Η ερωμένη του λόρδου Wolfowitz

Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, ο Τζορτζ Μπους ακουγόταν πιο νευριασμένος κι από Κορεάτη μαφιόζο που του βίασαν την κόρη σε ασιατικό b-movie. Ο Λευκός Οίκος απέχει μόλις τρία οικοδομικά τετράγωνα από τα κεντρικά της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά ο πλανητάρχης προτίμησε να κάνει τις παρατηρήσεις του τηλεφωνικά. Εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα δεν ήθελε με τίποτε να δώσει αφορμή στα media να υπονοήσουν έστω ότι στηρίζει τον Γούλφοβιτζ, καλώντας τον στο γραφείο του. Ο Πωλ άκουγε υπομονετικά. Περιόρισε τις απαντήσεις του σε μερικά χαμηλόφωνα “yes”, διατήρησε αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του καθ’ όλη τη διάρκεια της συνομιλίας και μόνο όταν πια ο Πρόεδρος τού είπε “good bye”, ψέλλισε ένα «δεν μας χέζεις κι εσύ ρε λούστρο;», μέχρι να ξαναπατήσει το κουμπί της κλήσης για να μιλήσει αυτή τη φορά με το μωράκι του, την Σάχα.

Η υπόθεση είχε πάρει περίεργη τροπή. Για να ασχοληθεί ακόμη κι ο Μπους με την αύξηση-μαμούθ που ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας εξασφάλισε στην ερωμένη του, το «έκανα ένα λάθος, για το οποίο ζητώ συγγνώμη» του Πωλ προφανώς δεν αρκούσε. Το ίδιο πρωί του είχαν ανακοινώσει ότι το συνδικάτο των εργαζομένων στην τράπεζα ζητούσε την παραίτησή του. Όση ώρα πατούσε τα πλήκτρα του τηλεφώνου του, σκεφτόταν σχεδόν ταραγμένος, αλλά χωρίς να αφήνει ούτε ένα δείγμα της ψυχικής του κατάστασης να απλωθεί στο υπόλοιπο γραφείο –κι ας ήταν εντελώς άδειο από ανθρώπους- πώς στο διάολο τα πράγματα έφτασαν ως εκεί. Με το ελεύθερο χέρι του έπιασε ένα βελάκι και το εκτόξευσε στον στόχο με τη φάτσα του μακαρίτη του Σαντάμ, για να πείσει και τον εαυτό του ότι ήταν ψύχραιμος. Το βελάκι αυθάδικα έσκασε στο μεταλλικό τελείωμα του στόχου και γκρεμίστηκε στο πάτωμα…

“Hi baby!”. Η φωνή της κατατρακύλησε λυτρωτικά στην σπονδυλική του στήλη. Τη Σάχα Ριζά δεν μπορούσες να την πεις όμορφη. Μια Κοντολίζα Ράις στο πιο αραβικό της ήταν, μια γυναίκα που το ερωτικότερο στοιχείο πάνω της ήταν το υπονοούμενο που άφηνε το ύφος της για την εξουσία που μπορούσε να σου ασκήσει στο κρεβάτι. Στις τηλεφωνικές συνομιλίες, όμως, την εξουσία την είχε εκείνος –μιλούσε μόνος κι η Σάχα άκουγε. «Κάποτε παραδέχτηκα κυνικά ότι τα όπλα μαζικής καταστροφής ήταν μια υπέροχη δικαιολογία για να μπουκάρουμε στο Ιράκ, ένα βολικό ψέμα για να ικανοποιήσουμε το στόχο μας. Κανείς δεν αντέδρασε. Δυο-τρεις μέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ως υφυπουργός Άμυνας τότε, πρότεινα ακριβώς αυτόν το στόχο, το Ιράκ, κι ας ήταν Σαουδάραβες οι αεροπειρατές κι ο Μπιν Λάντεν χαμένος στο Αφγανιστάν. Κανείς δεν είχε αντιδράσει ούτε τότε. Τώρα τι έπαθαν όλοι;». Ακουγόταν περισσότερο απορημένος απ’ ότι ο Γούλφοβιτζ είχε επιτρέψει ποτέ στον Πωλ να υπάρξει. Αλλά και πάλι, η ερώτηση ήταν σχεδόν ρητορική. Άντε να γύρευε μια απάντηση του τύπου: «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Μόνο που η Σάχα είχε έτοιμη μια πιο λογική –και πιο εφιαλτική- εξήγηση.

«Ξέρεις Πωλ», ψιθύρισε, «είναι και κάτι που δεν σου έχω πει. Δεν είναι μόνο τα 200 χιλιάρικα που κανόνισες να παίρνω μισθό. Δεν είναι καν ότι εκεί, στο γραφείο του “Ιδρύματος για το Μέλλον” που με έχεις βάλει σύμβουλο, δεν πάτησα ποτέ. Είναι τα 56 εκατομμύρια που διαθέτει το ίδρυμα από δωρεές…». Ο Γούλφοβιτζ πάγωσε όπως δεν είχε παγώσει ούτε όταν η πτήση 93 της United ορμούσε κατ’ ευθείαν προς το γραφείο του στο Πεντάγωνο πριν πεντέμισι χρόνια. «Μη μου πεις ότι τα φάγατε κι αυτά ρε Σάχα!». «Κάτι χειρότερο» απάντησε εκείνη, με τη βραχνάδα που προσδίδει στην ομιλία η συνειδητοποίηση της δεινής της θέσης. «Το 1,5 εκατομμύριο από τις δωρεές το είχε στείλει η Ελλάδα!» «Όχι ρε πούστη μου, όχι γαμώ την Παναγία μου», ούρλιαξε περισσότερο με απόγνωση παρά με αγανάκτηση ο Πωλ Γούλφοβιτζ, «και το ανακάλυψαν από το Extra 3; Πες μου πως δεν το ανακάλυψαν από το Extra 3!»