Ξέχνα ρε Μπίλι (Σεβαστή) τη Φανή (Χαλκιά)

(Ρέγας, Παναγιωτόπουλος, Χαλκιά από την περσινή τους προετοιμασία στο Καρπενήσι)

Κανονικά στο Πεκίνο έπρεπε να τρέξει 400 μ. μ’ εμπόδια η Χριστίνα Χαντζή. Για δύο χρόνια ήταν συνεπής σε επιδόσεις και αθλητικά ραντεβού, έπιασε το όριο, ήταν το όνειρο της ζωής της. Ο ΣΕΓΑΣ επέμεινε στην σχεδόν απούσα αγωνιστικά Φανή Χαλκιά, γιατί δεν ήθελε απλά μια συμμετοχή. Ηθελε μετάλλιο. Κι ας ήταν αρνητικά όλα τα δείγματα για την πιθανή ανοχή από τη WADA απέναντι σε ένα κρίκο της αλυσίδας που λυσσασμένα ήθελε να σπάσει: Η αποκαθήλωση του Χρήστου Ιακώβου, το κυνηγητό των «διαδόχων» του Χρήστου Τζέκου (του Γιώργου Παναγιωτόπουλου και των πρώην ή νύν αθλητών του -Γκούση και Ρέγα- κυρίως), η επιδεικτική εμπάθεια απέναντι στην Κατερίνα Θάνου.

Ολα τα δείγματα αρνητικά, εκτός από το δείγμα της Φανής στο τελευταίο ντόπινγκ κοντρόλ. Η Ολυμπιονίκης του 2004 φεύγει απ’ το Πεκίνο ατιμασμένη. Θα μπορούσε να είχε μείνει «χρυσή» θεατής στην Αθήνα. Είχε φροντίσει να μπει στη λίστα του «εθελοντικού προγράμματος» της WADA, ώστε να περνά συνεχώς από ελέγχους, αποδεικνύοντας ότι είναι «καθαρή», αφού ήξερε καλά ότι βρισκόταν στο στόχαστρο μαζί με όλη την υπόλοιπη ομάδα που γνώρισε τις πρώτες της απώλειες -και τι απώλειες!- στην Αθήνα το 2004. Τότε που εκείνη, νέο όνομα, μεγαλουργούσε χωρίς κανείς να την ενοχλεί. Οι έλεγχοι των «εθελοντών» ήταν προγραμματισμένοι. Ενας αιφνιδιαστικός, λίγες μέρες πριν το Πεκίνο, έφερε τα πάνω κάτω. Εξέθεσε την συμπαθέστατη κοπέλα, που μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν έπαιρνε την απόφαση να αφήσει το ταλέντο της ελεύθερο, να το αποδεσμεύσει από τα περιττά της κιλά, να το εντάξει στο σύστημα που παρήγαγε χρυσά μετάλλια. Όταν τελικά είπε το OK -πρώτα στον εαυτό της-, τα πράγματα έγιναν πολύ απλά. Τώρα, η Φανή Χαλκιά πληρώνει τις «μαγκιές» μιας φουρνιάς ανθρώπων απέναντι σε έναν αποφασισμένο να κάνει του δουλειά του οργανισμό. Μιας φουρνιάς ανθρώπων που, φυσικά, θα την υπερασπισθούν -γιατί όντως εκείνη είναι απλά το θύμα-, αλλά θα ξεχάσουν να ζητήσουν τις ευθύνες από εκεί που πρέπει. Από τους εαυτούς τους.

Γνωρίζω ελάχιστα τη Φανή. Πρέπει να είχαμε γνωριστεί προ δεκαετίας όταν ήμουν ακόμη στην ενεργό δράση κι εκείνη στο ξεκίνημά της, αλλά θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση ότι συγκριτικά με το μέσο όρο πνεύματος που συναντάς συνήθως στο ταρτάν, εκείνη ξεχώριζε εύκολα. Γνωρίζω αρκετά καλλίτερα τον προπονητή της Γιώργο Παναγιωτόπουλο και τον Σωκράτη Γκιόλια, τον αρχισυντάκτη των εκπομπών του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (όπου εργάστηκε για ένα φεγγάρι κι η Φανή) και επί πολλά χρόνια ρεπόρτερ στίβου, κουμπάρου του Κώστα Κεντέρη και συνήθη υπερασπιστή των κατηγορούμενων για ντόπινγκ στα τηλεπαράθυρα. Θα μπορούσα να πω ότι συνδεόμαστε από μια φιλία, έναν αλληλοσεβασμό τουλάχιστον, που οφείλεται στην ενασχόληση και των δύο με ένα άθλημα που λατρεύουμε υπερβολικά (ξεκίνησα το athletix.org το '97, σε μια περίοδο που ο ελληνικός στίβος ακόμη δεν είχε πάρει τόση φόρα). Γνωρίζω καλά και τον πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ Βασίλη Σεβαστή, υπήρξα αθλητής όταν ξεκινούσε με μύρια προβλήματα την θητεία του στην Ομοσπονδία. Δεν ξέρω σχεδόν καθόλου τη Χριστίνα Χαντζή, αν και -απολύτως φυσιολογικά- δεν είχε ξεφύγει της προσοχής μου ως αρσενικού, όταν πρωτοεμφανίσθηκε, καλλίπυγος μετανάστις από τη Ρουμανία, στους ελληνικούς στίβους. Δεν είχα λοιπόν κανένα συμφέρον να επιμένω ότι είναι λάθος να πάει η Χαλκιά στο Πεκίνο και να διαλέγω την Χαντζή για το αφιέρωμα του GK στους Ολυμπιακούς. Απλώς μου φαινόταν απολύτως λογικό το ότι όταν το μαχαίρι σε κυττάζει κατάμουτρα, δεν πας να του δώσεις μπουνιά. Κάνεις ησυχία και συμβιβάζεσαι.

Εννοείται ότι δεν πιστεύω ότι τα ρεκόρ του Μπολτ ή του Φελπς είναι καθαρά. Αλλά δεν με νοιάζει. Ούτε και το χρυσό της Χαλκιά στην Αθήνα μου μοιάζει καθαρό, και όγδοοη να έβγαινε, πάλι δεν θα τη θεωρούσα καθαρή. Με πειράζει πρώτον που η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή η πρώτη σε κρούσματα ντόπινγκ χώρα στον κόσμο και ότι η συμπαθέσταστη Φανή σύρεται στα δικαστήρια. Και ότι όλα αυτά γίνονται χωρίς να παραιτείται ο Βασίλης Σεβαστής -ή έστω θα 'θελα οποιοσδήποτε απ' όσους πίεσαν καταστάσεις επειδή είχαν συμφέροντα να 'βγαινε και να ζητούσε μια συγγνώμη. Σκατά. Το κύκλωμα Ιακώβου-Τζέκου είναι γνωστό στους ιθύνοντες εδώ και χρόνια. Μετά το 2004 είχαν και την αφορμή να το εξαλείψουν. Δεν το έκαναν. Όσοι κυνηγήθηκαν φέτος ανήκαν σ' αυτό το κύκλωμα. Κανείς δεν κυνήγησε την Δεβετζή ή τον Ιακωβάκη, το μπάσκετ ή τους Μούγιο και Πολύμερο. Γιατί κανείς δεν έχει λόγο να συνομωτήσει κατά της Ελλάδας. Γιατί όλες αυτές οι θεωρίες συνομωσίας είναι απίστευτες παπαριές. Η WADA και η ΔΟΕ γνωρίζουν καλά τη δύναμη του κυκλώματος Ιακώβου-Τζέκου και αυτό ήθελαν να εξαφανίσουν.

Όπως έφαγαν την BALCO, όπως έκαναν με ουκ ολίγους Αμερικανούς προπονητές και τη Μάριον Τζόουνς, με τις Ρωσίδες του στίβου, όπως θα κάνουν μεθαύριο με την Τζαμάικα. Έλεος πια με τις "σκευωρίες" και τα "στημένα". Αν δεν θέλετε να πείτε "συγγνώμη", τουλάχιστον μη λέτε τίποτε απολύτως...