Ανέβασα τις προάλλες ένα post με τίτλο «Αυτή η Ελευθεροτυπία απλά δεν αντέχεται». Η «Ελευθεροτυπία» όντως δεν αντέχεται, αλλά εγώ είμαι ο απόλυτος μαλάκας και μέσα στην προκατάληψή μου την κατηγόρησα για λάθη που τελικά ποτέ δεν έκανε. Σόρι λοιπόν Χρήστο Σιάφκο, Φώτη Απέργη και... Γιάννη Βλαστάρη. Αμάρτησα. Μπέρδεψα τον «Ήλιο της Μπρέντα» (όπου όλη η υπόθεση γυρίζει γύρω από ένα πίνακα του Βελάθκεθ και μια μάχη των Ισπανών με τους Ολλανδούς) με τον «Ζωγράφο των Μαχών». Ο αναγνώστης του blog «Ντροπαλός» πήγε να με βάλει στη θέση μου, αλλά τον προσπέρασα κι αυτόν βιαστικά. Σήμερα που επανήλθε, πήρα είδηση ότι όταν θες να κράξεις, πρέπει όχι μόνο να είσαι σίγουρος, αλλά να το επαληθεύσεις και μια τελευταία φορά. Δεν το έκανα. Είμαι υπόλογος. Παραιτούμαι από το blogging...
(Παραιτούμαι μέχρι απόψε, εννοείται, όταν κι επιστρέφω με το πολυαναμενόμενο "The Bond Countdown"!!!)
Για την ιστορία, όλο το post και τα σχόλια που με έκαναν ρόμπα στην μπλογκόσφαιρα εδώ: (αφαίρεσα κάτι spam σχόλια μόνο...)
(Παραιτούμαι μέχρι απόψε, εννοείται, όταν κι επιστρέφω με το πολυαναμενόμενο "The Bond Countdown"!!!)
Για την ιστορία, όλο το post και τα σχόλια που με έκαναν ρόμπα στην μπλογκόσφαιρα εδώ: (αφαίρεσα κάτι spam σχόλια μόνο...)
Έχω ξαναγράψει για την πιο δήθεν εφημερίδα του σύμπαντος. Για τη μαχητική παπαρολογία της που στηρίζεται στο ότι κάποτε ήταν η "εφημερίδα των δημοσιογράφων" και στο μπολιασμένο με -α λα Συνασπισμό- "όλα μας φταίνε, όλα μας ξυνίζουν, αλλά μην περιμένετε και προτάσεις από εμάς για το πώς θα διορθωθούν" στραβομουτσουνιασμό των εργαζόμενων σ' αυτήν. Δεν αντέχω να διαβάσω ούτε τους τίτλους των θεμάτων της στο κυρίως φύλλο. Από τότε δε που έκανε πρωτοσέλιδο την επιστολή του 13χρονου Αλέξανδρου, γελάω κάθε φορά που βλέπω τα εξώφυλλά της (ακόμη και τα πιο σοβαρά).
Πρόσφατα γκρεμίστηκε και το τελευταίο της προπύργιο απέναντι στην προκατάληψή (;) μου. Το &7 το διαβάζω κάθε Κυριακή (Δευτέρα, μάλλον, στο γραφείο -σιγά μη χαλάσω και λεφτά για την "Ε") όχι επειδή το θεωρώ κανένα καλοστημένο, καλογραμμένο ή έξυπνο έντυπο, αλλά επειδή με ένα ξεφύλλισμα στις 32 σελίδες του ενημερώνομαι πιο γρήγορα απ' ότι από τα υπόλοιπα ένθετα των κυριακάτικων για την πολιτιστική ατζέντα της εβδομάδας. Πλέον δεν θα ανοίγω ούτε αυτό...
Στη σελίδα 25 του τελευταίου &7 φιλοξενείται κομμάτι του συναδέλφου Χρήστου Σιάφκου για τον αγαπημένο μου συγγραφέα, τον Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε. Εκτός του ότι είναι εξίσου συναρπαστικό με τη ζωή ενός Εσκιμώου παραπληγικού πρώην ψαρά που ζει παροπλισμένος σε ένα ιγκλού την τελευταία εικοσαετία, βρίθει και ανακριβειών. Η κορυφαία, βέβαια, είναι αυτή για την οποία γράφτηκε ολόκληρο το κομμάτι: Για το επόμενο βιβλίο του Ρεβέρτε, "Το Χρυσάφι του Βασιλιά", που είναι το τέταρτο της σειράς Αλατρίστε, σύμφωνα με τον υπογράφοντα το κομμάτι, μετά τα "Λοχαγός Αλατρίστε", "Η Καθαρότητα του Αίματος" και "Ο Ήλιος της Μπρέντα". Η εικόνα επάνω δεξιά του "Ζωγράφου των Μαχών" είναι προφανώς από κάποια εκτός σειράς ειδική έκδοση που αγνοεί ο συνάδελφος. Ο οποίος, μάλιστα, όταν είδε την προπέρσινη μαλακία "Alatriste" στο σινεμά, κατάλαβε ότι το σενάριο βασίστηκε μόνο στο "Χρυσάφι του Βασιλιά" και όχι σε όλα τα βιβλία της σειράς...
(Ελπίζω να τα κατάφερα να γράψω a la maniere de "Ελευθεροτυπία", με την ίδια αποστροφή και το ίδιο ξενέρωτο ύφος, για να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου μπροστά στην μπαρουφολογία που μας χαρίζει απλόχερα η εφημερίδα, αναθέτοντας στον οποιονδήποτε άσχετο με το θέμα να γράψει ένα διεκπεραιωτικό κείμενο σαν δελτίο τύπου... Γιατί ο Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε και ο Καπιτάν Αλατρίστε είναι από τους Βούδες του ΠΠC. Κανείς δεν τους αγγίζει χωρίς να περιμένει την οργή μας!)
12 σχολιάκια:
Από πότε ο Πέρεθ-Ρεβέρτε και ο Αλατρίστε είναι οι Βούδες του Πο Πο Culture; Εγώ, ας πούμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Άσε που έχω διατελέσει συνεργάτης του "&7" και έχω μόνο σεβασμό για τον Φώτη Απέργη και την αντίληψή του περί πολιτιστικού ρεπορτάζ.
Ο ΑΠΡ και ο Αλατρίστε είναι Βούδες του blog από τη μέρα που αναρτήθηκε το πρώτο Django Weekend χωρίς να αντιδράσω και οι συναισθηματικοί σου δεσμοί με το "&7" δεν με αφορούν καθόλου!
αχαχαχα - το σέβομαι
Κι εδώ ταιριάζει ακριβώς η λέξη που περικλείει τα πάντα: ναγκασάκι!
Για δες ενθουσιασμό που επιδεικνύουν τα κάθε λογής spambots στο άκουσμα της λέξης "Ελευθεροτυπία"!
Θυμίζει λίγο Νταλλλάρα η υπόθεση, όμως αντί για πεντοχίλιαρα, πλέον πέφτουν spam στο άκουσμα της Ε (δεν τη πατάω :) )
Κι εγώ τα τελευταία χρόνια σταμάτησα τελείως την Ε.
Αυτό το φαινόμενο που περιογράφεις (περί φαινομένου πρόκειται) δεν υπάρχει μόνο στην Ε., με λίγο ψάξιμοσε κάθε έντυπο θα βρεις τέτοιες προχειροδουλειές γεμάτες λάθη.Ακόμα και από - κατά τ'άλλα - καλούς συντάκτες. Δυστυχώς.
Τελικά ο Ζωγράφος των Μαχώνανήκει στην σειρά του Αλτρίστε ή όχι;
ΑΛλού διαβάζω ναι, αλλού όχι και έχω μπερδευθεί.
@ KostasK: Ναι, συμφωνώ, αλλά θεωρητικά η "Ελευθεροτυπία" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ...
@ Ντροπαλός: Φυσικά και ανήκει στη σειρά του Λοχαγού Αλατρίστε.
Καλησπέρα,
Ευχαριστώ για την απάντηση. Ειλικρινά, πάντως, δεν ήταν η απάντηση, που θα περίμενα. Διαβάζω τον "Ζωγράφο" και αναφέρεται στο σήμερα. Ο "Αλατρίστε" πρέπει να είναι στον 16 με 17ο αιώνα, εάν έχω καταλάβει.
Πολύ πιθανόν, να υπάρχει κάποιο twist στον "Ζωγράφο", που να συνδέει με το παρελθόν. Ποιός ξέρει;
homo ludens: Ρισπεκτ για Ρεβέρτε - τον ανακάλυψα απο τη Λέσχη Δουμάς και πέρασα διάφορες φάσεις. Είναι λατρεμένος.