3 Φεβ 2013

Πότε θα επιστρέψει η "πολιτική" μουσική στην Ελλάδα;



Ζούμε σε μια εποχή παράξενη. Ακραία. Ή μάλλον ακραία έχουν γίνει τα συναισθήματά μας, ακραίες έχουν γίνει οι αντιδράσεις μας, ακραία λόγια ξερνάμε ή γράφουμε. Και, βέβαια, ζούμε σε μια εποχή πολιτική. Ακραία πολιτική. Γιατί οι λόγοι που φτάσαμε ως εδώ έχουν να κάνουν από τη μία με τις τρύπες που χάσκουν πάνω στη σάρκα του καπιταλισμού, έχουν από την άλλη να κάνουν και με το πώς εξελίχθηκε η πολιτικοποίηση στην Ελλάδα σε μια πελατειακή κομματικοποίηση.

Ανεξαρτήτως του πώς τελικά ο καθένας αντιλαμβάνεται την κρίση (πώς τη νιώθει στο πετσί του, αλλά και γιατί θεωρεί ότι αυτή έχει πέσει πάνω στα κεφάλια μας), το σίγουρο είναι κάτι έχει να πει για ιδεολογίες, για κόμματα και πολιτικούς που μας έφεραν ως εδώ. Αλλά και για στρατηγικές, ιδέες, νέα πρόσωπα που θα μας βγάλουν από το τούνελ. Ναι, ακόμη και στο εντελώς πρώτο επίπεδο, ακόμη και στην πιο αφελή από τις εκδοχές της, η πολιτική έχει επιστρέψει για τα καλά στην Ελλάδα. Υπάρχει κι ένας επιπρόσθετος λόγος: η γιγάντωση της φασιστικής ιδεολογίας και η μεταμόρφωσή της σε κανονικό κόμμα που πλέον πρωταγωνιστεί στη Βουλή και στη λοιπή πολιτική επικαιρότητα. Δεν γίνεται να μείνεις απαθής στο φαινόμενο «Χρυσή Αυγή», δεν γίνεται να μην έχεις άποψη.

Θα περίμενε κανείς πως σ’ ένα τέτοιο σκηνικό, αυτή η χώρα με την τεράστια παράδοση «πολιτικών» μουσικών θα αποτελούσε πεδίον δόξης λαμπρόν για μια νέα γενιά δημιουργών που οραματίζεται ένα καλύτερο αύριο ή που έχει, τουλάχιστον, το κότσια να γυρεύει να αλλάξει το θλιβερό σήμερα. Στην Ελλάδα του Μίκη Θεοδωράκη, του Διονύση Σαββόπουλου, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Γιάννη Μαρκόπουλου, της Σοφίας Βέμπο ακόμη αν θες, ή του Τσακνή και του Νταλάρα (ξέρω, μπαίνω σε επικίνδυνα νερά τώρα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ), δεν υπάρχει ένας νέος μουσικός που να μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθουν οι συνομήλικοί του γύρω του; Στην Ελλάδα του Μάνου Χατζιδάκι δεν υπάρχει ένα μουσικός που να μπορεί να αρθρώσει πολιτικό λόγο;

Είναι δυνατόν στην ερώτηση «ποιος είναι ο πιο πολιτικοποιημένος σύγχρονος Έλληνας μουσικός;», η πιο αυθόρμητη απάντηση να είναι «ο Στάθης Δρογώσης»; Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ακόμη κι όλοι αυτοί οι έντεχνοι, οι Πλιάτσικες και οι λοιποί, που ευαγγελίζονταν ένα καιρό μια κάποια επανάσταση, έχουν ξαφνικά σιγήσει και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Ή μάλλον δεν είναι απίστευτο. Είναι απλά η απόδειξη της γύμνιας τους, του «τίποτε» που ήταν τόσο καιρό, αλλά όταν τολμούσαμε να το ξεστομίσουμε, οι ορδές των ακολούθων τους ορμούσαν να μας λιντσάρουν.

Τα ίδια και στη heavy metal σκηνή, τον άλλο φορέα επανάστασης με το μεγάλο κοινό στη χώρα μας και τη σημαντική παρουσία ακόμη και στο εξωτερικό. Σύμφωνοι, το ελληνικό metal είναι κυρίως black, δεν υπήρξε ποτέ κάτι κοντινό στο κίνημα του Bay Area και στον πολιτικοποιημένο λόγο των Metallica, των Megadeth ή των Testament, αλλά αυτήν την εποχή δεν θα ‘πρεπε η θεματολογία να ξεφεύγει από τα απόκρυφα, τα ομηρικά έπη και τα φαντάσματα της ψυχασθένειας και να κινείται σε κάτι πιο ουσιώδες;

Όσο για τη νέα γενιά των μουσικών που γεφυρώνουν τα πιο «ψαγμένα» με τα πιο «λαϊκά» κοινά, με ηγέτη τους την Monika, η πολιτικοποίηση βγαίνει μόνο σ’ έναν ελαφρό προβληματισμό που λειτουργεί ως φόντο για το ξετύλιγμα ερωτικών περιπετειών και της λοιπής, συνήθους ελαφράς θεματολογίας. Το ίδιο και η σκηνική τους παρουσία ή οι λοιπές τους πράξεις. Δεν έχουν κάτι να πουν, δεν μπορούν να εμπνεύσουν.

Δεν λέω ότι είναι εύκολο. Δεν γίνεται να αλλάξει το σκηνικό από τη μία μέρα στην άλλη -και το σκηνικό είναι τελείως χάλια αυτή την εποχή: Όταν η μουσική σου έντυσε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, όπου μαζεύονταν τα πλήθη των προς διορισμό αυλοκολάκων, ή όταν αποτελούσε το soundtrack των φεστιβάλ της ΚΝΕ, όταν ακόμη-ακόμη την είχες για αφίσα στην κόντρα ΔΑΠ και αριστερών στα πανεπιστήμια, τότε δεν μπορείς ξαφνικά να της ζητήσεις να αποτελέσει τον ηγέτη σε ένα κίνημα που θα προσπαθήσει να βγάλει τη χώρα από το βάλτο. Αλλά οι Σαββόπουλοι και οι Θεοδωράκηδες βγήκαν στα δύσκολα. Στα εύκολα ο λαός προτιμούσε ν’ ασχολείται με άλλα…

(Γράφτηκε για το Jumping Fish)

Δεν υπάρχουν σχόλια: