας κατέστρεψε το Σεπτέμβριο, αντί να χαρώ τις "Νύχτες Πρεμιέρας", θα περάσω το μήνα παλεύοντας με την συνείδηση και την αισθητική μου, προκειμένου να αποφασίσω τι να ψηφίσω (είμαι πολύ σπασικλάκι για να απόσχω), αλλά και γιατί χθες έληξε η "Ψηφοφορία της εβδομάδας" που έθετε τους επισκέπτες του ΠΠC προ του διλήμματος: "Ο Περικλής Κοροβέσης είναι μαλάκας ή ξέρει τι λέει;". Έξι φίλοι (28%) ψήφισαν ότι είναι μαλάκας. Έντεκα (28%) ότι ξέρει τι λέει, κατηγορώντας τον ενιαίο Συνασπισμό για απολαβές παράνομου χρήματος από τη Siemens, το 1990. Και 25 (65%) ότι το ένα - να ξέρει τι λέει - δεν αποκλείει το άλλο - να είναι μαλάκας. Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ότι η τρίτη απάντηση θα συγκεντρώσει το 100% των ψήφων - αλλά έχω υποτιμήσει τις ευαισθησίες των επισκεπτών του ΠΠC.
Για να εξηγούμαι: δεν θεωρώ ότι ο Κοροβέσης είναι μαλάκας. Η αλήθεια είναι ότι τον συμπαθώ και τον σέβομαι. Έμαθα την ύπαρξή του κάποια στιγμή στην εφηβεία μου, όταν διάβασα μια συνέντευξή του στην "Βαβέλ" - ήταν η εποχή που η Αγγελική Νικολούλη τον είχε υποδείξει ως δολοφόνο του Παύλο Μπακογιάννη με "αποκαλυπτικό" πρωτοσέλιδο "ρεπορτάζ" της στο "Έθνος", κι ο άνθρωπος ήταν έξαλλος και με το δίκιο του. Στη συνέχεια, το ίδιο περιοδικό δημοσίευε σε συνέχειες μια νουβέλα του, με τίτλο "Νοσταλγία γι' αυτό που έχασες και ποτέ σου δεν είχες", με εικονογράφηση του Χρήστου Μποκόρου - το θέμα ήταν κάτι γκομενικά, αν θυμάμαι καλά, ενός άβγαλτου φοιτητή στο εξωτερικό ή κάτι τέτοιο. Ατμοσφαιρικό. Μετά, διάβασα και μια άλλη νουβέλα του, με τίτλο "Γύρω από το νησί η θάλασσα" (no shit, sherlock), με θέμα τα γκομενικά και τα γαμίσια μιας παρέας αριστερών - της γενιάς του Πολυτεχνείου - που πάνε διακοπές στο Φισκάρδο. Ήταν τότε που πρωτο-υποψιάστηκα αυτό που αργότερα επιβεβαίωσα από πολλές πηγές: η βάση των προβλημάτων και των διασπάσεων της Αριστεράς, είναι τα σεξουαλικά τους μπερδέματα και οι νευρώσεις. Μπορείς δηλαδή να φτιάξεις μια κανονική και αναλυτική ιστορία της ελληνικής Αριστεράς, μόνο καταγράφοντας ποιος έχει πηδηχτεί με ποιον.
Στην πορεία, βέβαια, διάβασα και τους περίφημους "Ανθρωποφύλακες" το βιβλίο στο οποίο οφείλει το όνομά του ο Κοροβέσης - και που υπήρξε αφορμή για την πρώτη διεθνή κατακραυγή κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών - αλλά δεν μου έκανε τόση εντύπωση, γιατί είχα ήδη διαβάσει τις "111 μέρες στην ΕΣΑ" του Τάσου Μήνη.
Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι πως θέτοντας το ερώτημα "είναι ο Κοροβέσης μαλάκας" εννοώ αν υπονομεύει την παράταξη που εκπροσωπεί, σπιλώνοντας την βασική "συνιστώσα" (πάλι αυτή η λέξη) της, τον Συνασπισμό, για μια ιστορία εικοσαετίας. Το αν "ξέρει τι λέει" το αφήνω σε όσους θυμούνται τι έγινε και όλο το περασμένο διάστημα συνέχισαν το κομψό αλληλοφάγωμα. Το ίδιο που, εδώ και ένα-ενάμισι χρόνο έχει μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ από πολιτικό σχηματισμό σε τσίρκο. Και συμφωνώ ότι η πιο σωστή απάντηση είναι "το ένα δεν αποκλείει το άλλο". Ναι, ίσως ο Συνασπισμός να μην είναι τόσο ηθικός όσο θέλει να πιστεύει. Και ναι, σε μια εποχή που ο βασικός πολιτικός λόγος έχει μπερδέψει τις ιδέες με την ηθικολογία, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αλλά αυτό είναι που έχει κάνει τους Συριζαίους εκτός θέματος: το ότι με τόσα κοινωνικά μέτωπα ανοιχτά, εκείνοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τα δικά τους, λες και αφορούν κανέναν, να τσακώνονται για τα κλειδιά του κουραδόκαστρου και να περιχαρακώνονται γύρω από τις "τάσεις" και τις "συνιστώσες". Αντί να κάνουν μια διακήρυξη της προκοπής. Βαριέμαι να συνεχίσω τώρα - ίσως κάποια άλλη φορά.