Μόνο για τους fans...

Τη στιγμή που έπιασα τον εαυτό μου να τραγουδάει στα όρια του βραχνιάσματος το ρεφρέν του «Been Away Too Long», σήμερα το μεσημέρι, στο αυτοκίνητο, οδηγώντας προς το γραφείο, κατάλαβα ότι όλες αυτές οι παπαριές που κάθομαι και γράφω και τις κατατάσσω στην κατηγορία που μεγαλεπήβολα ονόμασα "Δισκοκριτικές", ελάχιστο νόημα έχουν. Γιατί αν ετοίμαζα μια δισκοκριτική το 2002, μόλις είχε βγει το "Capricornia" των Midnight Oil, πιθανότατα θα του κότσαρα δυόμισι, τρία το πολύ, αστεράκια και θα το κατέτασσα στις μάλλον άτυχες στιγμές ενός από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα όλων των εποχών. Κι όμως, σήμερα, έξι χρόνια μετά, με το γκρουπ να μην υπάρχει πια, τον Πίτερ Γκάρετ να είναι ο αμφιλεγόμενος υπουργός περιβάλλοντος της Αυστραλίας και το "Capricornia" να έχει περάσει στην ιστορία σαν το κύκνειο άσμα των Oils, αυτό που ξέρω είναι ότι κοντεύω να λιώσω το CD...

Αφορμή για να το ξανακούσω ήταν το "Saturnalia" των Gutter Twins. Νόμιζα ότι και το Capricornia αναφερόταν σε κάποια ρωμαϊκή γιορτή, όπως το Saturnalia, αλλά τελικά ανακάλυψα πως ουδεμία σχέση έχουν τα δύο λατινικά αυτά ονόματα. Και λογικό... Τι σχέση έχουν με τα ρωμαϊκά όργια οι «πολιτικοί ρόκερ» της Ωκεανίας; Capricornia είναι μια περιοχή της Αυστραλίας, το βόρειο κομμάτι του Queensland που περιλαμβάνει το Cape York. Δεν είναι η εκλογική περιφέρεια που εξέλεξε τον Πίτερ Γκάρετ, άρα λογικά το άλμπουμ δεν ήταν προεκλογικό μανιφέστο. Μάλλον κάποιο οικολογικού ενδιαφέροντος θέμα της περιοχής οδήγησε τους Oils να το χρησιμοποιήσουν για τίτλο -αλλά όλα αυτά είναι τόσο μα τόσο... down under.

Γιατί κόλλησα εγώ τόσο άσχημα; Γιατί το άλμπουμ είναι ένα καθαρό κιθαριστικό ροκ δισκάκι, από αυτά που δεν βγαίνουν πια, γεμάτο με τα πωρωτικά ρεφρέν που έκαναν διάσημους τους Midnight Oil (όποιος γνωρίζει μόνο το "Beds Are Burning" δεν ξέρει τι χάνει...). Και πιθανόν γιατί τότε το είχα βάλει στην άκρη και δεν του αφιέρωσα το απαραίτητο "λιώσιμο" που είχα φροντίσει να απολαύσουν οι υπόλοιπες δημιουργίες των Oils (ειδικά το αριστουργηματικό "Earth and Sun and Moon" πρέπει να το έχω ακούσει χιλιάδες φορές), οπότε τώρα ακούστηκε στ' αυτιά μου σαν μια ολοκαίνουργια κυκλοφορία, σαν η ανάσταση του κορυφαίου ροκ γκρουπ που είχε την ατυχία να μεγαλώσει στην Αυστραλία και άρα να μη γίνει ποτέ όσο διάσημο του άξιζε να γίνει (οι U2 ή οι REM δεν είναι ούτε καλλίτεροι μουσικοί, ούτε πιο φιλοσοφημένοι από τους Midnight Oil -και δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου γι' αυτό).

Υπάρχουν, μάλιστα, μέσα στο "Capricornia" δύο τραγούδια που οφείλεις να τα ακούς με τέρμα τον ήχο και με όλους σου τους πόρους ανοικτούς, για να απολαύσεις το λυτρωτικό εφέ που μπορεί να έχει στον οργανισμό σου λίγη καλή ροκ. Τα "Been Away Too Long" και "Mosquito March" είναι απλά πανέμορφα. Παίξε το παρακάτω βίντεο, αγνόησε το γελοίο πουκάμισο που φορά ο Γκάρετ, περίμενε υπομονετικά να περάσουν το πρώτα δύο λεπτά και τριάντα δευτερόλεπτα, και μετά ετοιμάσου για τρανς...