Πιθανότατα γνωρίζεις την παραπάνω φωτογραφία. Σίγουρα, πάντως γνωρίζεις αυτήν στα αριστερά. Είναι από το τεύχος Μαρτίου του 1993 της βρετανικής "Vogue". Είναι οι εικόνες που γέννησαν το "heroin chic", που όρισαν την μετάβαση από τα πομπώδη '80s στα "grunge" '90s, που άλλαξαν για πάντα το πώς φωτογραφίζεται η μόδα και που έδωσαν ζωή -παρέα με εκατόν εξηνταδύο ακόμη παρόμοιους παράγοντες- σε λατρεμένους φορείς της ποπ κουλτούρας, σαν το περιοδικό "01" σ' εμάς εδώ στην Ελλάδα. Είναι η 18χρονη τότε Κέιτ Μος, φωτραφημένη από την φίλη της Κορίν Ντέι. Η ιστορία είχε ξεκινήσει -πιο ορθώς σε χρονολογικό επίπεδο- τρία χρόνια πριν, στο "The Face". Φωτογράφος και μοντέλο, στις ίδιες θέσεις. Η Κέιτ ήταν 15 ετών, εντελώς ανήλικη, η Κορίν 28, μια νέα κοπέλλα που ζούσε όσο έντονα ζούσε τότε κάθε άνθρωπος της ηλικίας της το πέρασμα από τη μία εποχή στην άλλη: σεξ, κίνδυνος του AIDS, νεορομαντισμός, ναρκωτικά, εναλλακτική μουσική, σιχαμάρα για το glamour, θάνατος, ζωή.
Φωτογραφίες σαν κι αυτές του "The Face" είχαν ήδη παίξει και πριν το 1990 σε πιο πρωτοποριακά περιοδικά, όπως το "iD", (και στα '90s θα γίνονταν ο ορισμός του πώς θα φωτογραφίζει η εναλλακτική βίβλος "Dazed & Confused"), αλλά απείχαν παρασάγγας από την αισθητική (και την τόλμη) της "Vogue". Αχτένιστα μαλλιά, βρώμικα, μηδενικό σκηνικό, μια μηχανή χειρός, ελάχιστο μέικ απ, τίποτε ανεβαστικό, τίποτε γυναικείο, τίποτε "μοδάτο". Ήταν μόλις η δεύτερη δουλειά της Κορίν Ντέι για τη "Vogue" (άγνωστη ήταν η φωτογράφος και τον Ιούλιο του '90, όταν φωτογράφισε την Μος για το "The Face" -αυτή της η δουλειά σε ένα "ενδιάμεσο" περιοδικό ήταν ο πρόξενος της ωμής ματιάς του "iD" στο glamorous σύμπαν της "Vogue") και θα ήταν η τελευταία...Η Κορίν Ντέι, πρώην μοντέλο και η ίδια, κατηγορήθηκε αμέσως -και με εξαντλητικό τρόπο, όπως φυσικά και η "Vogue" και η διευθύντρια της βρετανικής έκδοσης, Αλεξάντρα Σούλμαν- για προτροπή της νεολαίας προς τα ναρκωτικά και των νεαρών γυναικών προς την ανορεξία. Μέχρι και οι "New York Times" είχαν σχολιάσει την Κέιτ Μος σε εκείνο το shooting ως "πολύ νεαρή και πολύ νεκρή". Η Κορίν Ντέι δεν άντεξε την πίεση και εγκατέλειψε το χώρο της μόδας. Συνέχισε ως καλλιτέχνης να φωτογραφίζει ανθρώπους με τον τρόπο που ήξερε. Γυμνούς από φτιασίδια, ή γυμνούς τελείως. Να κάνουν έρωτα, ναρκωτικά, να κοιμούνται. Να ζουν και να πεθαίνουν. Η ίδια έφυγε από τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 2010 από τον καρκίνο που για πάνω από μισή δεκαετία της έτρωγε τον εγκέφαλο.
"Το σημαντικότερο πράγμα που έκανα για τη μόδα ήταν ότι την προσγείωσα, την έκανα πιο ντοκιμαντερίστικη", έχει πει. "Στα '80s είχαμε γόβες στιλέτο, βάτες, ρούχα όχι άνετα. Στα '90s η μόδα έγινε πιο χρηστική, με φαρδιά t-shirts και φαρδιά παντελόνια -αυτά φορούσαν όλοι". Ίσως και η ίδια όμως να υποβίβαζε την τέχνη της, περιγράφοντάς την κάπως έτσι. Γιατί μπορεί τα νέα ρούχα να ήταν όντως anti-glamorous, αλλά η μαγεία των περιοδικών ήταν ανέκαθεν ότι μπορούσαν να βγάλουν λάμψη απ΄το ο,τιδήποτε. Η Κορίν Ντέι ήταν η πρώτη που τόλμησε να πάει ανάποδα. Να αναζητήσει τη λάμψη στην τραγική ιστορία που υπονοεί η κάθε της εικόνα, στα "πρόσωπα του δρόμου" που διάλεγε για μοντέλα της, στα κουρέλια που τα έντυνε. Ήταν η πρώτη που έβγαλε snapshots (σύμφωνοι, άψογα εκτελεσμενα snapshots, αλλά snapshots -και κανείς ως τότε δεν έκανε τόσο low-budget editorials μόδας). Οι αντιδράσεις ήταν τόσο δριμείς που ο ατζέντης της Κέιτ Μος την συμβούλεψε να εγκαταλείψει για λίγο καιρό τις φωτογραφίσεις της φίλης της.
Δεν πέρασαν ούτε 5 χρόνια από εκείνο το εξώφυλλο στη βρετανική "Vogue" και η τέχνη της αποσυρθείσας Κορίν Ντέι άρχισε να παραλληλίζεται με εκείνη του Άβεντον ή τον Ίρβινγκ Πεν. Για εκείνες τις κλασσικές της εικόνες, για το "heroin chic" κάποιοι θα τη μισούν και κάποιοι θα την ευγνωμονούμε για πάντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου