Ροναλντίνιο, Μακούν, Γιόβετιτς, Φαμπιάνσκι

Το Σάπιον Λινκ δεν έχει κανένα νόημα πριν μπει ο Φεβρουάρης. Ειδικά άμα δεν έχεις Νόβα. Γιατί α. είσαι αναγκασμένος να βλέπεις τις ελληνικές ομάδες να καταστρέφουν το ποδόσφαιρο από τις 21:45 ως τις 23:30 και β. οι καλές από τις ξένες δεν έχουν ακόμη πάρει φόρα και κυρίως δεν παθαίνουν τον περίφημο σεληνιασμό τους που μόνο οι νοκ άουτ αγώνες μπορούν να τους προκαλέσουν. Ως εκ τούτου, αρνούμαι να χαλάω τις μεσοβδόμαδες εξόδους μου για να κλείνομαι σπίτι με παχυντικά, βύντρες και μποζινταρμπάντοβιτς.

Αλλά όταν ξεκινάει η φάση των 16 είμαι εκεί, στημμένος μπροστά στην οθόνη και συντονισμένος με την αύρα του Κώστα Βερνίκου από νωρίς.

Χθες και προχθές, μάλιστα, πέρασα καταπληκτικά -αν και άρρωστος. 6 από τις πιο αγαπημένες μου ποδοσφαιρικές φιγούρες της τελευταίας πενταετίας κλήθηκαν να βοηθήσουν τις ομάδες τους να προκριθούν στα προημιτελικά. Ο Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ ήταν -τι άλλο;- ο καλλίτερος παίκτης της Μπάγερν, οπότε δεν χρειάζεται ν' ασχοληθώ άλλο μαζί του. Για άλλη μια φορά έκανε τη δουλειά του. Ονειρεύομαι να τον δω να σηκώνει το τρόπαιο στη Μαδρίτη. Ο Χουάν Βάργκας, αυτός ο σκατόφατσας Περουβιανός που όσος λαιμός του λείπει το έχει, πολλαπλασιασμένο επί πέντε, σε γελοίο γράσο μαλλί, έμοιαζε να βρίσκεται σε κακή μέρα για τη Φιορεντίνα. Αλλά απλώς είχε αυτό το ρόλο. Δεν έπαιζε στα πλάγια, αλλά στο κέντρο και με πολλά ανασταλτικά καθήκοντα, ήταν λογικά έξω από τα νερά του, αλλά έκανε την άχαρη δουλειά που ήθελε ο προπονητής του. Και μ' αυτόν θα ασχοληθούμε όταν θα έλθει ο καιρός του. Που προβλέπω ότι θα είναι σε 2 εβδομάδες, στο Αρτέμιο Φράνκι, στη ρεβάνς του χθεσινού ματς...

Από Φιορεντίνα, θα ασχοληθώ με τον Γιόβετιτς. Που στο Προ δεν τον πολυχρησιμοποιώ, γιατί παίζω ένα αργό, αμυντικό ποδόσφαιρο με γιόμες -και η σπιρτάδα του Σβέταν δεν με βοηθάει ιδιαιτέρως. Επίσης, γιατί προτιμώ να βάζω τον Μούτου πίσω από τον Τζίλα, να σουτάρει έξω από την περιοχή καραβολίδες στο γάμμα. Αλλά από χθες αλλάζω γνώμη. Κυρίως λόγω μαλλιού. Που μου κάνει σε ιστορικό μπασίστα γραφικού μέταλ συγκροτήματος των '80s. Των Τwisted Sister ίσως ή των Celtic Frost της σύντομης glam περιόδου τους. Και, βέβαια, επειδή στην αγαπημένη μου ομάδα όλων των εποχών, τη μεγάλη Βιόλα του Φιέζολε, αυτό που λείπει πιο πολύ είναι η ποδοσφαιρική μαγεία. Που μόνο ο Γιόβετιτς μοιάζει να μπορεί να της χαρίσει.

Ο Ροναλντίνιο πάλι δεν έπαψε ποτέ να είναι μάγος. Ταχυδακτυλουργός μάλλον. Μόνο που κάποια στιγμή τα κόλπα του γίνονταν δύο ταχύτητες πίσω από το απαιτούμενο. Ίσως να 'φταιγαν τα ουζάκια με το Ρέμο στη Μύκονο. Στη Μίλαν ο Ροναλντίνιος βρίσκει σιγά-σιγά το φυσικό του περιβάλλον. Ανάμεσα σ' ένα τσούρμο γέρους του Μωριά που δεν αντέχουν να παίξουν σοβαρή μπάλα πάνω από μισή ώρα, ο μπιροκοιλιάς Βραζιλιάνος μοιάζει με μαραθωνοδρόμο. Στο ματς με τη μισητή Μάντσεστερ ήταν επί εξήντα ολόκληρα λεπτά ο καλλίτερος παίκτης του γηπέδου. Τι κρίμα που οι αγώνες ποδοσφαίρου διαρκούν ενενήντα. Για τη ρεβάνς στο Ολντ Τράφορντ έχω να προτείνω στον Λεονάρδο την εξής τακτική: Όλοι οι γέροι στην αρχική σύνθεση, πολύ καλό ζέσταμα, τα δίνουν όλα από το 1ο λεπτό μέχρι το 20, προηγούνται με 3-0 και μετά κάθονται και οι 11 μέσα στην περιοχή τους και αποκρούουν τη μπάλα, όσο αντέξουν. Ακόμη κι αν πεθάνουν πάνω από 3, που μπορούν να αντικατασταθούν με αλλαγές, ο χρόνος που θα απομένει στο σερ Άλεξ δεν θα φτάσει για την ανατροπή.

Στον Ζαν Μακούν μόνο respect. Φοράει το νούμερο το Βιβιέν Φοέ μέσα στο Ζερλάν και σκοράρει κόντρα στο περιπλανώμενο τσίρκο της Ρεάλ. Στο Μουντιάλ θέλω μεγάλη πορεία του Καμερούν με τον Μακούν, που κάνει και ομοιοκαταληξία, μπροστάρη. Ολλανδία, Δανία και Ιαπωνία είναι ομάδες για να τους μαζέψεις τουλάχιστον 5 ποντάκια στον όμιλο.

Κλείνω με Λούκας Φαμπιάνσκι. Ο Μαραγκώνιας έλεγε χθες ότι ο Λούκας είναι καλός γκολκίπερ. Εγώ όσες φορές τον έχω δει έχω καταλήξει ότι είναι χαζός. Από χθες συμφωνεί μαζί μου όλη η υφήλιος. Ειδικά το βλέμμα του, αυτό το κενό σκέψεων και ευθύνης βλέμμα, μετά το 2ο γκολ που χάρισε στην Πόρτο τα είπε όλα. Το ακόμη πιο απολαυστικό με τον Φαμπιάνσκι είναι ότι έγινε απο χθες και ο νέος αγαπημένος στόχος του Αλέξανδρου Θεοφιλόπουλου.

Κατά τ' άλλα, δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να γράφω για μπάλα. Γι' αυτό καλά θα κάνεις ν' αρχίσεις να διαβάζεις αυτό εδώ το επικό blog (MatheBalitsaApoTousArxontes).