Aυτό είναι το "ένα τσιγάρο μετά" από την γεμάτη συγκινήσεις συνάντηση της γυναίκας για την οποία ο Homo Ludens έπαιξε τις πρώτες του μαλακίες, πάνω από σαλόνια του Metal Hammer, και του άνδρα που φημολογείται ότι ακόμη προκαλεί ονειρώξεις στον Mr. Arkadin. Ανέβασα την φωτογραφία εδώ γιατί υποψιάζομαι ότι ο τελευταίος πάει να κάνει "αβαβά" για δεύτερο συνεχόμενο σαββατοκύριακο την ειδωλολατρική του στήλη στο "ΠΠC". Τουλάχιστον έτσι θα τον υποχρεώσω τουλάχιστον να ανεβάσει ένα τραγουδάκι του Τζάνγκο που να ταιριάζει στην περίσταση.
ΥΓ. Και με αυτή τη σαχλαμάρα κλείνω το τριήμερο εορτασμών για την πρόσκληση της Λίτα Φορντ στο φετινό Rockwave. Έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν θα πάω. Κάθισα και ξανασκέφτηκα πόσο θλιβερό μπορεί να είναι αυτό το συναπάντημα. Kαι για μένα που στα 34 μου πια έχω αναθεωρήσει τι τύπου γυναίκες μου αρέσουν (και που έχω ακούσει αρκετή μουσική για να καταλάβω ότι τα τραγουδάκια που έγραφε το Λιτάκι ήταν εντελώς αστεία) αλλά και για εκείνην που στα 51 της αποφάσισε να χώσει την κυτταρίτιδά της ξανά σε βινύλ στολές και δικτυωτά καλτσόν μέσα από σκισμένα τζιν για να εξαργυρώσει την υπερβολή των '80s που χρειάζονταν μια ροκ θεά ως αντιστάθισμα στην ιδρωτίλα που έζεχναν οι υπόλοιποι μαλλιάδες.
Υποψιάζομαι, βέβαια, ότι κάτι περίεργο παίζει με το comeback της και την τουρνέ δίπλα στους W.A.S.P., αφού -αν θυμάμαι καλά- ένα φεγγάρι ήταν παντρεμένη με τον κιθαρίστα τους, τον Κρις Χολμς. Δεν πάει καλά ο γάμος της και αρχίζει τα πισογυρίσματα; Με το καλό και με τον Τόνι Αϊόμι (τον θρυλικό κιθαρίστα των Black Sabbath που την αρραβωνιάστηκε και την στήριξε στα ξεκινήματά της, χαρίζοντάς της για δώρο το περίφημο ντουέτο με τον Όζι Όσμπορν).
Πίσω στα περί θλιβερότητος (sic), ανακάλυψα στο youtube το παρακάτω βιντεάκι που δείχνει τους White Lion να συνεχίζουν να παίζουν την διασκευή του "Radar Love" στις συναυλίες τους, οι οποίες πια γίνονται ενώπιον 20-25 ατόμων σε μπιραρίες της Αλαμπάμα (και το κοινό είναι οι ίδιοι που τους άκουγαν και τότε, μόνο που τώρα είναι πια 53 ετών, χοντροί με καράφλα) και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι πια για τέτοια. Φταίει και το λουμπάγκο που με έχει καθηλώσει σπίτι μια βδομάδα τώρα...
ΥΓ. Και με αυτή τη σαχλαμάρα κλείνω το τριήμερο εορτασμών για την πρόσκληση της Λίτα Φορντ στο φετινό Rockwave. Έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν θα πάω. Κάθισα και ξανασκέφτηκα πόσο θλιβερό μπορεί να είναι αυτό το συναπάντημα. Kαι για μένα που στα 34 μου πια έχω αναθεωρήσει τι τύπου γυναίκες μου αρέσουν (και που έχω ακούσει αρκετή μουσική για να καταλάβω ότι τα τραγουδάκια που έγραφε το Λιτάκι ήταν εντελώς αστεία) αλλά και για εκείνην που στα 51 της αποφάσισε να χώσει την κυτταρίτιδά της ξανά σε βινύλ στολές και δικτυωτά καλτσόν μέσα από σκισμένα τζιν για να εξαργυρώσει την υπερβολή των '80s που χρειάζονταν μια ροκ θεά ως αντιστάθισμα στην ιδρωτίλα που έζεχναν οι υπόλοιποι μαλλιάδες.
Υποψιάζομαι, βέβαια, ότι κάτι περίεργο παίζει με το comeback της και την τουρνέ δίπλα στους W.A.S.P., αφού -αν θυμάμαι καλά- ένα φεγγάρι ήταν παντρεμένη με τον κιθαρίστα τους, τον Κρις Χολμς. Δεν πάει καλά ο γάμος της και αρχίζει τα πισογυρίσματα; Με το καλό και με τον Τόνι Αϊόμι (τον θρυλικό κιθαρίστα των Black Sabbath που την αρραβωνιάστηκε και την στήριξε στα ξεκινήματά της, χαρίζοντάς της για δώρο το περίφημο ντουέτο με τον Όζι Όσμπορν).
Πίσω στα περί θλιβερότητος (sic), ανακάλυψα στο youtube το παρακάτω βιντεάκι που δείχνει τους White Lion να συνεχίζουν να παίζουν την διασκευή του "Radar Love" στις συναυλίες τους, οι οποίες πια γίνονται ενώπιον 20-25 ατόμων σε μπιραρίες της Αλαμπάμα (και το κοινό είναι οι ίδιοι που τους άκουγαν και τότε, μόνο που τώρα είναι πια 53 ετών, χοντροί με καράφλα) και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι πια για τέτοια. Φταίει και το λουμπάγκο που με έχει καθηλώσει σπίτι μια βδομάδα τώρα...
White Lion - Radar Love
H απάντηση του Mr.Arkadin: Μπορεί τα μάτια μου να αναβλύζουν αίμα από τη στιγμή που είδα αυτήν την φρικτή φωτοσοπιά, αλλά δεν μπορώ να αφήσω μια πρόκληση να περάσει έτσι. Εστω, λοιπόν, ότι λαμβάνει χώρα αυτή η σουρεαλιστική συνάντηση ανάμεσα στο ξέκωλο και τον τσιγγάνο, ο οποίος, ως θερμόαιμος άντρας που ήταν θα έπαιρνε την κιθάρα από τα χέρια της και θα τη φλέρταρε, παίζοντάς της ένα ρομαντικό κομμάτι - ας πούμε το Embraceable you, του Γκέρσουιν - ώστε να της δείξει πώς πρέπει κανείς να μεταχειρίζεται μια κιθάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου