Μαμ, Kaka και νάνι

Τον είχαμε πρωτοδεί το 2002, στο χασμουρητό που ονομαζόταν Μουντιάλ της Κορέας και της Ιαπωνίας. Είχε αγωνιστεί για 19 λεπτά στο τρίτο ματς της Βραζιλίας, κόντρα στην Κόστα Ρίκα. Το σκορ ήταν ήδη 5-2, η πρόκριση είχε πετάξει μακριά για τους Κοσταρικανούς, όλοι βαριόντουσαν να παίξουν μπάλα κι ο Σκολάρι βρήκε την ευκαιρία να δώσει χρόνο συμμετοχής στον Κακά, για να μην του σπάει άλλο τ' αρχίδια ο Πελέ, του οποίου ευνοούμενος ήταν ο 20χρονος τότε παίκτης. Το ντεμπούτο του, υπ' αυτές τις συνθήκες, στην Εθνική ήταν ακόμη πιο αστείο κι από το σόου του Ντενίλσον τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Οι υπόλοιποι έδιναν στον παρθένο πιτσιρικά τη μπάλα με πρωτόγνωρη επιθυμία (προφανώς, γιατί το μυαλό τους ήταν ήδη στο πώς θα αντιμετώπιζαν το Βέλγιο στον επόμενο γύρο) κι εκείνος επιδιδόταν σε ανελέητα τουρλουμπούκια λίγο έξω από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής. Μοναδική του ελπίδα να θέσει σε κίνδυνο την Κοσταρικανή άμυνα ήταν να πεθάνουν όλοι από το γέλιο, αλλά επειδή το ίδιο θα είχε συμβεί και με τους συμπαίκτες του και με τον διαιτητή και, προφανώς, με το κοινό και τους δημοσιογράφους, κανείς δεν θα ήταν εκεί για να καταγράψει το κατόρθωμά του. Το ίδιο βράδυ στην εκπομπή του Πανούτσου και του Καρπετόπουλου τα σχόλια ήταν τόσο απολαυστικά, που εκείνη η πρώτη συμμετοχή του Κακά σε μεγάλο αγώνα τελικά έμεινε στην ιστορία...

Με τον Πελέ μπορείς επίσης να γελάς με τις ώρες. Όχι όμως για τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα ή για το ένστικτό του για ένα νέο παίκτη. Μπορεί να βιάστηκε να επιβάλει τον Κακά στην εθνική, αλλά την εξέλιξή του την είχε προβλέψει σωστά. Κάτι που δεν είχε κάνει για τον Ροναλντίνιο, παραδείγματος χάρη. Πέντε χρόνια μετά, ο Κακά είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Κι αν ο Ροναλντίνιο πήγε παρέα με την Μπαρτσελόνα στον περσινό τελικό του Champions League, για να εξαφανιστεί εκεί και να δει τους συμπαίκτες του να κερδίζουν ηρωικά τον τίτλο, ο Κακά φέτος έχει πάρει τη Μίλαν από το χεράκι και λογικά θα της δώσει και το έβδομό της Πρωτάθλημα Ευρώπης. Στο πρώτο ματς με τη Μάντσεστερ παραλίγο να στείλει τους Άγγλους για "μαμ, κακά και νάνι", αλλά ο Ρούνεϊ έσωσε την τιμή της ομάδας του στις καθυστερήσεις. Στο δεύτερο ματς, το κακόγουστο αστείο που παιζόταν με τον βγαλμένο από τα 60s αγγλικό εφιάλτη το έκοψε (ποιος άλλος;) ο Κακά μόλις στο 11ο λεπτό. Τα πιο ωραία ποδοσφαιρικά παραμύθια, αυτά που θυμόμαστε για πάντα, είναι όσα γράφονται από έναν πρωταγωνιστή που κάνει του υπόλοιπους δέκα να μοιάζουν σαν κομπάρσοι. Πάω και στοίχημα ότι στον τελικό ο Κακά θα κάνει το καλλίτερό του φετινό ματς. Και ότι νικητής από την Αθήνα θα φύγει η Μίλαν...