Ήταν μια χορταστική Blogovision -κι ένα υπέροχο πάρτυ

Μού άρεσε που η ΕΜΑ ανέβηκε τόσο ψηλά. Στο 5! Για φαντάσου / Μού άρεσε αυτό το κείμενο του Truant για την Pj Harvey. Και τη γυναίκα της ζωής του / Μού άρεσε που η Michioli πήρε είδηση ότι κάναμε λάθος κι ότι είχε κι εκείνη κερδίσει το smartphone που χάρισε η Multirama σ' όποιον είχε στην 20άδα του τα πιο πολλά κοινά με την τελική, αλλά δεν γκρίνιαξε. (Λύθηκε το θέμα -εξασφαλίσαμε και δεύτερο τηλέφωνο!) / Μού άρεσε, γενικά, το πώς αγκάλιασαν και το Jumping Fish (κυρίως αυτό!) και το Jameson -χωρίς να "πνίγουν"- ένα θεσμό ερασιτεχνικό κι αυθόρμητο, κάνοντάς μας παρέα και αφήνοντας την όποια κορπορατίλα μακριά. Χωρίς αυτούς θα ήταν αδύνατον να διασκεδάσει ο κόσμος δωρεάν χθες στο Bios.  Και αυτήν την εποχή αυτό το "δωρεάν" νιώθω ότι είναι τόσο μα τόσο σημαντικό / Μού άρεσε που και οι Baby Guru και οι Keep Shelly in Athens μάς έλεγαν ξανά και ξανά "ευχαριστώ" που τούς καλέσαμε να παίξουν στο πάρτυ. Ανταπαντούσαμε κι εμείς με δεκάδες "ευχαριστώ" που ήλθαν να παίξουν χωρίς εισιτήριο και μόνο για τόσο λίγο. Αλλά τα δικά τους "ευχαριστώ" ήταν πιο δυνατά και δεν ακουγόμασταν / Μού άρεσε που δεν γκρίνιαξε ο κόσμος που περίμενε μισή ώρα στη βροχή και τ' αγιάζι μέχρι ν΄ανοίξουν οι πόρτες. Είχαμε μια καθυστέρηση με το soundcheck / Μού άρεσε η αμηχανία του Μάρκου στο μικρόφωνο. 15 χρόνια μετά, όταν η Blogovision θα έχει 15.000 ψηφοφόρους και θα γίνεται πρώτο θέμα στο Πίτσφορκ και το ΝΜΕ, την ίδια αμηχανία θα έχει για το παιδί του / Μού άρεσε το πόσο "δικό τους" έκαναν το χθεσινό event ο Βασίλης, η Γαβριέλα, η Χρύσα και τα υπόλοιπα παιδιά του Bios / Μού άρεσε που η Άννα Κάλβι μπήκε στην εικοσάδα. Ήταν το Νο. 1 / Μού άρεσε όλη η εικοσάδα. Κάποιοι την βρήκαν πληκτική, αλλά για δείτε καλλίτερα. Είναι τόσο πολυσυλλεκτική και εκφράζει τόσο άψογα το παρανοϊκό μας 2011 / Μού άρεσε που αυτή η εικοσάδα βγήκε από 144 ανθρώπους. Το νούμερο είναι τεράστιο. Δεν είναι εύκολο να πείθεις τόσο κόσμο να είναι συνεπής για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες, ειδικά όταν δεν έχει να κάνει με τη δουλειά του και όταν δεν είναι μαθημένος να γράφει τόσο και κάθε μέρα / Μού άρεσε το Νο. 19 της Adele. Δείχνει ότι δεν είμαστε σνομπ / Μού άρεσε που χθες μαζευτήκατε τόσοι. Κάπου 500. Μα τι πάρτυ! / Μού άρεσε που συνεργάσθηκα με την Αθηνά για όλα αυτά / Mού άρεσαν οι μουσικές που έπαιξαν όλα τα παιδιά που ανέβηκαν στα decks χθες. Πιο πολύ μού άρεσαν ο Τάσος με το Βασίλη -προφανώς γιατί τόλμησαν κι έβαλαν Bjork!

Keep Shelly in Athens Live

Tάσος και Βασίλης με φόντο τα αποτελέσματα

Άντε, και του χρόνου.

O LaVieBohemie ετοιμάζεται να πάρει τα ηνία των decks

Ιδού η τελική 20άδα για το 2011:
01. PJ HARVEY - LET ENGLAND SHAKE
02. BON IVER - BON IVER
03. JOHN MAUS - WE MUST BECOME THE PITILESS CENSORS OF OURSELVES
04. RADIOHEAD - KING OF LIMBS
05. EMA - PAST LIFE MARTYR SAINTS
06. FLORENCE + THE MACHINE - CEREMONIALS
07. GIRLS - FATHER SON HOLY GHOST
08. JAMES BLAKE - JAMES BLAKE
09. DANGER MOUSE & DANIELE LUPI - ROME
10. M83 - HURRY UP WE'RE DREAMING
11. TOM WAITS - BAD AS ME
12. WEEKND - HOUSE OF BALLOONS
13. WILD BEASTS - SMOTHER
14. NICOLAS JAAR - SPACE IS ONLY NOISE
15. TORI AMOS - NIGHT OF HUNTERS
16. ANNA CALVI - ANNA CALVI
17. WASHED OUT - WITHIN AND WITHOUT
18. CULTS - CULTS
19. ADELE - 21
20. DIRTY BEACHES - BADLANDS
(και εδώ τα σχόλια και οι ευχαριστίες του Μάρκου)

Thanks everybody!

Πόσο πληκτική είναι η ζωή, τώρα που τέλειωσε η Blogovision

#1 by Homo Ludens: Anna Calvi

Όσο περισσότερο χώνομαι σ' αυτόν τον αυθόρμητο εορτασμό των κουλτουροεμμονών μας, τόσο περισσότερο ευγνωμονώ τον Gone4Sure για την πρόσκληση. Με 143 (τελικά) ψηφοφόρους που πρέπει να καταμετρηθούν φέτος και ένα πάρτυ που -όπως θα δείτε την Πέμπτη- μόνο "ερασιτεχνικό" και "πρόχειρο" δεν το λες, εδώ και τρεις βδομάδες η Blogovision μού τρώει πιο πολλή ώρα απ' ότι η δουλειά μου (το ομολογώ). Επειδή αρκετοί από εσάς δεν θα είστε στην Αθήνα ή δεν θα μπορέστε για άλλο λόγο να περάσετε από το Bios μεθαύριο, θέλω να σας πω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από εδώ. Χάρη σ΄ εσάς περνάω τον πιο όμορφο μήνα του 2011 ως τώρα. Και no hard feelings για τις #mousikomaxies στο Twitter (αλλά πρέπει να είστε πολύ άσχετοι για να μην σας αρέσει η Bjork).

Hominis Ludentis #1
Anna Calvi
Anna Calvi

Από τα τέσσερα "νούμερο ένα" μου (δες τι εννοώ εδώ), η Άννα Κάλβι ήταν αυτή που ταίριαζε περισσότερο στον Homo Ludens που κρύβω μέσα μου και που μόνο μια στο τόσο καταφέρνω πια να βγάζω προς τα έξω. Σε μια "θηλυκή" χρονιά για τη μουσική, θα ήταν αδύνατον να βάλω άντρα στην κορυφή (πλάκα πλάκα, γυναικείες φωνές έχω στα 8 από τα 10 του Top 10 μου), αλλά από όλες τις υποψήφιες μόνο η συγκεκριμένη θα απαντούσε και στο ερώτημα "αν ήσουν γυναίκα, ποια θα ήθελες να είσαι;": Στυλάτη, μυστηριώδης, με αυτοκυριαρχία. Συνθέτις και ερμηνεύτρια παθιασμένων και προκλητικών τραγουδιών, με ατμόσφαιρα Ντέιβιντ Λιντς και Γουονόγκ Καρ Βάι. Συνεπής επαγγελματίας, μετρημένη, αλλά επιβλητική. Το 2011 θα το θυμάμαι για χιλιάδες απογοητευτικούς λόγους. Αλλά πιο πολύ θα το θυμάμαι ως τη χρονιά που μας χάρισε το νέο μεγάλο όνομα της ποπ για (φαντάζομαι) τουλάχιστον τα επόμενα δέκα χρόνια.




Η τελική εικοσάδα:
01. Anna Calvi - Anna Calvi
02. Cults - Cults
03. EMA - Past Life Martyred Saints
04. Bjork - Biophilia
05. Kate Bush - 50 Words For Snow
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#1 by Cartoon Dandy: Lykke Li

Cartoon Dandy's #1
Lykke Li
Wounded Rhymes

Δεν με νοιάζει αν ήταν ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς, δε μου καίγεται καρφί αν το remix του Magician για το «I Follow Rivers» έπαιξε τόσο πολύ στα ραδιόφωνα που το σιχάθηκαν ακόμα και αυτοί που αγαπούν τη Lykke Li, δε με απασχολεί που η αγαπημένη μου Σουηδή lolita έγινε mainstream pop star σε μία νύχτα και τo τραγούδι της έπαιξε μέχρι και το Glee (η ίδια ως αυθεντική Σκανδιναβή αντιμετωπίζει την επιτυχία με uber coolness και την αποκαλεί ατύχημα, γεγονός που αυτόματα την βγάζει από το άγχος να παράγει το οποιοδήποτε next big hit), απαξιώ να σχολιάσω το γεγονός ότι ο εν λόγω δίσκος δεν είναι ανώτερος του ντεμπούτου της, Youth Novels, γιατί για μένα το Wounded Rhymes ήταν ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς χωρίς δεύτερη σκέψη ή άλλο αντίπαλο στον ανταγωνισμό για την κορυφή. Και με το καλύτερος εννοώ ο πιο σημαντικός.

Έχω περάσει ολόκληρα βράδια ακούγοντας το repeat το ορχηστρικό μέρος του «I Know Places», ο μοναδικός πίνακας στο σαλόνι μου είναι ένα πορτρέτο της, χόρεψα το remix του «I Follow Rivers» πιο πολύ και από τη δισκογραφία της Madonna, ανατριχιάζω κάθε φορά που ακούω το «Love out of Lust» και το «Sadness is a Blessing», έχω πάει από τις 11 το πρωί σε φεστιβάλ στο εξωτερικό για να είμαι πρώτη σειρά στο live της και έκανα τόσο χαμό για την performance της όσο θα έκαναν 1000 άτομα μαζί, παθιάζομαι με κάθε φωτογραφία της σε περιοδικά, θεωρώ το style της θα έπρεπε να κάνει την κάθε GaGa να φάει τα λυσσακά της, το βλέμμα της με διαπερνά όπως μόνο η Bette Davis νόμιζα ότι θα μπορούσε να καταφέρει, όταν περπάταγα στους δρόμους της Στοκχόλμης ήλπιζα ότι μπορεί να την πετύχω τυχαία πιο πολύ απ΄ότι σκεφτόμουν τους μείον 15 βαθμούς Κελσίου, στον ελεύθερο μου βλέπω τα video της στο YouTube και δε ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι είμαι εθισμένος στη Lykke Li. Τη λατρεύω, την αγαπώ, την αποθεώνω, τη παραδέχομαι και την ευχαριστώ που υπάρχει. She’s got the rich kids blues και πιθανότατα θα τα μοιράζεται με την υπόλοιπο κόσμο για πολύ καιρό ακόμα και εγώ θα συνεχίσω να είμαι groupie της ακόμα γέρος.




H τελική εικοσάδα:
01. Lykke Li - Wounded Rhymes
02. The Sound of Arrows - Voyage
03. Cults - Cults
04. Hunx and his Punx - Too Young to Be In Love
05. S.C.U.M. - Again Into Eyes
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

...όπου μια τολμηρή θεωρία αρχίζει να σχηματίζεται στο μυαλό μου

Καλά, είναι δυνατόν; ΚΑΙ η Σεζάρια Έβορα ΚΑΙ ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ; Μαζί; Συμβαίνουν τέτοιες συμπτώσεις; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως "η ξυπόλητη ντίβα από το Πράσινο Ακρωτήρι" και ο "παρανοϊκός δικτάτορας που έφτιαχνε πυρηνικό οπλοστάσιο στην Βόρεια Κορέα" ήταν στην πραγματικότητα ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ;Σκέψου το λίγο: είναι τυχαίο που δεν τους είχαμε δει ποτέ στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή;

#2 by Homo Ludens: Cults

Hominis Ludentis #2
Cults
Cults

Πολύ της μόδας φέτος στην φετινή Blogovision είναι η ατάκα: "Δεν είναι κανα σπουδαίο άλμπουμ, αλλά εγώ το ψηφίζω και μάλιστα ψηλά, γιατί οι Radiohead μού σημάδεψαν τη ζωή". Οι Cults δεν πρόλαβαν να μού σημαδέψουν τη ζωή και σίγουρα δεν λένε απολύτως τίποτε καινούργιο μουσικά. Αλλά αυτό το early '60s τραγούδισμά της Μάντελιν Φόλιν πάνω στους τριπαριστούς ήχους του Μπράιαν Ομπλίβιον, αυτές οι τσιχλόφουσκες ανεμελιάς και το σπρέι αθωότητας που ξεχύνεται αφειδώς από κάθε ακρόαση του ντεμπούτου τους ήταν το πιο αγχολυτικό παιχνίδι μου και (άλλη μια ατάκα που παίζει πολύ φέτος) "το άλμπουμ του καλοκαιριού για μένα". Πού ξέρεις; Ήταν τόσο άθλιο το 2011, που μετά από χρόνια μπορεί να το θυμάμαι και να λέω "πάλι καλά που ήταν και οι Cults και μού έσωσαν τη ζωή"...




Μέχρι σήμερα:
02. Cults - Cults
03. EMA - Past Life Martyred Saints
04. Bjork - Biophilia
05. Kate Bush - 50 Words For Snow
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#2 by Cartoon Dandy: The Sound of Arrows

Cartoon Dandy's #2
The Sound of Arrows
Voyage

Η τελευταία μπάντα που είδαμε να παίζει στο Chateau του φετινού Pukkelpop πριν τη μεγάλη καταστροφή, ο αμετροεπής θαυμασμός μου για τον τραγουδιστή του electropop ντουέτου και το γεγονός ότι μου προσέφερε ένα μπουκάλι νερό όταν η ζέστη και ο ιδρώτας κόντευε να καταστρέψει τη γεμάτη λακ pompadour μου, το artwork του album, η αισθητική των videoclip τους, η πεποίθηση μου ότι το Voyage θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι της σπουδαίας δισκογραφίας των Pet Shop Boys και κάθε πλήκτρο των Sound of Arrows, το οποίο είναι ένα μαγικό εισιτήριο για ένα κόσμο που τα συναισθήματα αιωρούνται στην ατμόσφαιρα και έχουν τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που βάζω το ντεμπούτο των αγαπημένων μου Σουηδών στη θέση νο2. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα o Stefan και ο Oskar κάνουν τον κόσμο μου καλύτερο.





Μέχρι σήμερα:
02. The Sound of Arrows - Voyage
03. Cults - Cults
04. Hunx and his Punx - Too Young to Be In Love
05. S.C.U.M. - Again Into Eyes
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#3 by Homo Ludens: EMA

Hominis Ludentis #3
EMA
Past Life Martyred Saints

Ένα βαθούλωμα στη μύτη του καινούργιου μου σκάφους. Μια ρωγμή να βρωμίζει το λευκό του. Μια φουσκωμένη θάλασσα κι ένας μαύρος ουρανός. Βιαστικά τυλίγω το πανί, χωρίζω το άλμπουρο στα δύο, φορτώνω το γερασμένο μου πια Πεζώ, στέλνω ένα μήνυμα ξενερώματος. "Τι άλλο θα πάει σκατά, μου λες;". Δεν μού έρχεται απάντηση. Μού έρχεται δηλαδή, δύο-τρία λεπτά μετά, αλλά δεν είναι απάντηση στο δικό μου μήνυμα. Είναι μια είδηση. Για ένα θάνατο.

"Σού άρεσε η συναυλία;" με ρωτάνε από την Arte Fiasco. "Περίμενα κάτι πιο ανεβαστικό", απαντάω. Φεύγω μάλλον παρεξηγημένος (ευτυχώς που πληρώνω πάντα από μόνος μου το εισιτήριο). Είχα διαβάσει κάπου την ΕΜΑ να λέει ότι στην σκηνή παίζει κάπως γκαραζιάρικα και νόμιζα ότι στο Bios τα πάντα θα ήταν δύο ταχύτητες πάνω. Ήταν όμως κάτι άλλο. Κάτι ανοικτό, ευάλωτο, ψυχοκαθαρτικό. Όχι κάτι που ορίζεις με ένα "μού αρέσει" ή με ένα "δεν μού αρέσει".

Η χρονιά φεύγει κι ακόμη ψάχνω μια νησίδα εύκολης ευτυχίας. ('Ενας τόσο δα νησάκι, ένας καλόβουλος σκόπελος, υπάρχει αύριο στο νούμερο 2 αυτής της λίστας). Ακόμη επιμένω να μην καταλαβαίνω ότι αυτή δεν είναι χρονιά για ελπίδες. Είναι χρονιά για ανασκοπήσεις, ξεκαθαρίσματα, αναθεωρήσεις. Για όλα αυτά που κανέναν δεν βολεύουν, αλλά που όταν ολοκληρώνονται σε κάνουν έναν άλλον, έναν ανώτερο άνθρωπο.

Προσπαθώ να εξηγήσω στη μάνα μου γιατί δεν είναι όλα τόσο γαμημένα. Της μιλάω για το πάρτυ. Για το πώς από μια αυθόρμητη κίνηση στο Internet έχουμε φθάσει σε κάτι που λαχταράμε όλοι για 11μισι μήνες και που μας ανεβάζει τόσο πολύ τον μισό που μένει. Για το πώς μάς γέμισε τόσο που το φροντίσαμε πιο πολύ κι από τις δουλειές μας, για το πώς κατορθώσαμε να βρούμε αναπάντεχη στήριξη, για το πώς θα κάνουμε κάτι ωραίο, μεγάλο, παρεΐστικό, για να φύγει ο κωλοχρόνος με μια ωραία ανάμνηση. Μετά από λίγο κλαίει. Γιατί θυμάται όλα τα άλλα που έγιναν σωστά και οργανωμένα και με λαχτάρα και που τώρα μοιάζουν να χάνονται μέσα στο τσουνάμι.

Ετοιμάζω την τσάντα με το laptop και το περίφημο excel των αποτελεσμάτων της Blogovision. Σηκώνομαι να φύγω έπειτα από τόσες ώρες στο σπίτι του Gone4Sure, να μετράμε ψήφο-ψήφο με άγχος μην κάνουμε κανα λάθος και θίξουμε τον Τομ Γιορκ, τον Τζον Μάους τον Dirty Beaches, ή τον παρανοϊκό Pep-On/Pep-Off, τον εκτός Αθηνών Κωνσταντίνο, ή τον φαντάρο Serpentine Padd που τους ψηφίζουν. "Μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό κάθε μέρα", μου λέει. "Να ήταν αυτή η δουλειά μας"...

Την Πέμπτη, πίσω στο Bios, φαντάζομαι ότι η ατμόσφαιρα θα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη που άφησα φεύγοντας όταν τέλειωσε η συναυλία της ΕΜΑ. Θα είναι ανεβαστική, σίγουρα -η βοήθεια που μάς δίνει το Jumping Fish, αλλά και τα παιδιά από το Bios και η Jameson νομίζω ότι αποτελούν ιδανικές συνθήκες για να γίνει ένα πραγματικό πάρτυ-, αλλά θέλω να μείνουν κάποια πράγματα από τη Έρικα Άντερσον. Να είμαστε όλοι ανοικτοί. Καθαρτικοί. Eγκεφαλικοί. Να συνειδητοποιήσουμε ότι μερικά πράγματα δεν είναι για να τα απολαμβάνουμε κάθε μέρα.




Μέχρι σήμερα:
03. EMA - Past Life Martyred Saints
04. Bjork - Biophilia
05. Kate Bush - 50 Words For Snow
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#3 by Cartoon Dandy: Cults

Cartoon Dandy's #3
Cults
Cults

Η μπάντα με τα μακριά μαλλιά που μοιάζει με παρακλάδι των Amish στην indie κουλτούρα χρειάστηκε μόνο ένα τραγούδι για να γίνει το darling του Hype Machine και να δελεάσει την Columbia να την υπογράψει και να της βγάλει δίσκο σε χρόνο dt. Και όλα αυτά έγιναν για το καλό μου (ελπίζω και της ανθρωπότητας), γιατί ο κινηματογραφικός 60s pop ήχος των Cults έγινε το soundtrack σε μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της χρονιάς. Ποιος, άλλωστε, δε θέλει να ακούει ένα κινούμενο ζαχαρωτό που ακούει στο όνομα Madeline Follin να του τραγουδά μελωδικά; Ποιος δε δάκρυσε στο «Rave on»; Ποιος δεν χοροπήδηξε μέχρι να πονέσει η φτέρνα του στο «Abducted»; Ποιος δεν τρίπαρε «Oh My God»; Ποιος δεν λάτρεψε τους Cults; Ίσως αρκετοί, αλλά σίγουρα δεν ήμουν ένας από αυτούς. Μέχρι και στην Πάρνηθα ξαμολήθηκα μετά την προτροπή στο «Go outside» που για μια περίοδο άκουγα στο repeat. Μπάντα αίρεση χωρίς καμία αμφιβολία.

Μέχρι σήμερα:
03. Cults - Cults
04. Hunx and his Punx - Too Young to Be In Love
05. S.C.U.M. - Again Into Eyes
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#4 by Homo Ludens: Bjork

Hominis Ludentis #4
Bjork
Biophilia

Όπως έγραψα και στο "προθερμαντήριο" post αυτής της ψηφοφορίας, η χρονιά απέδωσε πολλούς καλούς καρπούς, αλλά κανέναν που να δίνει νέκταρ. Ως εκ τούτου, ενώ δυσκολεύθηκα πολύ να διαλέξω μόνο είκοσι από τα πολλά όμορφα άλμπουμ, δυσκολεύθηκα ακόμη περισσότερο να βγάλω κάποιο από αυτά στην κορυφή. Όχι γιατί ήταν πολλοί οι ανταγωνιστές, αλλά γιατί ακριβώς κανένα από τα του Top 20 μου δεν ξεχώριζε αισθητά μέσα στο κεφάλι μου από τα υπόλοιπα -ούτε θα κατάφερνε να ανεβεί ως το Νο. 1 σε μια άλλη χρονιά. Στην ουσία έχω τέσσερα νούμερο ένα, κι αυτά απέχουν ελάχιστα από τα νούμερο πέντε ως σαράντα μου.

Μέσα στη χρονιά αποθέωσα το "Biophilia" της Bjork με τη κεκτημένη ταχύτητα του πειθήνιου οργάνου της. Η αλήθεια είναι ότι συνέχισα να το ακούω με ευχαρίστηση μεν, να ξημεροβραδιάζεται στα ηχεία μου, αλλά όχι με την ίδια αποθεωτική καύλα που είχα στις πρώτες τέσσερις - πέντε ακροάσεις. Και πάνω που άρχισα να αμφισβητώ τα αντανακλαστικά μου, μού ήλθε ένα iPad δώρο και η πρώτη εφαρμογή που κατέβασα ήταν το "Biophilia". H προστιθέμενη αξία του να παίζεις το "Crystalline" και να κυνηγάς τους κρυστάλλους στις άκρες ενός τούνελ ξανααπογείωσε τη εκτίμησή μου για το ξωτικό από την Ισλανδία έξω από την στρατόσφαιρα. Κάθε φορά που τολμώ να την αμφισβητήσω, κάτι συμβαίνει και μού δίνει να καταλάβω ότι η Bjork απλά κινείται λίγο πιο γρήγορα προς νέους κόσμους που σύντομα θα ανακαλύψω κι εγώ και θα χαίρομαι που μού τους έδειξε πρώτη.

Ο λόγος που δεν ανεβάζω το "Biophilia" στο Νο. 1 της λίστας μου, όπως όλοι, όσοι διαβάζουν αυτό το blog, περίμεναν, είναι ότι κάνοντάς το, θα διετάρασσα τις σχέσεις μου με τις κυρίες που βρίσκονται στις αμέσως δύο προηγούμενες θέσεις της εικοσάδας μου. Η Κέιτ Μπους και η Τόρι Έιμος είναι, μαζί με την Bjork, κάποιες από τις πιο σταθερές αξίες στα ακούσματά μου, από την εποχή που ακόμη είχα μακριά μαλλιά, έπαιζα κοφτερά riffs σε μια Flying V και φορούσα μόνο μαύρα t-shirts με τον Eddie των Iron Maiden, το νεκροταφείο του Master Of Puppets ή την πεντάλφα των Slayer. Η Bjork, λοιπόν, κλείνει για φέτος την τριπλέτα των αγαπημένων μου κυριών και την ίδια ώρα αποτελεί την γέφυρα για την τετράδα των νούμερο ένα μου -είπαμε, φέτος δεν κατάφερω να ξεχωρίσω ένα άλμπουμ, έχω τέσσερα Νο.1. Στις επόμενες τρεις θέσεις κατοικούν κάποια νέα, υπέροχα παιδιά, γεμάτα ζωή και φιλοδοξίες. Στην Bjork τελειώνει το section "σοφία και μειλιχιότητα" που άνοιξαν οι Τόρι και Κέιτ και ανοίγει το section "οργισμένο μέλλον". Η ίδια η Bjork, βέβαια, πατάει και στις δύο όχθες.

Α ναι: Και το "Mutual Core" είναι το καλλίτερο κομμάτι της χρονιάς κατ' εμέ.





Μέχρι σήμερα:
04. Bjork - Biophilia
05. Kate Bush - 50 Words For Snow
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#4 by Cartoon Dandy: Hunx and his Punx

Cartoon Dandy's #4
Hunx and his Punx
Too Young to Be In Love

O Hunk, Seth Bogart είναι το βασιλιάς του gay rock ‘n roll. Η πλέον αξιομνημόνευτη φιγούρα της LGBT κοινότητας παίρνει κάθε 50s και 60s ηχητικό cliche και το μετατρέπει σε ρυθμικά rock ‘n roll άσματα για gay και straight εφήβους που ξέρουν τις χαρές του στοματικού έρωτα και θέλουν να τραγουδήσουν τις πρώτες τους συναισθηματικές περιπέτειες. Ρετρό τραγούδια που θα μπορούσαν να είχαν τραγουδήσει girl bands του Phil Spector, αλλά για καλή τύχη όλων τα ερμηνεύει ένα αγόρι με περισσό νάζι, μπρίο και gay porn star quality. Κάθε τραγούδι του album είναι τόσο απολαυστικό όσο οι μπανάνες βουτηγμένες σε λιωμένη σοκολάτα γάλακτος. Και για τους haters που θα πουν το album trash, η απάντηση μου έρχεται μέσα από το καλύτερο τραγούδι των Hunx and His Punx… That’s the curse of being young…




Μέχρι σήμερα:
04. Hunx and his Punx - Too Young to Be In Love
05. S.C.U.M. - Again Into Eyes
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

Christopher Hitchens, 1949-2011

Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο του Κρίστοφερ Χίτσενς. Ομολογώ ότι γενικά δεν πολυδιαβάζω βιβλία -αλλά αναπληρώνω στο φυλλομέτρημα, όντας φανατικός των περιοδικών. Ομολογώ ότι ξενέρωσα κάπως που δεν είχε άρθρο του το τελευταίο Vanity Fair -αυτό με την Lady Gaga. Δεν ήξερα ότι τα πράγματα ήταν τόσο χάλια με την υγεία του. Ομολογώ ότι ξενέρωσα πολύ όταν στο πρότελευταίο Vanity Fair -αυτό με την Σκάρλετ Γιόχανσον- ο Χίτσενς έγραφε για την Τζάκι Κένεντι και όχι για την αρρώστια του. Ομολογώ ότι απολάμβανα τα κείμενά του για τον καρκίνο. Ναι, δεν διάβασα ποτέ τα βιβλία του, αλλά και τα κείμενά του στα περιοδικά ήταν αρκετά για να με κάνουν να τον θαυμάζω για την τετράγωνη, καθάρια, κυνική λογική του. Ήταν αμφιλεγόμενος γιατί ήταν ειλικρινής, γιατί δεν είχε τίποτε το προσποιητό επάνω του, γιατί σκεπτόταν και εκφραζόταν με το μυαλό του κι όχι με την τσέπη του, την καρέκλα του ή τα χειροκροτήματα των γύρω του. Αθεϊστής, όχι απλά άθεος, διαπρύσιος μαχητής του ισλαμικού φονταμενταλισμού, αλλά και τιμητής των "ατλαντικών" μεθόδων για την πάταξή του (μπορεί να έχουν ακουστεί πολλά για την ηθική στήριξη που παρείχε στην εισβολή στο Ιράκ -αλλά ο Χίτσενς επίσης στηλίτευσε τα βασανιστήρια και ό,τι απάνθρωπο έκαναν οι Αμερικανοί στους υποτιθέμενους τρομοκράτες, και, βεβαίως, εξήγησε με μεγάλη σαφήνεια γιατί "τέρατα" σαν αυτό του Πακιστάν οφείλουν την ύπαρξή τους αποκλειστικά στις ΗΠΑ), κυνικός και είρων απέναντι σε αμφιλεγόμενες φιγούρες της αμερικανικής πολιτικής, όπως ο Χένρι Κίσινγκερ, ο Χίτσενς ήταν ο ορισμός του one of a kind. Σε έκανε να νιώθεις άβολα ακόμη κι όταν πήγαινες να πεις "μα πόσο συμφωνώ μ' αυτόν τον άνθρωπο". Και συνεχίζω να πιστεύω ότι το magnum opus του ήταν τα κείμενά στα οποία πραγματευόταν τον καρκίνο του. Χωρίς ίχνος ελπίδας ότι θα επιζήσει, αλλά και χωρίς ίχνος απελπισίας γι' αυτό που τον βρήκε. Μάλλον σαν κάποιο είδος τύχης το αντιμετώπιζε. Σαν την ευκαιρία να γίνει αμφιλεγόμενος και ενοχλητικός μια τελευταία φορά. Ποτέ κανείς άλλος δεν μετέτρεψε το θάνατό του σε τέτοιο έργο τέχνης.

#5 by Homo Ludens: Kate Bush

Hominis Ludentis #5
Kate Bush
50 Words For Snow

H PJ Harvey έκανε concept album τον πόνο, τον πόλεμο, την συνειδητοποίηση της ματαιότητας στο να πιστεύεις και στο να εμπνέεσαι από το υποτιθέμενο μεγαλείο κάποιου άλλου. Η Κέιτ Μπους γλίστρησε τη φωνή σ' ένα πιο νεραϊδένιο concept. Στο "50 Words For Snow" το χιόνι είναι ο ηγέτης, ο χειμώνας είναι ο στρατός του, όλοι εμείς που χώνουμε τα καρότα σ' αυτές τις ανθρωπόμορφες άσπρες μάζες που σύντομα θα λιώσουν, που πετάμε κι άλλη οξιά στο τζάκι, που πίνουμε γκλουβάιν πριν αναμετρηθούμε μια ακόμη φορά με την μαύρη πίστα, είμαστε ο ευκολόπιστος λαός που θ' ανεχόταν αυτήν την αναμέτρηση ακόμη κι αν διαρκούσε για πάντα. Γλυκό, ήπιο, αμέριμνο, δεν είναι άλμπουμ για όλους -και το καταλαβαίνω. Απευθύνεται σε φανατικούς, σ' εμάς τα εύκολα θύματα που είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε για χάρη της Μπους, όσο ακόμη η φωνή της παραπέμπει σε ανεμοδαρμένα ύψη...




Μέχρι σήμερα:
05. Kate Bush - 50 Words For Snow
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#5 by Cartoon Dandy: S.C.U.M.

Cartoon Dandy's #5
S.C.U.M.
Again Into Eyes

Τους αγάπησα από τη στιγμή που αγόρασα πριν χρόνια στη Rough Trade το 45άρι «Visions Arise» και φέτος περίμενα το album τους με μεγαλύτερη λαχτάρα και από μερίδα πατάτες μετά από δύο ώρες χωρίς φαΐ (φάση τρέχει σάλιο). Κάθε τραγούδι του δίσκου είναι μία επική, ηχητική αναπαράσταση του μελοδράματος. Η μεγαλύτερη δύναμη της μπάντας είναι και θα παραμείνει ο ακραία χαρισματικός frontman, Thomas Cohen που τραγουδά τόσο άτεχνα, αλλά τόσο γοητευτικά και καταφέρνει με τη φωνή του και τη βοήθεια των συνθεσάιζερ που κυριαρχούν στον ήχο της μπάντας να σαγηνεύσει και τον πλέον ανέραστο άνθρωπο. Γιατί ο Thomas είναι η προσωποποίηση της φιλοσοφίας του Oscar Wilde και η μουσική της μπάντας του σε album ή conceptual projects (όπως το Signals, ένα από τα οποία ηχογραφήθηκε στην Αθήνα) δε μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από έργο τέχνης. Από αυτά που ακούγονται...






Μέχρι σήμερα:
05. S.C.U.M. - Again Into Eyes
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#6 by Cartoon Dandy: Cat's Eyes

Cartoon Dandy's #6
Cat's Eyes
Cat's Eyes

To ντουέτο της Rachel Zeffira και του Faris Badwan των Horrors κατάφερε να ενώσει δύο μουσικά ετερόκλητους δημιουργούς και μαζί να δημιουργήσουν τον αγαπημένο 60s pop δίσκο ανθρώπων και φαντασμάτων. Αιθέρια φωνητικά, διαχρονικές μελωδίες από το ζευγάρι που προσπάθησε να δώσει τη δική του ερμηνεία στο μοντέλο «Nancy Sinatra-Lee Hazlewood» και πέτυχε στο πόνημα του με άριστα 11 στα 10. Ένα album για συντροφιά στην αιωνιότητα της μετά θάνατον ζωής και ένας λόγος για τον Faris να παρατήσει τους Horrors.

Μέχρι σήμερα:
06. Cat's Eyes - Cat's Eyes
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#6 by Homo Ludens: Tori Amos

Hominis Ludentis #6
Tori Amos
Night Of Hunters

Τόσα χρόνια έλεγα ότι η βασικές επιρροές της Τόρι ήταν ο Σατί, ο Ντεμπισί, ο Σούμαν, ο Σούμπερτ, όλα αυτά τα τυπάκια, τέλος πάντων, με τα ευγενή γαλλογερμανικά ονόματα και την εμμονή με το ελεφαντόδοντο των πλήκτρων ενός καλού Steinway. H απόδειξη έρχεται με το κομψοτέχνημα του "Night Of Hunters", ενός δίσκου κατά παραγγελίαν της Deutsche Grammophon όπου η παμμέγιστη συνθέτις κάνει τα δικά της πάνω σε παραλλαγές θεμάτων από τους προαναφερθέντες και μπόλικους ακόμη κλασσικούς. Και που, δυόμισι μήνες μετά την κυκλοφορία του, είναι ήδη κλασσικό και το ίδιο...





Μέχρι σήμερα:
06. Tori Amos - Night of Hunters
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#7 by Homo Ludens: Other Lives

Hominis Ludentis #7
Other Lives
Tamer Animals

Αν α=20, β=10 και γ=[(α+β)/2]/*, όπου * είναι ο υποκειμενικός συντελεστής εντύπωσης που σού έκανε μια μπάντα που δεν γνώριζες μέχρι που άκουσες το δεύτερό της άλμπουμ (και που όσο μεγαλύτερος του 0 ο συντελεστής, τόσο πιο ψηλά μπαίνει στο top 20 σου η συγκεκριμένη μπάντα), τότε, αφού υπολογίσεις το πόση εντύπωση έκαναν σ' εμένα οι Other Lives (μεγάλη, 2 και βάλε!) και αφού σού ορίσω ως α τους Fleet Foxes (Νο. 20 της λίστας μου) και ως β τους O' Death (Νο. 10) -μείξη των οποίων δύο γκρουπ είναι αυτός που ακούγεται στο "Other Lives"-, βρες ποιο είναι το γ και βάλε εκεί αυτήν την στοχαστική, μελαγχολική σε βαθμό φθινοπώρου, μπάντα από την Οκλαχόμα.

(Μαλάκα μου, ούτε ο Ισοκράτης δεν χωρούσε 115 λέξεις και τόσες παρατακτικές προτάσεις σε μία και μόνο περίοδο...)




Μέχρι σήμερα:
07. Other Lives - Tamer Animals
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#7 by Cartoon Dandy: Wu Lyf

Cartoon Dandy's #7
Wu Lyf
Go tell fire to the mountain

H μπάντα που ήρθε να σώσει τη φήμη της Γηραιάς Αλβιώνας ότι μπορεί να παράγει νέους ήχους στις χρονιές ισχνών αγελάδων, έχει ένα όνομα που δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ ολόκληρο και κατάφερε να κυκλοφορήσει το album-ναρκωτικό, καθώς είναι μακράν το καλύτερο μουσικό υβρίδιο για να ακούσει κανείς στην παραζάλη των καταχρήσεων, πάσης φύσεως. Κάθε μέρα που περνά, το «Spitting blood» ακούγεται στο κεφάλι μου ακόμα και αν δεν παίζει το album των Wu Lyf σε ακτίνα χιλιομέτρων και κάθε φορά είμαι έτοιμος να κάνω κάτι κολάσιμο. Στο repeat μέχρι για να θυμόμαστε ότι κάποτε βγαίναμε και μεσοβδόμαδα και κάναμε πολλές αταξίες. Επικό από την αρχή ως το τέλος.




Μέχρι σήμερα:
07. Wu Lyf - Go tell fire to the mountain
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#8 by Homo Ludens: Marissa Nadler

Hominis Ludentis #8
Marissa Nadler
Marissa Nadler

Κάποια στιγμή, λίγο πριν το καλοκαίρι, συνειδητοποίησα ότι το 2011 δεν είναι χρονιά για να έχεις ιδέες. Δεν είναι χρονιά για να είσαι δημιουργικός. Δεν είναι χρονιά για να πάρεις φόρα. Γιατί παντού γύρω υπάρχουν βρώμικοι τοίχοι. Και θα κουτουλήσεις. Είμαι άνθρωπος που δεν ησυχάζει ποτέ, που βαριέται εύκολα, που δεν αντέχει στο ίδιο μέρος πάνω από μιάμιση ώρα. Αλλά φέτος έπρεπε να κάτσω στ' αυγά μου. Να μαζέψω όλα όσα μού άρεσαν μέχρι τώρα και να κάτσω επιτέλους να τα απολαύσω. Δυσκολεύθηκα πολύ. Μού φαίνονταν όλα ανώφελα. Ποιό το νόημα να κάτσεις σε δάφνες, αν από εδώ και πέρα το μόνο που θα συναντάς θα είναι αποκαΐδια; Γύρεψα ένα soundtrack που να είναι κάπως κουφό. Να είναι τόσο απλό, ανεπιτήδευτο, λείο, που να καταφέρει να με ηρεμήσει μέσα σ' αυτό το κλειστό δωμάτιο με τους βρώμικους τοίχους. Ευτυχώς, υπήρχε η Μαρίσα Νάντλερ και η dream pop / folk της. Απλή, αλλά όχι απλοϊκή, ανεπιτήδευτη αλλά και αψεγάδιαστη, λεία αλλά κι επικίνδυνη για ο,τιδήποτε το μαλακό. Σε μια πιο ξέφρενη χρονιά δεν θα τής έδινα καν δεύτερη ευκαιρία, φέτος όμως η μελαγχολική της παραμυθία μού έκανε καλό. Προστιθέμενη αξία λόγω συνθηκών και ένα αναπάντεχο νούμερο 8.


(ΥΓ. Συνειδητοποίησα ξαφνικά σήμερα ότι η λατρεμένη μου My Brightest Diamond έβγαλε άλμπουμ τον Οκτώβριο το οποίο δεν πήρα ποτέ είδηση. Το άκουσα μόλις σήμερα. Νομίζω ότι στην δεύτερη ακρόασή του θα κλαίω που δεν μπήκε στη λίστα μου. Αλλά θα ήταν τόσο, μα τόσο άδικο, για την Μαρίσα να εκδιωχθεί έτσι βάναυσα, για μια παλιά αγάπη...)





Μέχρι σήμερα:
08. Marissa Nadler - Marissa Nadler
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#8 by Cartoon Dandy: Girls

Cartoon Dandy's #8
Girls
Father, Son, Holy Ghost


Επειδή είναι από το San Francisco, επειδή έχουν frontman τον Christopher Owens a.k.a Indie’s Hunkiest Hunk (ένας τίτλος πιο σημαντικός και αυτόν της Miss Universe), επειδή φορά βελούδινο μπουστάκι στο video του Honey Bunny που θα ζήλευαν μέχρι και οι Take That στα 90s, επειδή είναι το πιο ανεπιτήδευτα συναισθηματικό album της χρονιάς, επειδή είναι βαθύ χωρίς να προσπαθεί καν, επειδή μπορεί να χορέψεις μπλουζ με τα τραγούδια του ακόμα και αν έζησες εφηβεία δύο δεκαετίες πριν, επειδή αποδεικνύει ότι ένα indie album μπορεί να φτύσει τον κυνισμό στα μούτρα.

Μέχρι σήμερα:
08. Girls - Father, Son, Holy Ghost
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#9 by Homo Ludens: PJ Harvey

Hominis Ludentis #9
PJ Harvey
Let England Shake

Έχω ξαναγράψει για το Europa Universalis III. Είναι το αγαπημένο που παιχνίδι -και νομίζω ότι γενικά θεωρείται το καλλίτερο παιχνίδι στρατηγικής που έχει βγει ποτέ. Διοικείς από το 1399 ως το 1821 κάποιο από τα βασίλεια της εποχής, βγαίνοντας από τον Μεσαίωνα και φθάνοντας ως την εποχή των αγώνων για εθνικές απελευθερώσεις. Δεν πολεμάς απλώς, ελέγχεις τα πάντα: την οικονομία, τον πολιτισμό, την θρησκεία, βλέπεις πώς το ένα επηρεάζει το άλλο, προσπαθείς να ευημερείς βασισμένος σε αυτό που η χώρα σου μπορεί να κάνει καλά. Στην τετραετή μου παρέα με το παιχνιδάκι έχω προσπαθήσει να ικανοποιήσω κάθε εθνικιστική μου φαντασίωση (ελέγχοντας το Βυζάντιο), ιμπεριαλιστική καύλα (παίρνοντας κάποια υπερδύναμη του 14ου αιώνα σαν τη Γαλλία ή την Καστίλλη), την δίψα μου για Ιστορία (διοικώντας μικρά γερμανικά βασίλεια και μαθαίνοντας για την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα χρόνια μετά τον Μεσαίωνα), ή τις "τουριστικές" μου συμπάθειες (Χμερ -σήμερα Καμπότζη-, Αγιούθαγια -σήμερα Ταϋλάνδη-, Βιτζαγιανάγκαρ -σήμερα Ινδία).

Την πιο εντυπωσιακή μου όμως πορεία την έχω κάνει με ένα κράτος που για ιστορικούς λόγους απέφευγα στην αρχή να διοικήσω: την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καθώς η τριβή με το παιχνίδι σε στέλνει σε επαρχίες άγνωστες, σε καινούργιους κόσμους, σε κόντρες με λαούς που δεν περίμενες ότι θα πολεμήσεις ποτέ, βρίσκεις συχνά τον εαυτό σου να μελετάει την ιστορία της χώρας που διοικείς, περίπου ψάχνοντας μια απάντηση στην ερώτηση: "τι θα έκανε ο Ταμερλάνος / Ερίκος ο Η' / Ναπολέων στη θέση μου;". Κάπως έτσι ανακάλυψα πράγματα για την λαμπερή ιστορία των Οθωμανών που δεν θα μάθαινα με κανέναν άλλον τρόπο σε μια χώρα που θα διατηρεί τις εχθρικές της μνήμες για πάντα -συνέπεια ενός περασμένου μεγαλείου που σήμερα υπάρχει μόνο σαν μέτρο σύγκρισης για την αηδιαστική μας κατάντια και σαν Prozac - μαρμαρωμένος βασιλιάς για ικανότητες που έχουμε και που κάποια στιγμή μαγικά θα ξαναβρούμε και θα μας βγάλουν από τον πάτο του πηγαδιού που κατοικούμε.

Όποιος ξέρει τι πραγματεύεται το δέκατο άλμουμ της PJ Harvey θα έχει ήδη ψιλιαστεί γιατί έγραψα όλα αυτά τα άσχετα παραπάνω. Η μάχη της Καλλίπολης διήρκησε 8 ολόκληρους μήνες πίσω στο 1915 και ήταν η τελευταία μεγάλη στιγμή στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τότε συμμάχου των Γερμανών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Οθωμανοί, αρκετά λιγότεροι σε αριθμό, αλλά καλά οχυρωμένοι στα στενά των Δαρδανελλίων, θα έκαναν τα πάντα για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη. Οι σύμμαχοι είχαν ανάγκη να πάρουν τον Βόσπορο, για να μπορούν να διατηρήσουν ανοικτή την θαλάσσια γραμμή ανεφοδιασμού της Ρωσίας. Οι Οθωμανοί νίκησαν, χάνοντας πάνω από 250.000 άντρες, οι σύμμαχοι κατατροπώθηκαν, με περίπου ισοδύναμο αριθμό νεκρών και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Ήταν μια από τις πιο φονικές μάχες της Ιστορίας.

Η PJ Harvey μεταφέρει στο concept άλμπουμ της τον πόνο των ηττημένων, των χιλιάδων Βρετανών, Γάλλων, αλλά κυρίως Αυστραλών και Νεοζηλανδών που βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά από τις πατρίδες τους, πολεμώντας για ένα σκοπό που δεν είχαν καλά καλά καταλάβει. Τα σπαρακτικά της τραγούδια συναποτελούν μια από τις καλλίτερες δουλειές της καριέρας της -εγώ θα την έλεγα και ανάσταση, σε μια περίοδο που έμοιαζε εγκλωβισμένη στις ανούσιες συνεργασίες με τον βαρετό Τζον Πάρις. Αυτό που κρύβεται πίσω από τους βαθιά συναισθηματικούς στίχους της και από τα βαριά μουσικά της μέρη είναι ένα ρέκβιεμ στην ματαιότητα του μεγαλείου. Ιστορικά, η Καλλίπολη κατέστρεψε και τους νικητές και τους ηττημένους και την ίδια ώρα ανέδειξε κομμάτια και των δύο. Τι εννοώ;

Η προσπάθεια για υπεράσπιση της Κωνσταντινούπολης ήταν η τελευταία πράξη του τουρκικού λαού για χάρη του γερασμένου οθωμανικού μοντέλου. Σύντομα, ένας ταλαντούχος αξιωματικός που διακρίθηκε στη μάχη της Καλλίπολης, θα δημιουργούσε την τουρκική δημοκρατία, σε βάρος -σε αβάσταχτο βάρος- και του δικού μας λαού, που με το που ένιωσε λίγο νικητής ξανά ονειρεύθηκε αμέσως την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Μαζί με την Οθωμανική θα πέθαινε σιγά σιγά (αν και χρειάσθηκε ένας παγκόσμιος πόλεμος ακόμη) και η Βρετανική. Οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί νεκροί ξύπνησαν μια και καλή το αίσθημα της αυτοδιάθεσης στους λαούς της Ωκεανίας. Το ίδιο έγινε και στην δυτική Αφρική λόγω των νεκρών Γάλλων υπηκόων (Σενεγαλέζοι, Μαυριτανοί) και φυσικά στην Ινδία, τη Βιρμανία και τα Ιμαλάια όρη.

Μια μάχη με μισό εκατομμύριο νεκρούς θα ήταν παράλογο να μην προξενήσει τόσο ριζικές παγκόσμιες αλλαγές. Και ένα άλμπουμ με αντικείμενο μια τέτοια ιστορική στιγμή θα ήταν αδύνατον να είναι μια μετριότητα. Και μόνο η απόφαση να αναμετρηθείς με το μέγεθος του γεγονότος σημαίνει ότι είσαι σημαντικός και αποφασισμένος. Πόσο μάλλον αν σε λένε και PJ Harvey...







Μέχρι σήμερα:
09. PJ Harvey - Let England Shake
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues

#9 by Cartoon Dandy: Anna Calvi

Cartoon Dandy's #9
Anna Calvi
Anna Calvi

Σκοτεινή ατμοσφαιρική pop από μία φωνή που προκαλεί ανατριχίλες όπως μόνο η Siouxsie Sioux μπορούσε, με attitude «σκοτώνω και με γόβα αν χρειαστεί» και περισσό ταλέντο σε live ερμηνείες και μελωδικές κιθαριές. Εννοείται πως η Domino Records κρύβεται και πίσω από αυτό το διαμάντι που άλωσε τη μόδα, στοίχειωσε τις ζωές μας με το «Devil» της και κατάφερε ίσως να γίνει η μοναδική γυναίκα που θα μπορούσε να πατήσει στα βήματα της PJ Harvey, αν και έχει πολλά album ακόμα για να αποδείξει κάτι τέτοιο. Ντεμπούτο έπος, μέγκλα πραγματική. Σκάμε και ακούμε γιατί η Anna τραγουδά.



Μέχρι σήμερα:
09. Anna Calvi - Anna Calvi
10. Veronica Falls - Veronica Falls
11. Austra - Feel It Break
12. Florence + The Machine - Ceremonials

13. Esben & The Witch - Violet Cries
14. Bjork - Biophilia
15. Dum Dum Girls - Only in Dreams
16. Metronomy - The English Riviera
17. Josh T. Pearson - Last of the Country Gentlemen
18. Toro Y Moi - Underneath the Pine

19. M83 - Hurry Up, We' Re Dreaming 

20. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?

#10 by Homo Ludens: O'Death

Hominis Ludentis #10
O'Death
Outside

Το "Outside" είναι κάτι σαν το άλμπουμ - σύμβολο του δράματος ετούτης της σκατένιας χρονιάς. Σε μια δεκαετία είτε θα μού φέρνει στο μυαλό άθλιες αναμνήσεις από τα χρόνια της φυλακής που θα έχουν πια φύγει ανεπιστρεπτί, είτε όλα μου τα ακούσματα θα είναι σαν κι αυτό: μεσαιωνικά, ζοφερά, τρομαγμένα -το soundtrack της νέας μας μιζέριας. Το σαβορανολικό τους κήρυγμα, μπλεγμένο με μια διεστραμμένη ιδέα περί της country και της folk είναι η μουσική του σκοταδισμού στον οποίον βουτάμε με μανία, μια ολόκληρη γενιά, ένας ολόκληρος λαός -παίρνεις μια ιδέα από το εξώφυλλό τους. Το ανελέητο σφυροκόπημα του μπάντζου τους είναι το αυτομαστίγωμα που ευλαβικά περιμένουμε πως θα μας σώσει, ανήμποροι ν' αντιδράσουμε αλλιώς -μόνο μια ανώτερη δύναμη μπορεί πια να δώσει τη λύση. Ετούτοι εδώ είναι οι Mumford & Sons του φτωχού, του φοβισμένου, του ανήμπορου. Και αυτή τους η μαυρίλα έχει κάτι το μεταφυσικά μεθυστικό.




Μέχρι σήμερα:
10. O'Death - Outside
11. Feist - Metals
12. Jesse Sykes & The Sweet Hereafter - Marble Son
13. Florence + The Machine - Ceremonials
14. Eleanor Friedberger - Last Summer
15. The Twilight Singers - Dynamite Steps
16. Okkervil River - I Am Very Far
17. Treefight for Sunlight - Treefight for Sunlight

18. Wilco - The Whole Love
19. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome

20. Fleet Foxes - Helplessness Blues