...η αγαπημένη μου μάγισσα των μελωδιών ήταν η Μίλα Γιόβοβιτς. Το "Divine Comedy" ήταν ένα μεθυστικό παραμύθι που κυκλοφόρησε το 1994 η τότε δεκαεννιάχρονη και ήδη σουπερμοντέλα και ηθοποιός Μίλα, ένα μάζεμα τραγουδιών που είχε γράψει όταν ήταν δεκαπέντε (!) ετών. Πρέπει να είναι το άλμπουμ που -απ' όλα όσα μας έχουν χαρίσει οι τόσες και τόσες ταλαντούχες singers/songwriters- έχω ακούσει τις περισσότερες φορές στη ζωή μου.Είναι τόσο γεμάτο, τόσο καλοδουλεμένο, τόσο εμπνευσμένο, μια μείξη παραδοσιακής μουσικής της Ουκρανίας και αιθέριων νυχτοπερπατημάτων μιας Κέιτ Μπους ή μιας Τόρι Έιμος, που σε κάνει να αναρωτιέσαι: Αν αυτό το κορίτσι έγραφε τέτοια τραγούδια όταν ήταν δεκαπέντε ετών, τι θα σκάρωνε όταν μεγάλωνε; Και αργότερα: Γιατί η Μίλα δεν ξανάβγαλε ποτέ άλμπουμ και προτίμησε να τυλίγεται σε λευκοπλάστ (έστω, σχεδιασμένα από τον Jean Paul Gaultier) και να υποδύεται εξωγήινες, να ανεβοκατεβαίνει πασαρέλες παρέα με ατάλαντα κοκάκια, να κάνει την παγκόσμια πλασιέ της L' Oreal; Εντάξει, η απάντηση είναι προφανής (δεν τη γράφω καν -βαριέμαι) και ξενερωτική, αλλά δεν μειώνει σε τίποτε το ταλέντο αυτής της Σερβοουκρανής κουκλάρας που ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός έστειλε μακριά από το Κίεβο, χαρίζοντάς την στον κόσμο ολόκληρο.
Το τελευταίο Vs. Magazine της χαρίζει τα 2 από τα 4 εξώφυλλά του (η Έμα Γουότσον και ο Τόμι Νταν στα υπόλοιπα δύο), το GK της μεθεπόμενης Κυριακής της χαρίζει ένα Exitorial και το "ΠΠC" βγαίνει επιτέλους από την ξενέρωτη πασχαλινή κολυμπήθρα με την κατάνυξη, χαρίζοντάς της ετούτο το post -και του αριστουργηματικό "The Gentleman Who Fell" στο πολυαγαπημένο του κοινό:
2 σχόλια:
Φοβερή σύμπτωση μιλάμε, έπαιξα το τραγούδι της αυτό Μεγάλη Πέμπτη στο μπαρ!!!
@ Stratos: Καλός είσαι κι εσύ. Μεγαλοβδομαδιάτικα τη θυμήθηκες την κακομοίρα. And that reminds me to παρατηρήσω πόσο καλή μουσική παίζετε στα μαγαζιά σας εκεί πάνω :) !!!
Δημοσίευση σχολίου