Ιδού τι ανακάλυψα στο blog - πνευματικό οδηγό "Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν Με":
Πώς να χαιρετούμε έναν κληρικό
[...]Η θρησκευτική - Χριστιανική αγωγή, η Ελληνορθόδοξη πατερική παράδοση, ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, η ευγένεια ψυχής δεν επιτρέπουν ν' απευθύνουμε στον κληρικό τους στερεότυπους κοσμικούς χαιρετισμούς: «Καλημέρα», «Καλησπέρα», « Καληνύχτα». Ή, «νάσαι πάντα καλά», «να περνάμε καλά», «άντε γεια», «τα λέμε», που ανταλλάσσουν οι λαϊκοί μεταξύ τους.
Σ' έναν κληρικό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και αν τον συναντήσουμε εντός ή εκτός του Ιερού Ναού, με μια ελαφρά κλίση της κεφαλής προς τα κάτω, « δια καταδύσεως η προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται», απευθύνουμε με ταπείνωση και με ευλάβεια το : «ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΠΑΤΕΡ» και Εκείνος με συνείδηση της υψηλής, της αγίας και ιερής αποστολής Του, ως πνευματικός Φάρος Φωτός Χριστού, ως λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου και αναστημένου Ιησού, ως Ορθόδοξη παρουσία- μαρτυρία, ως πατέρας όλων, με σεμνότητα και παρρησία απαντά : « Ο ΚΥΡΙΟΣ». [...]
Το πρόβλημα με τους χαιρετισμούς σε παπάδες ήταν ιδιαίτερα έντονο τα χρόνια της τουρκοκρατίας και του κρυφού σχολειού, αφού η ευλάβεια και η πατερική παράδοση έπρεπε να συνδυαστούν με συνομωτική διάθεση και κατασκοπική σημειολογία. Σύμφωνα με πηγές (που το βιβλίο της Στ' Δημοτικού παρέλειψε να συμβουλευθεί), γνωστοί συνθηματικοί χαιρετισμοί της εποχής από τα παιδάκια-μαθητές προς τους παπάδες-δασκάλους και αντιστρόφως για να πάνε για μάθημα στην κοντινότερη σπηλιά ήταν: "Μήπως εχεις φωτιά μανάρι μου;", "Είσαι για ένα γρήγορο;", "Τι θά 'λεγες να φώναζες και την παπαδιά, να κάνουμε ένα τρίο;"
Πώς να χαιρετούμε έναν κληρικό
[...]Η θρησκευτική - Χριστιανική αγωγή, η Ελληνορθόδοξη πατερική παράδοση, ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, η ευγένεια ψυχής δεν επιτρέπουν ν' απευθύνουμε στον κληρικό τους στερεότυπους κοσμικούς χαιρετισμούς: «Καλημέρα», «Καλησπέρα», « Καληνύχτα». Ή, «νάσαι πάντα καλά», «να περνάμε καλά», «άντε γεια», «τα λέμε», που ανταλλάσσουν οι λαϊκοί μεταξύ τους.
Σ' έναν κληρικό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και αν τον συναντήσουμε εντός ή εκτός του Ιερού Ναού, με μια ελαφρά κλίση της κεφαλής προς τα κάτω, « δια καταδύσεως η προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται», απευθύνουμε με ταπείνωση και με ευλάβεια το : «ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΠΑΤΕΡ» και Εκείνος με συνείδηση της υψηλής, της αγίας και ιερής αποστολής Του, ως πνευματικός Φάρος Φωτός Χριστού, ως λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου και αναστημένου Ιησού, ως Ορθόδοξη παρουσία- μαρτυρία, ως πατέρας όλων, με σεμνότητα και παρρησία απαντά : « Ο ΚΥΡΙΟΣ». [...]
Το πρόβλημα με τους χαιρετισμούς σε παπάδες ήταν ιδιαίτερα έντονο τα χρόνια της τουρκοκρατίας και του κρυφού σχολειού, αφού η ευλάβεια και η πατερική παράδοση έπρεπε να συνδυαστούν με συνομωτική διάθεση και κατασκοπική σημειολογία. Σύμφωνα με πηγές (που το βιβλίο της Στ' Δημοτικού παρέλειψε να συμβουλευθεί), γνωστοί συνθηματικοί χαιρετισμοί της εποχής από τα παιδάκια-μαθητές προς τους παπάδες-δασκάλους και αντιστρόφως για να πάνε για μάθημα στην κοντινότερη σπηλιά ήταν: "Μήπως εχεις φωτιά μανάρι μου;", "Είσαι για ένα γρήγορο;", "Τι θά 'λεγες να φώναζες και την παπαδιά, να κάνουμε ένα τρίο;"
3 σχόλια:
Είπα κι εγώ η Εκκλησία δεν θα τολμήσει να προσπαθήσει να μπει στη blogόσφαιρα;
μωρή μπαρμπα-μαθούλα, αυτό με το τρίο πώς στο διάολο το σκέφτηκες; με κόλασες την ακόρεστη!
Δεν το σκέφτηκα εγώ Σίσσυ μου. Πρόκειται για διαδεδομένο συνθηματικό της εποχής, όπως καταγράφεται και στα Αρχεία της Επανάστασης (θα τα βρεις στο Μουσείο Μπενάκη)και συγκεκριμένα στη σελίδα 76 του "Περί Κλήρου, Λόττο και Κίνο" του Ιωησήφ Παπανικολακόπουλου του "Τουρκοκλασομπανιά". Αν τα είχε διαβάσει και η Ρεπούση, το βιβλίο της Στ' Δημοτικού θα ήταν εντελώς διαφορετικό...
Δημοσίευση σχολίου