#3 by Homo Ludens: Gonjasufi

Τα τρία άλμπουμ που κερδίζουν τα μετάλλιά μου για φέτος είναι και τα τρία που άκουσα περισσότερο. Το πώς γουστάρει κανείς τη μουσική είναι υποκειμενικό. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια "αντικειμενικά" κριτήρια που επιτρέπουν ανάμεσα στα άλμπουμ (δεν είμαι εντελώς αντίθετος σ' αυτό, πιστεύω ότι όντως υπάρχουν: ο νεωτερισμός, η άψογη εκτέλεση, η αψεγάδιαστη παραγωγή και φυσικά η έμπνευση, είτε στο πλέξιμο των ειδών και των οργάνων είτε στην επαναδιατύπωση παραδόσεων δεκαετιών... -και γι' αυτόν που ακούει, φυσικά η μουσική παιδεία) και πάλι νομίζω ότι στο τέλος της χρονιάς η μοναδική παράμετρος που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν όταν καταρτίζουμε λίστες σαν αυτές της blogovision είναι αυτή του "λιωσίματος". Αν έλιωσες το CD από το πολύ παίξιμο, έχεις ένα λατρεμένο άλμπουμ. Αν το άκουσες μία - δύο φορές, εκστασιάστηκες και άρθρωσες με φιλοσοφική αποθέωση και μετά το άφησες να μαραίνεται στη σκιά της δισκοθήκης σου, τότε απλά έχεις έναν εκκολαπτόμενο μουσικοκριτικό μέσα σου. Δυστυχώς από τους δηθενιάδες...

Και τα 17 άλμπουμ στα οποία έχω μοιράσει βαθμούς ως τώρα, αλλά και τα 10 που παρουσίασα σε αυτό εδώ το post ως "τα παραλίγο", τα θεωρώ εξαιρετικά. Τα τρία όμως που ακολουθούν είναι αυτά που όρισανγια μένα μουσικά το έτος που φεύγει . Όταν μετά από χρόνια θα θυμάμαι το 2010, θα λέω "τότε που είχε πρωτοβγεί ο Gonjasufi", όπως θυμάμαι το 2003 (και) για το "Ο" του Damien Rice, το 1991 για το "Ten" των Pearl Jam ή το 1986 για το "Slippery When Wet" των Bon Jovi. Και φέτος ήταν μια πραγματικά πολύ καλή χρονιά για τη μουσική. Άρα το κατόρθωμα του Gonjasufi να φτάσει εδώ πάνω με το ντεμπούτο του, ειδικά σε μια λίστα σαν τη δική μου που ποτέ δεν ξεχώρισε για τις "ηλεκτρονικές" της ευαισθησίες, είναι τεράστιο.

#3
Gonjasufi
A Sufi And A Killer

Ναρκωμένο, φευγάτο, ανατολίτικο trip-hop, ένα ταξιδιάρικο ξελέπιασμα της dubstep με ξύστη από φτερό καρχαρία ή οποιοδήποτε άλλο συστατικό θα μπορούσε να την εκδάρει από την αστική της καταγωγή.

Εγραφα στις Δισκοκριτικές της 23.03.10: "Tα αχταρματζίδικα συστατικά του "A Sufi And A Killer" τελικά δίνουν αυτό που θα ήταν το trip-hop ή το dubstep αν πρωτοέβγαινε σε ένα κοινόβιο στα '60s. Lo-Fi, τρομακτικό μερικές φορές (ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σε στείλει το LSD), εξαγνιστικό κάποιες άλλες, εμπνευσμένο πάντως καθ' όλην την διάρκειά του". Ένα δείγμα εδώ.

03. Gonjasufi - A Sufi And A Killer
04. Yeasayer - Odd Blood

05. Sufjan Stevens - All Delighted People EP
06. Josh Ritter - So Runs The World Away
07. Angus & Julia Stone - Down The Way
08. The Divine Comedy - Bang Goes The Knighthood

09. Sufjan Stevens - The Age Of Adz

10. Owen Pallett - Heartland

11. The Whiskers - War Of Currents

12. Wolf Parade - Expo 86
13. The Gaslight Anthem - American Slang
14. Robyn - Body Talk
15. Vampire Weekend - Contra
16. Shearwater -The Golden Archipelago
17. Menomena - Mines
18. Basia Bulat - Heart Of My Own
19. Cocorosie - Grey Oceans
20. The Black Keys - Brothers

21. Broken Bells - Broken Bells
- Foals - Total Life Forever
- Tame Impala - Innerspeaker
- These New Puritans - Hidden
- Jonsi - Go
- Ray LaMontagne & The Pariah Dogs - God Willin' & The Creek Don't Rise
- Caribou - Swim
- Deerhunter - Halcyon Digest
- Lightspeed Champion - Life is Sweet! Nice To Meet You
- Crystal Castles - Crystal Castles (II)

(94 Έλληνες bloggers ψηφίζουν για το καλλίτερο άλμπουμ της χρονιάς στην #blogovision)

(Και σε περιμένουν στο πάρτυ όπου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, την Τρίτη 21/12, στο Blink της πλατείας Καρύτση)