Στις 10 Ιουνίου του 1978, στο Μαρ ντε λα Πλάτα της Αργεντινής, η Γαλλία συναντούσε την Ουγγαρία σε ένα διεκπεραιωτικό ματς για τον Α' Όμιλο εκείνου του Μουντιάλ. Αμφότερες είχαν αποκλειστεί (από τον όμιλό τους πέρασαν η Ιταλία και η μετέπειτα πρωταθλήτρια Αργεντινή) και ο αγώνας ήταν μια καλή ευκαιρία για να πάρουν χρόνο συμμετοχής οι αναπληρωματικοί. Το '78 η αργεντίνικη τηλεόραση -και πολλές ακόμη, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής- μετέδιδε τους αγώνες σε ασπρόμαυρο, κάτι που σήμαινε πως αναγκαστικά σε κάθε ματς η μια από τις δύο ομάδες έπρεπε να φοράει λευκή ή, έστω, πολύ ανοικτού χρώματος εμφάνιση. Η Γαλλία είχε βάλει τη λευκή κόντρα στους Ιταλούς και τη μπλέ κόντρα στους Αργεντίνους (έχασε 1-2 και στα δύο ματς) και η Ουγγαρία την κόκκινη με τους Αργεντινούς (1-2) και τη λευκή με τους Ιταλούς (1-3).
Και των δύο ομάδων η "καλή" φανέλα ήταν εκείνη με το χρώμα οπότε θα περίμενε κανείς να δει είτε μπλε είτε κόκκινο εκείνο το απόγευμα στο γήπεδο. Κι όμως. Οι Ούγγροι εμφανίστηκαν με την "δεύτερη", ολόλευκη στολή τους, ενώ οι Γάλλοι έπαιξαν ντυμένοι κάτι σαν Σεντ Ετιέν (του Μισέλ Πλατινί, που έμεινε στον πάγκο στη διάρκεια του α΄ημιχρόνου) με το κάτω της "δεύτερης" στολής των bleus. Από ασυνεννοησία, οι δύο εθνικές πήγαν στο γήπεδο κουβαλώντας μόνο λευκές εμφανίσεις και χωρίς να έχουν φροντίσει να φέρουν -έστω η μία από τις δύο- και την "πρώτη" τους στολή. Οι Γάλλοι μπορεί να είχαν χρωματιστά σορτς και κάλτσες, αλλά θα ήταν αδύνατον να ξεχωρίζουν οι δύο ομάδες μέσα στο γήπεδο, αφού το πρώτο που βλέπει το μάτι του ποδοσφαιριστή είναι το στήθος του συμπαίκτη ή του αντιπάλου του...
Η λύση δόθηκε από έναν τοπικό όμιλο, την Ατλέτικο Κιμπερλέι, που διέθεσε ριγέ λευκές με πράσινο φανέλες στους διοργανωτές. Και ενώ θα περίμενε κανείς να τις φορέσουν οι Ούγγροι που είχαν το πράσινο στα εθνικά τους χρώματα, τελικά τις πήραν οι Γάλλοι. Προφανώς επειδή η φανέλα ήταν οικεία στους παίκτες της Σεντ Ετιέν που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της υπέροχης εκείνης ομάδας (που το ΄78 ακόμη "ψηνόταν", αλλά το '82 και το '86 έπαιξε φανταστική μπάλα και έγινε -όπως έχω γράψει ουκ ολίγες φορές- η αγαπημένη μου εθνική ομάδα όλων των εποχών). Στην Σεντ Ετιέν τότε έπαιζε ο Μπατιστόν, ο Μπατεναί, ο Ροστό, ο Λοπέζ και αρκετοί ακόμη. Ο Πλατινί πήγε την επόμενη χρονιά. Το 1978, αν και είχε φτάσει πια τα 23 του, αγωνιζόταν ακόμη στη Νανσί.
Υ.Γ. Βλέποντας τα στιγμιότυπα στο YouTube συνειδητοποιώ ότι τελικά ήταν απλά κόλπο των Γάλλων. Με το ριγέ ζάλισαν τους Ούγγρους, που έκαναν τα πιο απίθανα λάθη στην άμυνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου