Γιατί δεν το είχα δει νωρίτερα αυτό;

Έβλεπα τις καταχωρήσεις στα περιοδικά από το φθινόπωρο, η φίλη μου η Μελίνα παραληρεί εδώ και καιρό, αλλά εγώ μόλις προχθές κατέβασα την αριστουργηματική σειρά με τον αριστουργηματικό τίτλο "Bored to Death".

Σε μόλις οκτώ επεισόδια, ο Τζόναθαν Έιμς (δεν τον ήξερα, αλλά τώρα θέλω να διαβάσω όλα τα βιβλία του) αποδομεί ταυτόχρονα τόσο την ματαιοδοξία του λογοτεχνικού/καλλιτεχνικού/δημοσιογραφικού κόσμου της Νέας Υόρκης, όσο και τον ψυχισμό του σύγχρονου νευρωτικού άντρα της μεγαλούπολης, μέσα από την ιστορία ενός νευρωτικού συγγραφέα ονόματι Τζόναθαν Έιμς (υπέροχα γουντιαλενικός ο Τζέισον Σουόρτσμαν) που προσπαθεί να ξεπεράσει το writer's block και έναν χωρισμό βάζοντας αγγελία ως ερασιτέχνης ντετέκτιβ. Στο πλευρό του, ο καλύτερός του φίλος (ο Ζακ Γκαλιφιανάκης ξεκαρδιστικός ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ!), ένας σχεδιαστής κόμιξ - τα σκίτσα του τα κάνει ο Ντιν Χάσπιελ, που κατά καιρούς σχεδιάζει τις ιστορίες του Χάρβι Πίκαρ στο American Splendor -
- και ο εκδότης/διευθυντής του περιοδικού με το οποίο συνεργάζεται ο ήρωας, μια παρωδία του Γκρέιντον Κάρτερ που ενσαρκώνει με μπρίο, αυταπάρνηση και τρελό κέφι ο Τεντ Ντάνσον. Τίποτε από όσα γράφω δεν μπορεί να περιγράψει την ευφυΐα, την καλαισθησία, το βάθος, τους διαλόγους και το κλίμα της σειράς, οπότε παραθέτω απλώς την καταπληκτική σεκάνς των τίτλων - τραγουδά ο ίδιος ο Σουόρτσμαν με τους Coconut Records.

Δες το. Τώρα.
υγ. Θα προσθέσω μόνο ότι εμφανίζεται η (θεά) Πάρκερ Πόζι στο ρόλο μιας vegan και ο Τζιμ Τζάρμους στο ρόλο του εαυτού του, να κάνει brainstorming πάνω σε ποδήλατο, σε ένα loft. Τι άλλο θες;