Ο εφιάλτης μου είχε ακόμη χειρότερη πραγματικότητα: Ο "Αλατρίστε" είναι το πληκτικό υποκατάστατο μιας παταγώδους αποτυχίας (η πιο ακριβή παραγωγή στην ιστορία του ισπανικού σινεμά βρήκε τη θέση της παρέα με τα υπόλοιπα χασμουρητά της πιο ανέμπνευστης κινηματογραφικής σεζόν εδώ και δυο δεκαετίες) και αποτελεί άλλη μία ασέβεια προς το λεπτοδουλεμένο κείμενο του κορυφαίου εν ζωή Ισπανού λογοτέχνη. Αλλά φταίει κι ο Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε! Τι τα δίνει τα δικαιώματα των βιβλίων του στα στούντιο να τα κάνουν ταινίες; Το μόνο θετικό από αυτό το φλύαρο δυομισάωρο είναι ότι προσπερνάει τόσο βιαστικά το μύθο του Λοχαγού Αλατρίστε που είσαι σίγουρος πως, όταν μεταφραστούν στα ελληνικά και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, θα μπορείς να τα διαβάσεις με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχες στα τρία πρώτα - η ταινία δεν θα σου στερήσει ούτε λέξη απ' το σασπένς, εκτός ίσως απ' το ότι κάποτε θα σκοτωθεί κι ο Διέγο. Αλλά αυτό το ήξερες: Σε κάθε αράδα ο Ρεβέρτε σε ετοίμαζε για μνημόσυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου