10 αναμνήσεις από διακοπές μέσα από 10 τραγούδια για τις διακοπές

Μια προσωπική λίστα εφηβικής ζαλάδας και ιδανικής μουσικής για τον καυτό Αύγουστο. Ακόμη και να βαριέσαι να διαβάσεις τις αναμνήσεις μου, αξίζει να πάρεις μαζί σου στις διακοπές τα τραγούδια.
(Και με αυτό το post αποχαιρετώ για λίγο τον αναγνώστη του ΠΠC, να κάνω κι εγώ χρήση της θερινής μου άδειας).

Sex Pistols - "Holidays in the Sun"
Σαντορίνη 1993, πόδια πληγιασμένα από μια πτώση με νοικιασμένο παπάκι. Μπαρ «Τιθόρα». Τεκίλες μπόμπα και συζητήσεις για το ΝΒΑ υπό τον ήχο των Sex Pistols. Δεν ψάχναμε για γκόμενες τότε.

Madonna – "Holiday"
Μαρούσι 1986, τέλη Ιουνίου, στα γενέθλια του Νίκου. Πορτοκαλάδες σε μπλε ποτηράκια, κοκακόλες σε κίτρινα, κεφτεδάκια, πακοτίνια και γαριδάκια, τελευταία γενέθλια πριν φύγουμε όλοι διακοπές. Μουσική από κασέτα από ένα μεγαλύτερο ξάδελφο. Το πρώτο ερωτικό άγγιγμα σε κορίτσι. Δεν είναι και τόσο ερωτικό. Κάποιος μας είπε ότι πρέπει να της πιάσουμε τον κ**ο. Όλοι, ο ένας μετά τον άλλον...

The Bee Gees - "Holiday"
Θολή ανάμνηση από άγνωστο νησί κι από κάποιο ξεχασμένο έρωτα. Μελαγχολία στα πρόθυρα της κατάθλιψης «που δεν με καταλαβαίνει» και ταιριαστές μουσικές από κάποιο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Πόσο μεγαλώσαμε από τότε.

Robbie Nevil - "Back On Holiday"
Φιλοθέη 1989, τελευταία μέρα στο σχολείο, βρεγμένοι από το μπουγέλο περπατάμε προς το σπίτι. Είμαστε τρεις. Μόνο εγώ είμαι ενθουσιασμένος. «Γιατί;» με ρωτούν. «Back on Holiday» τραγουδώ. Και πάλι δεν καταλαβαίνουν τον ενθουσιασμό.

Scorpions - "Holiday"
Χίος 1989, λίγες μέρες μετά. Μαζεμένοι στην προβλήτα στον ΑηΓιάννη. Πανσέληνος. Τους κοιτάζω από το παράθυρο. Ακούν μουσική από ένα τρανζίστορ. Βάζω το Holiday των Scorpions από μια κασέτα. Ανεβάζουν την ένταση και τραγουδάνε όλοι μαζί. «Κι αυτό ήταν το τελευταίο κομμάτι της εκπομπής μας για σήμερα» ανακοινώνω με την πιο σοβαρή μου φωνή και τρέχω στα σκαλιά για να κατεβώ κι εγώ μαζί τους. Ο Νίκος παίζει τις πρώτες νότες του Holiday στην κιθάρα. Τραγουδάμε όλοι μαζί.

The Kinks - "Holiday"
Τσουχτερό κρύο έξω. Ζητάω μια ακόμη μπίρα απ’ τον μπάρμαν. «Βρέχει;» με ρωτάει ένας Γερμανός συνάδελφος. «Νομίζω», του απαντώ. Είμαστε κάπως ζαλισμένοι. Σίγουρα βαρείς. «Πάω να χορέψω», λέει και φεύγει χωρίς ισορροπία. Δίνω προσοχή στη μουσική. «Τι να χορέψει ακριβώς;» αναρωτιέμαι. Πάω στην γκαρνταρόμπα, παίρνω το παλτό μου και βγαίνω έξω στις αφιλόξενες Βρυξέλλες χωρίς να πω γεια σε κανέναν. «Πόσο θά ‘θελα να είμαι τώρα διακοπές», σκέπτομαι περπατώντας προς το ξενοδοχείο μου, κάτω από το ψιλόβροχο.

Green Day – "Holiday"
Ίος 2005. Το CD των διακοπών φέτος περιέχει και μερικά κομμάτια από Green Day. Το American Idiot ήταν δισκάρα, δεν θα μπορούσα να τ’ αφήσω απ’ έξω. Αλλά στο αυτοκίνητο δεν είμαι μόνος. Στις διακοπές δεν είμαι μόνος. Και αυτό το Holiday δεν ταιριάζει με το ηλιοβασίλεμα. Γενικά τίποτε δεν ταιριάζει με τίποτε. Οι ώρες που κάνω windsurf στο Μυλοπότα. Τα βιβλία που της έχω διαλέξει. Οι μέρες που κανόνισα να πάμε στη Φολέγανδρο –«πολύ λίγες». Όλα λάθος. Μήπως χρειαζόμαστε διακοπές;

Earth, Wind & Fire - "Love’s Holiday"
Άνδρος 2000. Δεν έχω ρούχα. Είπα να σταματήσω γυρίζοντας μετά από μια εβδομάδα στη Μύκονο (είχα πάει για τριήμερο) να δω τους συγγενείς μου. Ένας φίλος επιμένει: «Μείνε, θα παίξω μουσική σε ένα γάμο αύριο βράδυ, έλα να ανοίξεις εσύ το πρόγραμμα, θα σου δώσω ένα δικό μου πουκάμισο». Είναι σχεδον διπλάσιος από μένα. Το πιο στενό του πουκάμισο μού είναι σαν κελεμπία. Παντρεύεται η κόρη κάποιου εφοπλιστή. Τα τραπέζια γύρω από την πισίνα έχουν γεμίσει. Η ζέστη είναι αφόρητη. Μέχρι που ξαφνικά αποφασίζει να φυσήξει το μελτεμάκι και ν’ αρχίσει να ρίχνει κάτω κορδέλες και ηχεία, να παίρνει τα τραπεζομάντηλα και τα ποτήρια. Το τεράστιο πουκάμισό μου φουσκώνει. Γίνομαι αερόστατο.

Nazareth - "Holiday"
Κινέτα, τέλη δεκαετίας ’80. Μπλιμπλίκια στο ξενοδοχείο, βουτιές από τη μικρή προκυμαία, μπάλα στην αυλή και λίγο φλερτ με τα πιο μεγάλα κορίτσια. Και μετά περπάτημα μέχρι το θερινό. Παίζει τον «Ατσαλένιο Αετό». Πήρα και λεφτά για παγωτό, για να φάμε στο γυρισμό!

Joan as Police Woman – "Holiday"
Σητεία 2008, εννιά μποφόρ και waterstart όλη μέρα στον Κουρεμένο. Φουσκωμένα πόδια και πληγές στα καλάμια, κοκκινισμένα μάτια και μια συνεχής ζαλάδα τη νύχτα. «Δυο μπίρες το πολύ, πιο πολλές και δεν ξέρω αν θα μπορώ να οδηγήσω προς τα πίσω». Bγάζω τις Havaianas, πατάω τα πεντάλ ξιπόλητος. «Ωραίο CD αυτό, τί είναι;», με ρωτάνε. «Joan As Police Woman, μόλις βγήκε», απαντώ.

(Γράφτηκε για το Jumping Fish)