Θα φανταζόταν κανείς ότι, παρόλο που είχε μεγαλώσει σε μια μουσουλμανική χώρα, θα είχε ακούσει αυτή τη λέξη, αλλά προφανώς όχι. "Το εννοώ", είπε. "Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάτε".Η δασκάλα ζήτησε από τους υπόλοιπους να εξηγήσουμε.
Οι Πολωνέζες ξεκίνησαν όσο καλύτερα μπορούσαν. "Είναι" είπε η μία, "ένα πάρτι για το μικρό αγόρι του Θεού που λέει τον εαυτό του Ιησού και... σκατά". Κόμπιασε και η συμπατριώτισσά της έσπευσε να τη βοηθήσει.
"Λέει τον εαυτό του Ιησού και μετά αυτός πεθάνει μια μέρα σε δυο... κομμάτια από... ξύλα".
Η υπόλοιπη τάξη άρχισε να συμμετέχει, προσφέροντας αποσπασματικές πληροφορίες που θα έκαναν τον Πάπα να πάθει εγκεφαλικό.
"Αυτός πεθάνει μια μέρα και μετά πάει πάνω από το κεφάλι μου να ζει με τον πατέρα σου".
"Είχε στον εαυτό του μακριά μαλλιά και μετά που πεθάνει, πρώτη μέρα αυτός έρθει πίσω εδώ να πει γεια σου στους ανθρώποι".
"Αυτός καλός, Ιησούς".
"Αυτός κάνεις καλά πράγματα, και στο Πάσχα εμείς είμαστε στενάχωροι γιατί κάποιος τον κάνει νεκρό σήμερα".
Ένα βασικό πρόβλημα ήταν το λεξιλόγιο. Απλά ουσιαστικά όπως σταυρός και ανάσταση μας διέφευγαν εντελώς, πόσο μάλλον πιο σύνθετες φράσεις όπως "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Αντιμέτωποι με την πρόκληση να εξηγήσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο της χριστιανοσύνης, κάναμε ό,τι θα έκανε κάθε φυσιολογική ομάδα ανθρώπων. Αρχίσαμε να μιλάμε για φαγητό.
"Το Πάσχα είναι μια γιορτή για να τρώμε αρνάκι" εξήγησε η Ιταλίδα γκουβερνάντα. "Μπορούμε να φάμε πολλή σοκολάτα".
(Ντέιβιντ Σεντάρις, από το διήγημα Jesus Shaves, που περιλαμβάνεται στη συλλογή "Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα". Η εξαιρετική μετάφραση είναι της Μυρσίνης Γκανά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου