Τι ωραία που είναι τα δελτία ειδήσεων στις αργίες!

Ως άτυπος εκπρόσωπος τύπου του υπό σύστασιν fan club της anchorwoman που ακούει στο όνομα Ρίτσα Μπιζόγλη, νιώθω ανείπωτη χαρά κάθε φορά που η Έλλη Στάη αποφασίζει να λείψει από τον αέρα του Alpha. Δεν θέλω να μπω σε πιθανότατα ντροπιαστικές λεπτομέρειες - αντ' αυτού θα αναρτήσω την ανοιχτή επιστολή που της απεύθυνα (απηύθυνα; δεν έχει καταργηθεί η αύξηση στα νέα ελληνικά; τέλος πάντων) μέσα από τη στήλη μου στο Big Fish, τον Φεβρουάριο, όταν η κ. Στάη ανέλαβε το Plan-9 from outers space που χαϊδευτικά αποκαλούμε "δελτίο ειδήσεων του Alpha" (όχι ότι τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά, πολλώ δε μάλλον καλύτερα). Είχε προηγηθεί ένας μήνας καυτών αποκαλύψεων για τη Ζαχοπουλειάδα, τους εκβιασμούς, τους κομιστές κ.ο.κ. (εφ' εξής "μαδομούνι", για συντομία), χρόνος ικανός για να δημιουργήσει την εξάρτηση που υπονοεί η επιστολή - η μισή ντροπή δική μου (εντάξει, ολόκληρη):
«Αγαπημένη μου,
κοντεύει μια εβδομάδα που εξαφανίστηκες από το ενημερωτικό prime time του Alpha και πάω να τρελαθώ. Σαν τρελός σε ψάχνω σε απίθανες τηλεοπτικές ζώνες, σε μικρά ασφυκτικά δελτία ειδήσεων, απελπισμένος που με εγκατέλειψες πάνω που άρχισα να σε έχω ανάγκη. Πόσες φορές πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που στην αρχή δεν σου έδωσα τη σημασία που άξιζες; Τώρα πια αγαπώ τη βαθιά, αισθησιακή σου φωνή, το λαμπερό διεισδυτικό σου βλέμμα, το σέξι χαμόγελό σου και τον τρόπο που υψώνεται το φρύδι σου, όταν κουμαντάρεις άντρες σαν τον Κακαουνάκη, τον Κύρτσο, τον Καρσιώτη. Κυρίως όμως μου λείπει το στραβό χαμόγελο απόλαυσης, μπροστά σε ένα ζουμερό ρεπορτάζ.
Σε ικετεύω, γύρνα πίσω, μου λείπεις».
ΝΚΦ