Οι δεύτερες

Χορταστική μου Κιμ,

Τη στιγμή που, με μία ματιά μόνο στα μετάλλιά μου, συνειδητοποιούσα ότι τα χρυσά δεν ήταν ούτε τα μισά από τα ασημένια -και τα δεύτερα συνέχιζαν να πληθαίνουν, ενώ τα πρώτα δεν...-, ήξερα ότι η καριέρα μου στο στίβο είχε λήξει. Δεν ήμουν μεγάλος σε ηλικία. Οχι. Δεν είχα καν κλείσει τα είκοσι πέντε. Είχα κάτι σαν γνώθι σαυτόν όμως. Και το ασήμι είχε αρχίσει να αποκτά αφόρητο βάρος πια. Το χρυσοθηρικό μου ένστικτο επέμενε να ταξιδέψω αλλού. Εσένα, βεβαίως, ελάχιστα σ’ ενδιαφέρουν όλα αυτά. Το μόνο άγχος σου σε χρυσό φαντάζομαι ότι θα έχει να κάνει με το αν το λεοπάρ κολλητό top σου λάμπει αρκετά, αν το κοντράστ με τις μαύρες κηλίδες είναι στο επιθυμητό σημείο ή αν χρειάζονται μερικά καράτια παραπάνω για να τονίσουν αυτό το D που δεν ντρέπεται να δηλώσει το μπούστο σου.

Αλλιώς, βάζεις σε λειτουργία νέες μεθόδους προσέλκυσης ενδιαφέροντος: ντεκολτέ, πλατφόρμες, ring tone με προκλητικό R ’n’ B ή το τελευταίο hit του Βέρτη, ακρυλικά νύχια, γκλίτερ, κολάν φορεμένο με γόβες, εξτένσιον, άσπρες μπότες. Και profile pic «θαλάσσης» στο Facebook. Για δες. Μόλις σε έκανα «follow» στο Twitter. Φοράς ολόσωμο μαγιό με μια μεγάλη τρύπα γύρω από τον αφαλό και μια μικρότερη κάτω από το στήθος, κολιέ έθνικ και γουνάκι μινκ. Είσαι ο ορισμός της «δεύτερης». Αλλά, πίστεψέ με, δεν σ’ το γράφω καθόλου προσβλητικά.

Στη σημειολογία του ανδρικού σύμπαντος, η κατηγορία που εκπροσωπείς φέρει λιγότερο αρνητικό πρόσημο σε σχέση με άλλους κλάδους που χαρακτηρίζονται από το γράμμα που ακολουθεί μετά το «Α». Στον αθλητισμό, για παράδειγμα, ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτε, τα «δεύτερα» είναι μια ομάδα που αποτελείται από αναπληρωματικούς -αν η δική σου δεν καταφέρει να την κατατροπώσει, παραμονεύει ο αιώνιος χλευασμός-, η Β΄ Εθνική είναι πεδίον δόξης λαμπρόν για τραμπούκους παράγοντες, απατεώνες στοιχηματζήδες και σκληροτράχηλους Λατινοαμερικανούς αμυντικούς που φλερτάρουν με την κόκκινη κάρτα κάθε φορά που η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του πλησιέστερου αντιπάλου τους. Μια «δεύτερη» γυναίκα, όμως, γίνεται αποδεικτικό στοιχείο «δευτεροσύνης» ενός ανδρός μόνο στα μάτια μιας άλλης γυναίκας, και αυτό μόνον κατόπιν αποκαλύψεως του «εγκλήματος».

Οσο κι αν σας απεχθάνονται οι άλλες -εκείνες που μοιάζουν να βγήκαν όχι από την κοιλιά της μάνας τους, αλλά από μια Birkin της Hermès-, για τους άντρες είστε το συμπαθές και ενδιαφέρον σύμβολο της «μεγάλης πιθανότητας». Ενας στόχος μάλλον εφικτός. Εύκολος, όπως τα «δεύτερα» της αντίπαλης ομάδας. Αν ακολουθηθεί σωστά η σκέψη του σοφιστή Αντιφώντα, αν παραμείνει ανομολόγητη η παράβαση του θεσπισμένου «δεν πρέπει να πέφτετε στην παγίδα όσων φορούν και ντεκολτέ και μίνι την ίδια στιγμή», αν είναι παρακινημένη η παράβαση από ένα νόμο ανώτερο, φυσικό, τότε οι «δεύτερες» όχι μόνο δεν κάνετε κακό στο αρσενικό γένος, αλλά το ανακουφίζετε μία στο τόσο από το βάσανο της επιδίωξης της τελειότητας... Αρκεί, βεβαίως, το κυνήγι της δευτεροσύνης να μη γίνει ξαφνικά αυτοσκοπός ή εθισμός. Να μη γίνει αποφυγή αντιμετώπισης του ότι θέλουμε κάτι άλλο, ανώτερο - να μη γίνουμε ο Τζέισον Σουάρτσμαν / Τζόναθαν Εϊμς του «Bored to Death».

Εσύ, πάντως, μικροσκοπικό μου πλάσμα, με τις μεγαλοπρεπείς καμπύλες, μην ανησυχείς. Δεν θα στερηθείς του ενδιαφέροντός μας, δεν θα πάψεις να διοργανώνεις φαντασιώσεις (αλλά και υλοποιήσεις, ενίοτε βιντεοσκοπημένες, σαν το περίφημο sex tape σου) στο Sanitas περιτύλιγμά σου, και -πού ξέρεις;- ίσως μια μέρα πραγματοποιήσεις το όνειρό σου να γίνεις μαμά και νοικοκυρά. Υπάρχουν πάντα και οι «δεύτεροι».

Φιλικά,

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

(Exitorial, Δεκέμβριος 2010. Θα δημοσιευθεί στο GK που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, 28/11, με την Καθημερινή)