Υπάρχει η Φόρμουλα 1. Υπάρχει η Φόρμουλα 1 υπό βροχή. Και υπάρχει η Φόρμουλα 1 υπό βροχή στο Μόντε Κάρλο. Όταν συμβαίνει αυτό (ευτυχώς, αρκετά συχνά -μια φορά στα πέντε ή έξι χρόνια), τότε ο κάθε φίλος του σπορ ζει μερικές από τις πιο υπέροχες στιγμές του. Τώρα που σας γράφω, ζω μια τέτοια. Απλά υπέροχο!(Στη φωτογραφία, ένας από τους πιο αγαπημένους μου οδηγούς όλων των εποχών, ο Γάλλος Ολιβιέ Πανί πανηγυρίζει την -μοναδική στην καριέρα του- νίκη του, το 1996, με Ligier).
4 σχόλια:
το βροχινο του '84 ήταν τρομερό αλλά το καλύτερο γκραν πρι του μονακό ήταν του '92. ο σένα με την υποδεέστερη μακλάρεν και με λιωμένα λάστιχα 77 γύρων να κρατάει υπο πίεση αλάνθαστος και με αδιανόητη ψυχραιμία την παντοδύναμη γουίλιαμς του μανσελ στους τελευταίους γύρους. αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας που είχα δει ποτε
επίσης [για να πεταξω και το δηλητηριο μου] για να πανηγυρίσει ο πανις στη φωτογραφία αυτή του μονακό του '96 έπρεπε να εγκαταλείψουν τα 17 από τα 22 αυτοκίνητα! ...εντάξει καλός ήταν...
Σε καλωσορίζω Ζιλ στο blog και βλέποντας την διεύθυνση σου του e-mail δεν μπορώ παρά να σε τιμήσω λίγο περισσότερο, λέγοντάς σου ότι ο αγαπημένος μου οδηγός όλων των εποχών ήταν ο Ζιλ Βιλνέβ.
Συμφωνώ μαζί σου για το '92, ήταν μακράν ο καλλίτερος μη βρόχινος αγώνας. Αλλά νομίζω ότι η συγκλονιστικότερη εμπειρία που μας είχε δώσει ο Σέννα από το Μονακό ήταν ο "τέλειος" δοκιμαστικός του γύρος, το '91. Αν δεν κάνω λάθος, είναι αυτός εδώ. Όσο για τον Πανί, ήταν 18 κι όχι 17 τα αυτοκίνητα που δεν τερμάτισαν -ή με απατά η μνήμη μου;
ήταν του '88 αυτός ο γύρος, μάλλον το έγραψε λάθος αυτός που το ανέβασε. 2,5 δευτερόλεπτα ταχύτερος του προστ με ίδιο αυτοκίνητο....
ναι σωστά κατάλαβες...
Δημοσίευση σχολίου