#1 by Homo Ludens: Arcade Fire

Για το "The Suburbs" και γιατί του χαρίζω την πρώτη θέση στη φετινή μου λίστα δεν πρόκειται να γράψω ούτε ένα επιχείρημα. Είχα σκοπό να συνθέσω ολόκληρο μανιφέστο, αλλά σήμερα το πρωί διάβασα αυτό εδώ το post του Θοδωρή (dark_tyler) και έμεινα με το στόμα ανοικτό. Ίσως το πιο όμορφο κείμενο δισκοκριτικής που έχεις διαβάσει φέτος -αν μπορείς να το πεις απλά "δισκοκριτικής" και όχι, ας πούμε, "ερωτικής εξομολόγησης" ή κάτι άλλο εξόχως παθιασμένο.

Αλλαγή πλάνων λοιπόν: Στο σημερινό post θα γράψω πέντε πράγματα για την διαδικασία της Blogovision. Μπορεί να επωμίσθηκα φέτος το βαρύ έργο της καταμέτρησης των ψήφων -τουλάχιστον αυτή είναι μια εφορευτική επιτροπή όπου όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά επιβάλλεται κιόλας να εργάζεσαι καταναλώνοντας αλκοόλ και ακούγοντας μουσικές στην διαπασών-, όμως, αντί να με κουράσει η συμπλήρωση του Excel, με αντάμειψε με φοβερές στιγμές. Όταν, για παράδειγμα, περάσαμε με τον Μάρκο όλα τα entries για τις θέσεις 11-20 και συνειδητοποιήσαμε ότι στο δικό του μισό Excel προηγούντο οι LCD Soundsystem και στο δικό μου μισό... ο FourTet (νωρίτερα μάλιστα, όταν είχα περάσει τους μισούς από τους bloggers, προηγείτο η Robyn!) ζήσαμε για λίγες στιγμές στο τρανς του "πλάκα κάνεις"... (Μετά συνθέσαμε τα δύο πινακάκια μας και είδαμε ότι μπροστά στο σύνολο βρίσκονταν οι Arcade Fire, άρα η λογική είχε κάπως επανέλθει). Όταν μετά, όσο ανεβαίναμε θέσεις, οι Black Keys άρχιζαν να εμφανίζονται ψηλά σε κάθε εικοσάδα ή όταν άρχισε ο καταιγισμός από ψήφους στους National που τους εκτόξευσαν -από τον πάτο της δεκάδας όπου βρίσκονταν στην αρχή- στην κορυφή της λίστας, ανακατεύοντας ξανά μια τράπουλα που έμοιαζε αρχικά σημαδεμένη από καναδέζικο χέρι, ο ψυχαναγκαστικός στατιστικολόγος μέσα μου έψαχνε για ένα στοιχείο να με πείσει ότι οι Arcade Fire δεν το χάνουν με τίποτε. Η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η πιο απρόβλεπτη Blogovision από όλες ως τώρα -ο Μάρκος, βέβαια, ξέρει καλλίτερα- και ότι ακόμη και αυτήν την στιγμή, με καταμετρημένα όλα τα #2 και αρκετά από τα #1, είναι τρία άλμπουμ που τα χωρίζουν μεταξύ τους πέντε-δέκα βαθμοί κι άλλα τρία που με δυο-τρεις αναπάντεχες πρωτιές μπορούν να κάνουν τη μεγάλη έκπληξη!

Δεν είναι, βέβαια, μόνο η αγωνία για το ποιος θα κερδίσει. Είναι και οι καλλιτέχνες που δεν είχες πάρει είδηση μέσα στη χρονιά και που ξαφνικά βλέπεις να πρωταγωνιστούν. Για μένα, αυτοί οι "άγνωστοι" ήταν ο John Grant, οι Warpaint, οι Motorama και ο Aloe Blacc. Για τον Grant μάλιστα, που πρόλαβα και τον άκουσα 5-6 φορές, παίζει και μια ιδιαίτερη ειρωνία. Βρήκα το άλμπουμ εξόχως πληκτικό. Και μετά ανακάλυψα ότι ο Μάρκος το ψήφισε στο #1 του. Ο οποίος Μάρκος συνήθιζε τα προηγούμενα χρόνια να βγάζει και λίστα με τα χειρότερα της χρονιάς -κι αν το έκανε και φέτος στοιχηματίζω τα γεννητικά μου όργανα ότι στην κορυφή θα έβαζε τους Arcade Fire που εγώ έβαλα στο #1. Το 2007 είχε βάλει τη Bjork (που ήταν το καλλίτερο δικό μου) και το 2008 τους Portishead (μάντεψε: ήταν το καλλίτερο δικό μου). Μάρκε, αν έφτιαχνα λίστα με τα χειρότερα φέτος, ο John Grant θα ήταν ο βασιλιάς της Δανίας :)


Φαντάζομαι ότι αύριο θα γελάσουμε πάρα πολύ στο πάρτυ της Blogovision, στο Blink. Και προσπαθώ να σκεφτώ έναν συναρπαστικό τρόπο για να παρουσιάσω την πρώτη πεντάδα, έτσι ώστε να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον ως την τελευταία στιγμή. Πάω να δω βιντεοκασσέττες από παλιά καλλιστεία, μπας και πάρω καμμιά ιδέα. Μαρίνα Τσιντικίδου σού 'ρχομαι!

#1
Arcade Fire
The Suburbs

Αποκαλυπτικό indie rock από τους -εδώ και επτά χρόνια- εμβληματικότερους εκφραστές αυτού του είδους μουσικής.

Έγραφα στις Δισκοκριτικές της 26.08.10: "Έντεχνα δομημένο σαν τους κήπους ακριβών προαστείων στα δυτικά του Λονδίνου κι άναρχα αναπάντεχο σαν κυνηγητό πιτσιρικάδων στις πίσω αυλές σπιτιών ψηλά στο Μενίδι, το τρίτο άλμπουμ των Arcade Fire καταλαμβάνει κάτι παραπάνω από μία ώρα ανά απόφαση ακρόασής του, αλλά δεν σε κουράζει ούτε δευτερόλεπτο. Ακούγεται ως αυτό ακριβώς που είναι, ως ολοκληρωμένο άλμπουμ δηλαδή, όχι ως μερικά τραγούδια - έπη, με ενδιάμεσα τραγούδια - γεμίσματα και αποτελεί την ολοκλήρωση της παρουσίασης από πλευράς των σπουδαίων Καναδών όσων έχουν να μας πουν για το ταλέντο τους. Εδώ πετούν μακριά όλες τις φλυαρίες του μεγαλείου τους, κρατούν τα ουσιώδη και πιο ζουμερά και μας χαρίζουν 16 (!) κομμάτια που εκμεταλλεύονται στο έπακρο την κληρονομιά που οι ίδιοι αφήνουν ήδη από το "Funeral" στην σύγχρονη ροκ".


Arcade Fire - Ready To Start (Live)

01. Arcade Fire - The Suburbs
02. Mumford & Sons - Sigh No More
03. Gonjasufi - A Sufi And A Killer
04. Yeasayer - Odd Blood

05. Sufjan Stevens - All Delighted People EP
06. Josh Ritter - So Runs The World Away
07. Angus & Julia Stone - Down The Way
08. The Divine Comedy - Bang Goes The Knighthood

09. Sufjan Stevens - The Age Of Adz

10. Owen Pallett - Heartland

11. The Whiskers - War Of Currents

12. Wolf Parade - Expo 86
13. The Gaslight Anthem - American Slang
14. Robyn - Body Talk
15. Vampire Weekend - Contra
16. Shearwater -The Golden Archipelago
17. Menomena - Mines
18. Basia Bulat - Heart Of My Own
19. Cocorosie - Grey Oceans
20. The Black Keys - Brothers

21. Broken Bells - Broken Bells
- Foals - Total Life Forever
- Tame Impala - Innerspeaker
- These New Puritans - Hidden
- Jonsi - Go
- Ray LaMontagne & The Pariah Dogs - God Willin' & The Creek Don't Rise
- Caribou - Swim
- Deerhunter - Halcyon Digest
- Lightspeed Champion - Life is Sweet! Nice To Meet You
- Crystal Castles - Crystal Castles (II)

(94 Έλληνες bloggers ψηφίζουν για το καλλίτερο άλμπουμ της χρονιάς στην #blogovision)

(Και σε περιμένουν στο πάρτυ όπου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, την Τρίτη 21/12, στο Blink της πλατείας Καρύτση)