Rhapsody in Blue

Όπως με ενημέρωσε η Γιούλα Ράπτη στο Protagon, σαν σήμερα, 7 Ιανουαρίου του 1924, ένας από τους απολύτως αγαπημένους μου συνθέτες ξεκίνησε να γράφει μια από τις απολύτως αγαπημένες μου συνθέσεις, το Rhapsody in Blue. Πείραμα πάνω στην δυνατότητα σύγκλισης της τζαζ με την κλασική μουσική, η "Γαλάζια Ραψωδία" (τι φρικτά μελό εξελληνισμός, άσε που παραβλέπει την μουσική διάσταση των "blue" κλιμάκων!) είναι πια ένα από τα πιο κλασικά θέματα στην ιστορία του πολιτισμού. Συμμετέχοντας στους εορτασμούς, προσφέρω την δεύτερη ηχογράφηση του έργου*, από την ορχήστρα του Πολ Γουάιτμαν, με τον ίδιο τον Γκέρσουιν στο πιάνο, σε δύο μέρη - καθώς οι πλάκες του γραμμόφωνου ήταν περιορισμένης χωρητικότητας. Βέβαια, η κλασική ενορχήστρωση της "Ραψωδίας" προέκυψε καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα. Αυτήν χρησιμοποίησαν τα στούντιο Ντίσνεϋ στο μακράν καλύτερο από τα μέτρια κλιπ του "Fantasia 2000" - εκείνο που αποτελεί, μεταξύ άλλων, και φόρο τιμής στην σχεδιαστική γραμμή του Αλ Χέρσφιλντ, του παμμέγιστου σκιτσογράφου που φιλοτέχνησε τα πορτρέτα σύμπασας της καλλιτεχνικής ελίτ της Νέας Υόρκης του 20ού αιώνα - και δεν υπερβάλλω. Απολαύστε!


*(η πρώτη ηχογράφηση ήταν "ακουστική" - δηλαδή εκείνη η μαλακία που όλα τα όργανα έπαιζαν σε ένα χωνί που έκανε την εγγραφή - ενώ αυτή που παραθέτω είναι η "ηλεκτρική", με μικρόφωνο στο στούντιο)