Τη βραδιά που έκλεισε το Bar Guru Bar, περιέφερα το σαρκίον μου σε τρία από τα μπαράκια της Κολοκοτρώνη & πέριξ. Μετά τα αναπάντεχα νέα ευχήθηκα να είχα πάει στην Πλατεία Θεάτρου, να προσκυνήσω τον επιτάφιο. Αλλά αυτό ήταν κατόπιν εορτής. Γιατί την βραδιά που έκλεισε το Bar Guru Bar, κατέληξα στο 7 Jokers, στη Βουλής, και φυσικά πέρασα τέλεια. Το 7 Jokers, ως γνωστόν, είναι το καλλίτερο μπαρ στο σύμπαν. Και ίσως, κατά ένα πολύ διεστραμμένο τρόπο, να έχει παίξει κι αυτό το ρόλο του στο κλείσιμο του Bar Guru Bar. Όταν πρωτοπήγαινα στο Guru, ήταν το καλλίτερο μπαρ της Αθήνας. Τώρα τελευταία περνούσα από εκεί όλο και πιο σπάνια. Γιατί πολύ απλά, προτιμούσα να βγαίνω στο καλλίτερο μπαρ του σύμπαντος παρά στο καλλίτερο μπαρ της Αθήνας. Υποθέτω ότι η μετακόμιση από την Πλατεία Θεάτρου στην Πλατεία Συντάγματος συνέβη στη νυχτερινή ρουτίνα πολλών άλλων ακόμη. Έτσι είναι αυτά. Οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς, κ.λπ. Anyway, λυπάμαι αφάνταστα που στέρεψε αυτή η δεξαμενή εμπειριών (όπως έγραφα χθες) και συγκινήθηκα πάρα πολύ με το κείμενο του Μιχάλη Μένεγου, που αναδημοσίευσα από το facebook του ως πρώτο σχόλιο κάτω από το post μου.Κάποιος ανώνυμος στην αρχή και ο Αθήναιος στη συνέχεια δεν συγκινήθηκαν καθόλου. Το θέμα μεγάλωσε λίγο σήμερα το πρωί όταν η Βίβαν - Αθήναιος σχολίασε ένα post του Gone4Sure για το άλμπουμ του Kleerup στο status της στο Facebook. Είπε, πολύ απλά, ότι εξυμνούμε ή θρηνούμε κάποιοι από εμάς δυσανάλογα κάποια πράγματα όσον αφορά στην επηρρεαστικότητά τους...
Δεν μπορώ να υπερασπισθώ πολύ το κουφάρι του Guru γιατί δεν ήμουν και ο τακτικότερος των θαμώνων του. Και βέβαια δεν μπορώ να συναγωνισθώ το γραπτό του Μένεγου, που τα είπε όλα. Αλλά ήθελα έτσι κι αλλιώς να γράψω κάτι για τον σουρρεαλισμό του 7 Jokers, για το τι είδους κοινωνικοπολιτισμική όαση είναι αυτή η τρυπούλα της οδού Βουλής στο άνυδρο τοπίο που έχει στηθεί από τους σελεμπριτοtvθιασώτες που ορίζουν την καθημερινότητά μας σ' αυτή τη χώρα. Για τις σπουδαίες μουσικές που παίζει, για το ότι σερβίρει Schlösser βαρέλι (μεγάλωσα πίνοντας Schlösser βαρέλι, τα χρόνια του στίβου, στο χαλανδρέικο Beer Academy!), για τον απίστευτο κόσμο που μαζεύει. Που είναι όλοι φιλαράκια σου -κι ας μην τους έχεις ξαναδεί ποτέ. Που όλοι τους έχουν κάτι να σου πουν, κάτι να πάρουν από σένα και κάτι να σου δώσουν, τόσο ώστε όταν βγεις κατά τις πεντέμιση το πρωί μιας Τετάρτης στο στενό δρομάκι με το δισύλλαβο όνομα να ξέρεις ότι είσαι ένας καλλίτερος άνθρωπος.
Θα το κάνω μια μέρα (σύντομα) που θα έχω περισσότερο χρόνο και πιο καθαρό κεφάλι (έκλεινα τεύχος αυτήν την εβδομάδα). Μέχρι τότε, θα πω απλά στον Αθήναιο και στον ανώνυμο ότι δεν είναι όλα τα μπαρ ίδια. Το Guru και το 7 Jokers είναι (ήταν) φτιαγμένα απ' την ίδια πάστα. Και είναι (ήταν) σπάνια καλούπια. Δεν είναι μέρη που πας για να πιεις, να γίνεις φέσι, ούτε για να κουτσομπολέψεις τον απέναντι, ούτε για να χαζέψεις διάσημους, ούτε για να γαμήσεις. Δεν είναι μέρη που πας για να ξεδιψάσεις τα κόμπλεξ σου ή για να σκοτώσεις τον απέραντο χρόνο της θλιβερής ανυπαρξίας σου.
Άλλοι ένιωσαν κάτι επειδή ανακάλυψαν το νόημα της ζωής στα πατήματα ενός Ματίς σ' ένα μουσείο, άλλοι επειδή βρέθηκαν στον έβδομο ουρανό μετά την πρώτη μπουκιά του πιο μαγικού πιάτου του Ρομπυσόν, άλλοι επειδή δεν χάνουν παράσταση στης Άννας Κοκκίνου. Και υπάρχουν και κάποιοι που απλά ξεκίνησαν στην τύχη μια κουβέντα την ώρα που ο dj πέρναγε από τις "4 εποχές" του Βιβάλντι κατ΄ευθείαν σε Fleet Foxes, βουτώντας κάθε τόσο τη μουσούδα τους σ' ένα ποτήρι κόκκινη γερμανική μπίρα, σ' ένα μπαράκι κάπου στο κέντρο της Αθήνας -κι αυτή η κουβέντα τους άλλαξε όλη τη ζωή...
8 σχόλια:
Λες και σουπα "κάνε μου μάθημα για το στέκι μου" γιατί εμένα αυτό το Μπαρ ήταν τόσο στέκι μου που έχει περάσει μέσα στις αφηγήσεις μου όμως άκου το άλλο.
Το ζήτημα ξεκινάει από την προηγουμένη στο facebook όταν ορισμένοι φίλοι, αντιπολιτευόμενοι ως επί το πλείστον, ξεκινούν το θρήνο για το μπαρ, το οποίο σύμφωνα με κάποιους έκλεισε επειδή δεν πήγαινε άλλο η κατάσταση με τα πρεζόνια και την εγκληματικότητα της περιοχής και λίγο-πολύ έψεγαν το δήμαρχο για το κλείσιμο του μπαρ.
Επειδή, όπως ίσως ξέρεις, δραστηριοποιούμαι στο κέντρο σίτισης αστέγων έχω απόλυτη άποψη και για την κατάντια της περιοχής αλλά και για το ατελείωτο δράμα που ζει και αποτελεί βαθεια μου πεποίθηση ότι αυτή την πόλη που την λατρεύω, δεν θα τη σώσουν τα τρέντυ τραπεζοκαθίσματα αλλά η κοινωνία των πολιτών. Όταν κατεβαίνουμε και τα μεσημέρια στην Αθήνα, όταν εμπλακούμε όλοι ενεργά στο πρόβλημα, τότε θα δούμε λύση. Ο μόνος τρόπος να σπάσει το γκέτο είναι να μπούμε εμείς μέσα σ'αυτό.
Επειδή γνωρίζω το δράμα και δεν βλέπω τους ίδιους θρήνους γιαυτό ή μάλλον όλη η ευαισθησία εξαντλείται στην αντιπολίτευση προς τον θλιβερό Δήμαρχο γιαυτό και τα πήρα. ΑΥΤΟ θεώρησα δυσανάλογο.
Τώρα η αναφορά στο ποστ του gone4sure ήταν λίγο φάουλ γιατί έγινε σ'άλλο context και το ότι αναφερόμουν σ'αυτό άντε να το κατάλαβαν εσύ, ο Φωτάκης και ο Γιαννόπουλος άντε και κάνας άλλος αν και αμφιβάλλω. Πάλι όμως, θα χρειαζομουν 300 λέξεις για να σου εξηγήσω ότι χρησιμοποιήσα κάτι ανωδυνο στους πολλούς για να σχολιάσω κάτι εξαιρετικά επώδυνο σε όλους τους το οποιο αφορούσε στο πρώτο μέρος του σχολίου για τον Λουκά Σαμαρά και τον Πικάσσο.
Τελευταία, επειδή ασχολούμαι με την επικοινωνία της σύγχρονης τέχνης, έχω επισημάνει αυτό το ζητημα της δυσαναλογίας. Γράφουν όλοι για το ήσσον με τον ίδιο τρόπο που θα έγραφαν για το μέγιστο και επειδή τυχαίνει όλοι λίγο πολύ να είμαστε φίλοι και επειδή ζούμε σε μικρό χωριό, θα έλεγα ότι βάσει της αντιμεταθετικής ιδιότητας έχουμε κοιμηθεί με όλους. Κάτι φορές όταν διαβάζω παρουσιάσεις για τα δημιουργήματα της μιας από τον άλλο αναρωτιέμαι αν μιλάει για το έργο της ή απλά, θυμάται τις πιπες που του έπαιρνε όταν ήταν γκόμενοι αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω το παραλήρημα. Σόρρυ για το vulgaire αλλά θέλω να καταλάβεις τί εννοώ.
Το θέμα του δυσανάλογου λοιπόν με προβληματίζει αυτόν τον καιρό. Ας πούμε φιλοσοφικά με τη light έννοια.
Having said all that που λέμε και στο χωριό μου νομίζω ότι το έπιασες λάθος αλλά σε συγχωρώ: όπως προέβλεψα το κείμενο είναι πολύ ωραίο και μένα τα ωραία κείμενα μου κλέβουν την καρδιά, ειδικά όταν πάλλονται από συναίσθημα.
Αυτά.
Υ.Γ. Τώρα με σέρνεις από τα μαλλιά για να πάω να σχολιάσω στον gone4sure. Πολύ δυσανάλογο. Παρα πολύ δυσανάλογο για ένα αθώο status, me thinks.
Γεια σας ειμαι ο Ανωνυμος που πηρε και χτες.Συγχαρητηρια για την εκπομπη σας.Εχετε ωραια κειμενακια και μαθαινω τι παιζει και στην παγκοσμια μουσικη σκηνη.Τηλεφωνω απο επαρχια.Εμεις εδω δεν εχουμε Γκουρου και αλλα τετοια.Δεν πινουμε βαρελισια Sclosser,αλλα λεμε "πιασε μια πρασινη".Δεν ακουμε τζαζ στο μπαρ,ακουμε Πεγκυ Ζηνα.Ειμαστε πολυ πισω.Αχ,ποσο σας ζηλευω εκει στην Αθηνα εσας τους τρεντυ λαιφασταιλ τζουρναλιστς.
Σοβαρα τωρα...εκεινο το σπαρακτικο ατελειωτο κειμενο μονο και μονο γιατι εκλεισε ενα μπαρ ηταν γελοιο at least! Τα φιλαρακια λιγοτερο βαρια θα το παιρνανε αν εκλεινε το Central Perk...Που να σας βρουν πραγματικα προβληματα...
Χωρίς σηκωμένα μανίκια λόγω ζέστης, αλήθεια χαίρομαι μόνο για ένα πράγμα: ότι τίθεται ένα θέμα σε φιλοσοφική βάση όπως του αξίζει. Το ήσσον και το μέγιστον: τι ακριβώς εννοείτε; Ποιο είναι το μεν και πώς ορίζεται το δε; Ένα προσωπικό, γραπτού κύμα ενθουσιασμού δεν ορίζει το μέγιστον... Αλήθεια, θυμίστε μου πώς έπεσε στο τραπέζι το θέμα ήσονος και μέγιστου διότι έχω μπερδευτεί...
@ Αθήναιος: Δεν έπιασα το στέκι σου, έπιασα το 7 Jokers επίτηδες, ακριβώς για να μη λες ότι σου έκανα μάθημα για το στέκι σου. Κατά τα άλλα: μπαρντόν! Παρεξήγησα τις αγαθές σου προθέσεις. Συνεχίζω να σε αγαπώ με το ίδιο σθένος.
@ Ανώνυμος: Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, αλλά δυστυχώς (και προφανώς λόγω παραστάσεων, άρα δεν μπορούμε να σας κατηγορήσουμε, όσο επιδειξίες κι αν θέλουμε να δείχνουμε) είστε ολίγον εκτός θέματος, όταν σχολιάζετε τη συγκεκριμένη ιστορία.
gone4sure: Εσύ τώρα είσαι σίγουρος ότι θέλεις να ανοίξεις μέτωπο με τη Βίβιαν; :)
@ Aθήναιος: (Η δεύτερη απάντηση)
Δεν είμαι σίγουρος για το ποια είναι η λύση για να σωθεί η Αθήνα, ή έστω, για να μη γεμίσει γκέτο, οπότε σε ακούω ευλαβικά. Έχεις ασχοληθεί πολύ περισσότερο με το θέμα. Ωστόσο, ως ολίγον σουρρεάλ τύπος, έχω μια ανατρεπτική απορία: Τι κακό έχουν τα γκέτο; Δεν μπορούν να υπάρξουν ελεγχόμενα γκέτο; Προστατευμένα;
Την τελευταία φορά που πήγα στο Guru έγινα μάρτυρας σύλληψης κακοποιού στα 10 μέτρα από την είσοδο, με τους αστυνομικούς να σκάνε από το περιπολικό με προτεταμένα τα όπλα και ουρλιάζοντας. Σκηνή από ταινία. Μοιάζει αρκετά τρομακτικό, αλλά δεν ήταν. Ήταν απλά κινηματογραφικό. Κι ένιωσα αρκετά ευτυχής που είχα την ευκαιρία να ζήσω μια τέτοια εμπειρία.
Τις προάλλες, κατεβαίνοντας την Ευρυπίδου προς το αυτοκίνητο μιας φίλης, είδα από μακριά δύο τύπους αριστερά και δεξιά από τις δύο πόρτες του να κάνουν κάτι. Υπέθετα ότι πήγαιναν να το σπάσουν. Έτρεξα φωνάζοντας προς το μέρος τους, μόνο για να ανακαλύψω ότι ήταν απλώς δύο πρεζόνια που καθρεπτίζονταν στα φιμέ τζάμια. Η φίλη μου ενθουσιάστηκε με την τόλμη μου :)
Πριν ένα χρόνο, στο αποκριάτικό μας πάρτυ στο Interni, αναγκάστηκα να παρκάρω στη Σωκράτους, κι έπεσα σ' ένα ξεσκέπαστο φρεάτιο που ήταν γεμάτο σκουπίδια, έτσι που δεν φαινόταν ότι έλειπε η γρίλια. Προθυμοποιήθηκαν να σηκώσουν το αυτοκίνητό μου περί τους είκοσι Πακιστανούς, ο ένας ήταν λαμόγιο, έβαλε το χεράκι του μέσα από το μισάνοικτο παράθυρο, έπιασε το λουρί της SLR μου και τη βούτηξε. Πριν λίγες μέρες αγόρασα καινούργια.
Ακούω τώρα ότι πρόβλημα, μετά το Guru, μπορεί να αντιμετωπίσει και στο Soul. Λόγω της υποβάθμισης της περιοχής. Θα ήταν κρίμα να αρχίσουν να κλείνουν τα στέκια το ένα μετά το άλλο, επειδή στο δρόμο κυκλοφορούν τριάντα πρεζόνια και κάποιοι φτωχούληδες Πακιστανοί που καμμιά φορά μπορεί να απλώσουν το χέρι λίγο παραπάνω. Από την άλλη, ακόμη και τα πρεζόνια και οι Πακιστανοί, είναι ένα κουλέρ λοκάλ που δεν θα ήθελα να χαθεί. Σοβαρολογώ. Κάπου πρέπει να πάνε. Ας μείνουν εκεί. Δεν νομίζω ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει το ένα σύμπαν με το άλλο.
Δεν ξέρω αν φταίει ο Δήμαρχος ή η Αστυνομία, αλλά μου φαίνεται εξαιρετικά εύκολο να προστατευθεί η περιοχή. Δέκα δρόμοι είναι όλοι κι όλοι, αν τα στέκια παρέμεναν στέκια και ο κόσμος κατέβαινε έστω και μόνο τη νύκτα, με 3-4 σοβαρές περιπολίες θα λυνόταν το πρόβλημα. Κάπου φταίμε κι εμείς που καθόμαστε και βλέπουμε τους μαλάκες στην τηλεόραση να τα μεγεθύνουν όλα και χεζόμαστε πάνω μας με το παραμικρό. Δηλαδή τι θα μας κάνουν οι Αφρικανές πόρνες και δύο-τρεις ηρωινομανείς που θα μας ζητήσουν λίγα ψιλά;
Αν φύγουν και τα τελευταία μπαρ από εκεί, τότε είναι που η λύση θα παραπεμφθεί για πάντα στις καλένδες. Γιατί ένα κομμάτι της Αθήνας θα σβηστεί ξαφνικά από το χάρτη για όλους τους Αθηναίους.
Τα γκέτο ως Ντίσνεϋλαντ προφανώς δεν είναι πρόβλημα. Ίσα-ίσα. Θα κατεβαίνουν τα παιδιά από τα ΒΠ και θα έχουν real life experiences σαν κι αυτές που περιέγραψες. Αν ο Δήμαρχος είχε ένα δράμι μυαλό θα πουλούσε το γκέτο της Πλατείας Θεάτρου ως θεματικό πάρκο διασκέδασης αλλά που.
Το πρόβλημα είναι ότι τα γκέτο δημιουργούνται χωρίς τη συναίνεση αυτών που κλείνονται μέσα σ'αυτά και είναι χώροι όπου παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και μέσω αυτής της παραβίασης καταλύεται και ολόκληρο το κράτος δικαίου πάνω στις αρχές του οποίου υποτίθεται ότι έχει οικοδομηθεί το κράτος αυτό.
Τα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα και η εξαχρείωση που δημιουργούν δεν είναι πλάκα. Οι παράνομοι μετανάστες που στιβάζονται σε ερείπια του κέντρου που δεν έχουν ούτε νερό δεν είναι αστείο. Η αυθαιρεσία και η αστυνομική βία, επίσης. Όλα αυτά αντιμετωπίζονται μόνο όταν θα αρχίσουν να μας ενδιαφέρουν.
Με παρασύρεις σε τέτοιες συζητήσεις και ελπίζω να μη διαβάζουν οι φίλοι σου το μπλογκ γιατί αποκλείεται να μου καθίσει κανα καλό παιδί με 6 packs κοιλιακών αν με διαβάζει να γράφω έτσι.
gone4sure
Με έναν κωλοπαιδαρέ στυλ που μόνον ένας δημοσιογράφος μπορεί να υιοθετήσει, ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε κάπου αλλού, προορισμένο να διαβαστεί απο άσχετους, απομονώνεται και γίνεται θέμα εδώ. Δεν είναιη πρώτη φορά που το κάνουν. Τέλος πάντων, το σχόλιο πήγαινε κάπως έτσι: " Έχουν πλάκα οι θεωρητικοί όταν γράφουν για τον Λουκά Σαμαρά λες και είναι ο Πικάσσο και για κάποιον Kleerup λες και είναι ο Bob Dylan". Αυτό ήταν το φοβερό σχόλιο.
Πέρα από την υποκειμενικότητα που υπάρχει στην αποτίμηση του Κόσμου η μεταμοντερνιά ότι δεν υπάρχουν σημαντικά και ασήμαντα με βρίσκει αντίθετη. Υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από άλλα και τα έχει κάνει τέτοια το impact που είχαν στους άλλους και την ιστορία. Η άποψη που θέλει "όλα όσα ασχολούμαι εγώ να γίνονται αυτόματα σημαντικά" και στην οποία εγώ βλέπω τις απαρχές της στον λάϊφστάϊλ Τύπο των 80ies έχει γίνει κυρίαρχη και στον κριτικό λόγο εν γένει ακόμα και σ'αυτόν που θεωρητικά κατακρίνει το λάϊφστάϊλ. Συνοπτικά το αντιμετωπίζω κάπως έτσι: Αυτά που αρέσουν στον καθένα είναι απόλυτα σεβαστά αλλά δεν σημαίνει ότι είναι και σημαντικά. Αν κάποιος αρχίσει να αναφέρεται σε αυτά ωσάν να είναι εξόχως σημαντικά τότε πρέπει να πούμε ότι είναι off. Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για τις δυσαναλογίες. Εγώ έχω αρχίσει εδώ και χρόνια με αφορμή περιγραφές πιάτων και εστιατορίων και γαστρονομικά κείμενα που φαντασιώνουν ότι κάνουν για το Cogito. Τα κράζω.
Στο τέλος του αρχαίου παραμυθιού, κάποιος αναφωνει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Αυτά με αφορμή αυτό που γράψατε και έχοντας στο μυαλό μου κάτι άλλο, όχι το κείμενό σας αυτό καθ'αυτό.
@ Αθήναιος: Έστω και ως θεματικό πάρκο (αν και όπως κατάλαβες, δεν είπα ποτέ ότι αυτός είναι ο λόγος που κατεβαίνω στο κέντρο), παιδιά των Βορείων Προαστείων σαν κι εμένα έρχονται σε επαφή με έναν κόσμο που αλλιώς δεν θα μάθαιναν από πουθενά. Αφού έλθουν σε επαφή, δύο εναλλακτικές πορείες ακολουθούν: Είτε θα τους τρομάξει και θα λακίσουν, είτε θα νιώσουν άνετα με αυτό και σιγά σιγά θα αρχίσουν να ευαισθητοποιούνται από τα προβλήματά του.
Η πρώτη πορεία κλείσει και τα Βου-Πουδάκια στο δικό τους γκέτο. Είναι η συνήθης πορεία, αυτή που επιβάλει ο τρόμος που σπέρνει η TV, τα γελοία δημοσιεύματα συναδέλφων μου που απλά κάνουν τις Δημόσιες Σχέσεις της Αστυνομίας και δεν έχουν έλθει ποτέ σε επαφή με τον "φοβερό" κόσμο που περιγράφουν και η σοβαροφάνεια των συζητήσεων, ακριβώς σαν κι αυτές που καθόμαστε και κάνουμε τώρα με αυτά τα σχόλια.
Η δεύτερη πορεία θέλει πιο πολύ παίδεμα, αλλά είναι και η μόνη που έχει νόημα. Αυτό εννούσα με το post μου, αυτό πρεσβεύει και τούτο το blog από την πρώτη του μέρα: ψάξε, μάθε, αγάπα. Μόνος. Μην περιμένεις να σου τα πουν οι άλλοι.
(Επίσης, ξανά συγγνώμη για την από σπόντα κόντρα που προκάλεσα μεταξύ εσού και του Μάρκου, αλλά έχει πολλή πλάκα γιατί γράφετε και οι δύο πολύ ωραία, όταν γράφετε σοβαρά και νιώθω ξαφνικά ότι το "ΠΠC" έγινε η Αρχαία Αγορά των Αθηναίων και κυκλοφορούν ανάμεσά μας Σωκράτηδες και λοιποί χαβαλέδες...)
Κοίτα τώρα τί πρόβλημα προκύπτει. Εσύ γράφεις ένα ποστάκι για το μπαρ κι εγώ σχολιάζω τη δυσαναλογία, καλώς ή κακώς. Κακώς αλλά το κάνω. Όταν το αιτιολογώ είναι βέβαιο ότι βαρύνω και τη συζήτηση και το βάρος σε μια συζήτηση αμέσως απορρίπτεται ως σοβαροφάνεια. Έχω κόψει από παρέες επειδή την ώρα που τρώγαμε φουά-γκρα, κάποιοι μας τα έκαναν τσουρέκια για την εθελοντική τους δράση στο Κέντρο κι αυτό ήταν δυσανάλογο. Κάποια στιγμή όμως θα γίνει η συζήτηση κι εσύ δεν θα πρέπει να δυσανασχετήσεις αν σε πω σοβαροφανή κι εγώ αν με πεις σαχλή. Όχι πως το κάνεις αλλά καταλαβαίνεις τί εννοώ.
Δημοσίευση σχολίου